Sükûtu mesken edinmiþ bir ömrün son yarýsý belki. Belki de son demi o ötelenmiþ, yaftalanmýþ imgelerin saðdýcý yalnýz ve suskun derviþvari yoksunluk tefe konmuþken ihtiþamlý gölgeler tarafýnca.

Bir tarafýmda sen’li cümleler asla biz’e tekabül edemeyecek ve bir tarafýmda tekil ve sakil yadsýmazlýðý ta ki buzdaðýnýn görünmez kitlesi boylamýþken dibi. Dibi boylayan onca safsata gerçekçi boyutuna hibe edilmiþ sayýsýz yalan ile bezeli…

Onca edilgen zihniyet bir adým uzaðýmda usa dair, uzantýsý pek çok açýlým ile irdelenmiþ.

Kýlý kýrk yaran ne çok farazi eylem. Asrýn indirgendiði beþeri vasýflar fazlasýyla istem dýþý bir yadýrgamazlýkla soyutlanmýþ üstelik.

Ve somut tüm o edimler fýrsatçý ve yeknesak düzeneðin ötelediði yarýnlara ulaþmak adýna.

Basite indirgersek, varoluþçu zihniyetlerin kimlik kazanýmý adýna sürdürdüðü o edilgen arayýþ tüm yetkin yetilerini devreye sokup kazanýmlarýný en tepeye yýðma gayreti ile üstelik. Belki bir illet belki sýradan ama sonuç itibariyle reþit yetilerin ergen dehþeti hala arayýþa odaklý.

Ahenksiz devinimin alengirli iþleyiþi sürece uyum gayreti ile güdümünde iken onca zaruret.

Rivayet o ki…

Garip gönlün konduðu nice çiçek kâh klasik bir sevi diliyle romantik bir üzünç eþliðinde kâh romantizmin ýlýk esintisi taþýrken çiçek tohumlarýný gönülden gönle.

Sonsuza meyletmiþ ruhani vasýflarýn gölgesinde seyrelen ne çok kâfir duygu.

Sona tekabül etse de hayatlar engin boþluklarý kat etmeksizin seyrelen nice düþüngeç.  

Gizemin çekiciliðinin günah çaðrýþtýran o týnýsý ki günahlarýn ödenmemiþ suretlerinde çalan nice ýslýk.

Sahip olmasak bile haiz olduðumuza dibine kadar inandýðýmýz ve güven telkin eden müthiþ bir merakla taklit edilesi sayýsýz müphem veri ýþýðýnda nöbete dururken vasýfsýz yargýlar hatta sayýsýz yergi kabulü ayrý inkârý ayrý zor. Düþünüyorum, düþünüyorum da eriþimi ihtimal dýþý o sorunun olmayan cevabýna tekabül ederken onca þýk arz-ý endam etmiþken teker teker.

Sýradan bir gün ve sýradan bir kahraman gibi gözükse de karþýlaþtýklarýmýz zihniyetlerin o vurdumduymazlýðý deðil mi çalýntý özgürlüklerimizin fazlasýyla hicap edilesi yeknesaklýðý…

Makamýndan ya da tahtýndan feragat eden birer kralýz oysa birbirimizin nezdinde tebaasýna vaatte bulunan olmazýn oluru olsa olsa ya da kötünün iyisi belli ki bir zaruret edinimi karalanmayý bekleyen.

Karalarken vicdanlarý, köreltirken inancý ve yüksünmezken utancýmýzdan ölürcesine niyaz etsek de deðiþmeyen tek gerçek. Saçma sapan bir imge belki de her birimizin eþleþtiðimize inandýðý o ruh ikizi. Ýkilemlerin seyrinde ve iklimlerin gölgesinde ne çok muafiyet yetiler can çekiþirken hatta devinen o sarkaç ana odaklý ve beklerken beklendiðimize inandýðýmýz o gizil kimliði gelmeyeceðini bilip de itiraf etmekten yüksündüðümüz. Ne de olsa her materyalin ve her izleðin bir ruh var ayný mekânýn özdeþleþtiði bir ruhani süreç hatta neþe gibi.

Hevesimiz kursaðýnda kaldý kim bilir kaç kez yarýný parsellerken yaþadýðýmýz an ya da terk etmeye hazýrlandýðýmýz bedenler sayýsýz hücreden ve anýdan mükellef. Bir kere ölmektense öldürmek günü eþiðinde ölümün. Yeniden doðmayý farz kýlarken o evrim süreci üstelik dünyanýn yaratýldýðý ilk andan itibaren…

Sefalete doðru evrilmiþ öðeleri kayýp cümleler dilbilgisi hatalarýndan arýnmýþ ve yazarken kalem yüzüm gözüm mürekkebe bulaþmýþ.

Damarlarýmda akan kanýn rengi bile lacivert tanýþtým tanýþalý bu yazma dürtüsü ile ve yerleþmiþken arzu ve dileklerimin mihrabýna.

‘’Hadi bakalým, tut günün muhasebesini’’ dercesine rakamlarla olan tanýþýklýðýmý çoktan devrettim harflere. Eksensiz, hanesiz, sessiz ve nasýl da uysal her biri. Aralarýnda canhýraþ bir telaþla adýmý çaðýrýrken o çýðýrtkan imgeleri de satýr aralarýna nasýl da serpiþtirdim.

Bir gül bahçesinin tam da ortasýndayým ara sýra batýp yüzümü gözümü çizse de dikenler: Kanatan ama can veren… Can yakan ama ruhuma enjekte ettiðim o panzehir, cümlelerden ibaret ölüme koþullanmýþ bedenimin tek çýkýþ noktasý hatta kayýp ruhumun da iþtirak ettiði ve yeniden doðduðum doðururken her yeni hikâyeyi kendimi bile inandýrdýðým o mutlu sona odaklý.

Hangi aþk neye meyletse de kim bilebilir ki mutluluða tekabül eden bir imgelenmenin ýþýðýnda raks edeceðini. Yine de ümitvar bir tahakkümle çýkmak yola her yeni gün sona ermese de. Ýsabetli bir vuruþla hedefi on ikiden yakalayan bir saný mýdýr yoksa kifayetsiz varlýklarýn eþ güdümlü birlikteliði mi ambiyansý çoktan teyit edilmiþ… Yoksa bakir ve ýssýz bir ova mýdýr buluþma noktasý iki yaralý yüreðin… Mucize kabilinden doðmak kadar kutsal ve imkânsýz belki de…

Kayýp þehirlerin ölü insanlarý kadar korkutucu bir kefaret ödenen kâfir ve yoz sayýsýz yanýlsama esir almýþken. Yine de yeniden diyebilmek her terk ediþin gýyabýnda yeni bir hikâyeye baþlamak kahramaný isimsiz ve imgesiz ve deðiþmeyen tek kural:

Var olmanýn ve sevdanýn dayanýlmaz hafifliði iki kayýp ruh esaretindeyken kaderin…