Kuzguniliðin ülkemizi sardýðý, gözlerimizin çubuk ve koni hücrelerini esir aldýðý, yüreklerimizin vurulduðu günlerde karanlýkta yürüyoruz… Hem de kusurlarýmýzý görmeden, hep bir bahane üreterek, sorunu irdelemeden ve sonucu bulamamanýn çaresizliðiyle…

            Bazýlarý yürüdüðü yolun kendince aydýnlýk olduðunu zanneder. Oysaki adýmlarý karanlýk içinde nereye gittiðini bilmeyen þaþkýn ördekler gibi oradan oraya savrulurlar. Çuvaldýzý bilmediklerinden iðnenin de ne olduðunu bilmez onlar. Onlar ki, Mevlana’nýn yüz yýllar önce söylediði, “Öyle adamlar gördüm üstünde elbisesi yok, öyle elbiseler gördüm içinde adam yok” sözlerini de bilmezler, Hem bilseler de ne demek istediðini hayatlarýnda uygulayabilirler mi? Kocaman heyhat!

            Adam demiþtik, yalnýz adam mý? “Adam gibi adam” Çevrenize bir bakýn, görebiliyor musunuz? Yoksa gittikçe azalýyor mu? Yaþýný baþýný almýþ ama  ona da ‘adam’ diyoruz… Acaba “Adam” unvanýný hak ediyor mu? Yine kocaman heyhat! Adam dedikte, “Okumuþsun ama adam olamamýþsýn!” diyen babanýn hikâyesini birçoðumuz bilir ama bilmeyenlere bir kez daha anýmsatýrken,  bu kýsadan hisseyle dolu hikâyenin de kime gideceðini sanýrým tahmin etmiþsinizdir:

  “Çok eskiden bir adamýn yaramaz oðlu varmýþ. Adam, her yaramazlýðýnda, “Oðlum sen adam olamazsýn!” dermiþ. Bu sözler oðlunun çok zoruna gidiyormuþ. Yine bir tartýþma sonrasý alýp baþýný Ýstanbul’a gitmiþ. Orada çalýþmýþ, okumuþ, imtihanlara girip sonunda kendi þehrine Vali olmuþ ve makamýna oturur oturmaz da ilk emrini verir: “Gidin þu köydeki adamý alýp yanýma getirin” der. Görevliler, valinin istediði adamý apar topar valinin karþýsýna dikerler.  Koltuðuna gerilerek elinde sigarasýyla sorar:

            “Ben kimim? Beni tanýr mýsýn? Yaþlý adam:

            “Siz Vali efendimizsiniz” demiþ. Vali,

            “Ben senin oðlunum! Hani bak iki sözün birinde bana ‘adam olamazdýn’ derdin. Bak iþte adam oldum. Hatta vali bile oldum.” Demiþ.

            Adam durumu çakar ve oðluna:

            “Ben sana vali olamazsýn deðil, adam olamazsýn demiþtim. Yaþlý insanlarý ayaðýna çaðýrmakla ve onlarýn yanýnda saygýsýzca sigara içmek, insanlarý küçük görmekle adam olamayacaðýný gösterdin…”

            Mesleðinin baharýnda TÜBÝKAT ödüllü 42 yaþýndaki Matematik öðretmenimiz Halil Serkan Öz,  Yalova’da görev yaptýðý okulunda ders verirken sýnýfýna teftiþe giren valinin,  “Bu saç, sakal ne! Sen ne biçim öðretmensin? Öðrencilerine böyle mi örnek oluyorsun? Çýk dýþarý o sakalýný kes. Ýnsanlar dýþarýda görseler dilenci zannedip para verirler!” diye hakarette bulunarak sýnýftan kovmasýna içerleyip daha sonra valiyi bu hareketinden dolayý protesto etmek için katýldýðý yürüyüþte kalp krizi sonucu hayatýný kaybediyor. Oðluna yýllarýný, emeðini veren ve ülkeye matematikte bir dahi sunan baba ise, gözyaþlarý içinde; “Söyleyin Yalova Valisi’ne, anarþist oðlum öldü! Rahat etsin” siteminde bulunuyor. Þu Yalova Ýl olduðunda “Kim takar Yalova Kaymakamýný…” sözü yüzünden kaymakamlar tam rahatlayacaðý sýrada, þimdide valisiyle gündeme geldi…

            Bu yazým sanýrým anekdotlarla anlam kazanacak:

            Atatürk’ün yolu bir gün köy okuluna düþer. Tek sýnýflý okulda genç bir öðretmen ders vermektedir. Atatürk sýnýfa girince, öðretmen hemen kürsüsünü terk eder.  Atatürk: “Hayýr yerinize oturunuz ve dersinize devam ediniz” der. Eðer izin verirseniz biz de sizden faydalanmak isteriz. Sýnýfa girdiði zaman Cumhurbaþkaný bile öðretmenden sonra gelir.” Der.

            “Kýzým sana söylüyorum, gelinim sen iþit!”

            Yalnýz bu öðretmenimiz mi? Kim bilir þu anda kendini bilmez yöneticilerin davranýþlarý yüzünden kaç çalýþanýn ruhsal dengeleri bozulmakta. Kendi hayatlarýný býrakýn,  yakýnlarýnýn bile hayatlarý altüst olmakta. Bu bezdirme yalnýzca çalýþan ve yakýnlarýna mý yansýyor zannediyorsunuz. Ülke ekonomisi de nasibini olumsuz yönde alýyor. Yöneticilerin bezdirmeleri sonucu, ruhsal yönden bozulan çalýþanlar soluðu hastanelerin psikiyatri servislerinde alýyor. Raporlar, ilaçlar derken ülkenin saðlýk giderleri de katlanýrken, iþ gücü kaybý da cabasý oluyor.

 Aslýnda birçok yöneticinin iyi bir rehabilitasyondan geçirilmesi; onlara çalýþanlara nasýl eþit davranýlacaðý, insan kazanma yöntemleri, çalýþandan nasýl verim alýnýr,  sevgi, insanlýk gibi daha birçok konuda seminer verilmesi elzemdir.

Çalýþanlarýn böyle bir durum karþýsýnda susmalarý mý gerekiyor? Olup biteni içine mi atmalý yoksa mücadelesini her platformda vermeli mi?  Tabi ki haklý olduðu durum için mücadelesini sonuna kadar hem Sendikalarýnca (Hakkýný koruyan bir Sendika ise ne ala!) Mobbing Derneklerince,  hem de hukuk karþýsýnda vermelidir. Biraz zaman alacaktýr ancak haklý ise davasýný mutlaka kazanacaktýr. Zaten Anayasa’mýzda bezdirici yani Mobbing konusunda belirgin bir madde bulunmasa da 5’nci madde de, devletin kiþinin temel ve adalet ilkesiyle baðdaþmayacak surette sýnýrlayan siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri kaldýrmak, insanýn maddi ve manevi varlýðýnýn geliþmesi için gerekli þartlarý saðlamak görevlerinin olduðunu belirtmiþtir.  Ayrýca, TCK’nun 96. Maddesinde de, “Eziyet” bölümü yine mobbing’in konusudur.

Ben çalýþma dönemimde bu konuda hep þunu söylerdim: “Bir yönetici, çalýþanýný severek iþe getiremiyorsa, o iyi bir yönetici deðildir”

Karanlýk demiþtik… Tarihte nice kitaplar ve kütüphaneler yakýldý.  Þu çaðda bile hala tarihin o deðerli heykelleri ve kütüphaneleri yýkýlýp, yakýlabiliyor.  Hep cahil insanlar topluluðu yaratmaktan, onlarý kendimize biat ve el avuç açtýrmaktan zevk aldýk.  Ýnsanlara en güzel elbise olan özgürlük ve demokrasiyi çok gördük.  Yasaklarla ideolojimizi pekiþtirmeye çalýþtýk. Kimi zaman internete kimi zamanda gazete yönetimlerine baský kurduk. Ýnsanlarýn haber alma özgürlüklerini çaldýk. Evet, medyaya baktýðýmýzda hepsi daðýnýk… Kimisi iktidardan yana kimisi de onlara muhalif… Ekranlarda ve sayfalarda bir kirliliktir gidiyor. Kapalý kapýlar ardýnda tezgâhlanan kirli oyunlar gazetelerin manþetlerinde servis edilerek insanlar kandýrýlýyor.

Ünlü düþünür ve politikacý Dante “Her karanlýðýn içinde bir aydýnlýk, her aydýnlýðýn içinde bir karanlýk vardýr. Her karanlýk döneme son verecek bir aydýnlýk o karanlýðýn içinde zamaný geldiðinde ortaya çýkmayý bekler.” Derken,

            Seçime girdiðimiz þu günlerde kim bilir daha neler neler göreceðiz!

            Ama þafak her zaman karanlýktan doðarmýþ!

Ertuðrul Erdoðan

Nisan 2015 Bursa

www.erdoganlaedebiyat.com