Günün geceye devrildiði belirsiz bir mekândan ve bilinmedik bir saatin kim bilir kaçýncý evresi þu yaþlarýn tutsaklýðýnda sahipsiz kaldýðým.

Kim bilir kaçýncý iklimi yüreðin kaçýncý hüzün seyrelmiþ bir ömre muhatap olmamýn verdiði kýdemli bir acý.

Adlar da ezberimde deðil serili sýfatlar da.

Zaman da kýymete bindi artýk. Mekânlar isimsiz ve yokuþlar aþýlmayý beklememekte. Olasý kaygýlardan bile muzdarip deðilim hatta korkulardan.

Ölüm belki de en olasý çözüm yeniden doðmak adýna olsa gerek ki mesken edinmiþim bir kez soðuk ve ýssýz izbeleri görüntünün izdüþümü farklý addedilse de.

Sýrasýný savmýþ kim varsa insanlýktan uzak dursun benden bu da demek oluyor ki ebediyete kadar rast gelmeyeceðim bilinmedik güzelliklere. Umutlar sarardý sararý her þey ama her þey yitirdi hükmünü. Duyumsamanýn bir suç olduðunu öðrendim o günden beri ve baðlanmanýn baðýmlýsý iken sevginin. Kaç milyonuncu kez düþtüm hataya inanmak adýna. Kaç kez çentik attýðýmý unuttum isminin yanýna hatta ismini dahi unuttum.

Ne ölüm adres tanýr

Ne de randevusuna sadýktýr kader.

Aðlamaksa aslolan

Yine de suçlu addederim kendimi

Üzünç ise tek muhalif

Hadi artýk git ve terk et beni.

Gidiþler istikameti ayarlamadan o ani terk ediþler ve sýðýnmýþken Ýlahi Güce yeknesak bir gidiþat ile alýkoyan kim varsa beni yolumdan…

Onlardan biri olsan da olmazýn oluru idi içine düþtüðüm o hengame. Hangi sýfatla var olduðuna inandým ki ya da madalyonun üçüncü bir yüzü mü idi sakladýðýn. Gerçeklerin o muhalif varlýðý ve tedirginliðinin yürekteki izdüþümü hatta korunaklý ve muafiyetli bir ömrün kýyýsý sýð olmaktan çok uzak ve bu iken tek suçu.

Adilane olsaydý dünya denen düzenek þu an çok baþka bir coðrafyada kim bilir kaçýncý baharý idi ömrün olasý ne varsa dizili yaný baþýmda görmekten muzdarip olmayacaðým tüm o güzellikler ve karanlýk idi benimle baðdaþmayan ve o karartýlar boðan ve zorlayan.

Nice zorunluluk ve fazlasýyla mesul kýlýndýðým kâh dünden kalan kâh yüklediðim o anlam anlamsýz addettiðin ne varsa asla ve asla uzaðýnda duramadýðým belki de varlýðýn gibi. Kifayetsiz ve sýradan mý? Asla.

Yeknesak ve anlamsýz mý? Keþke.

Ya gerçek olan neydi?

Benim gerçeklerim ve tüm o sakýncalar adýma zimmetli belki de aþk gibi yoksa o da mý koca bir yanýlsamaydý da kefaretini ödemekle yükümlü kýlýndým üstelik bir zafiyetmiþçesine içine çekildim o hortumun. Nereye gittiðimi bilmez iken kayýp verdim ve kerelerce kayboldum. Kayýp varlýðým göreceli bir sakýncanýn yaþattýðý olasý zincirleme kaza ve ne ilk ne de son kaybým.

Hükümdarlýðýnda ya da yoksunluðunda maneviyatýn olasý bir yanýlsama iken altý üstü ama devre dýþý tüm o iþlevselliði duygularýn.

Rivayetler bile gizli saklý deðil iken görüntüler aldatýcý ve tüm o sýfatlar, unvanlar katmerli bir sancý ile doðmak iken aslolan ölüme zimmetliyim bir kez her canlýdan fazla üstelik ne de olsa kanýksamýþým acýyý mazoþist bir tedirginlik olsa da yakama asýlý kalan.

Dünden ibaret olsa keþke döngü ve kalsam ýssýzlýðýnda onca hatýratýn.

Keþke bu denli muhalif olmasa da düzen uymak zorunda kalmasam uyumamak iken tek çekincem uyanmak ki her daim zor olan eþsiz bir rüyadan kâbusa giden o yolda…

Mekanik bir dünyanýn etten kemikten köleleri nihayetinde, kendine ve sevgiye uzak ve paye verirken tüm olumsuz kuramlara. Kendi tabularýný yýkarken sahip çýkan kim varsa yerle yeknesak olmuþ bir düzenek bir yanda þiddetin, vahþetin ve þehvetin kavurucu rüzgârlarý esip durmakta…

Mo Yan’ýn kaleminin o tonlamasý kadar ayan beyan aslýnda tüm olan:

‘’Acýnýn olduðu yerde korku vardýr, cesaret vardýr, direnme ve dayanma gücü vardýr.’’

Yaþanmýþlýklar ve geleceðe dair tüm varsayýmlar ne bir eksik ne de bir fazla..