Anlamsýzlýðýn kýyýsýnda

Ve bu kesmiþ bir yürekte

Neyse menzilim…

Bir avuç kum belki de

Sýðýnýp üstümü örttüðüm

Gözden ýrak bir ömür benimki

Hani nerde gönle yakýn bildiðim.

Sýrlar döküldü bir bir dilinden

Sureti kati dönmem sözümden

Yine ben ve ne varsa bana dair

Yine bitimsiz ümitlerim

Safça ve tarafsýzca kar bildiðim.

Ne çok üzünç

Hele ki hükmümün geçmediði

Dünyalar ait olamadýðým

Ama içimde biriktirdiðim

Sevi dili bile edimsiz

Seyrindeyim bil ki dergâhýnda

Gönlün her daim.

Bir baþýma kaldýðým zaman zaman,

Yansýz ve nasýl da çaresiz.

Yankýsý belki de en güçlü

Ses bildiðim huysuzluðum,

Geçmiþim bir kez kendimden

Ve son kez o yoldan

Terk ettiðim düþlerim.

Hibeliyim bir kez kedere.

Ne buhran ne tek bir edim

Her þey nasýl da izafi

Kula kulluk etmekse aslolan

Ben kaybettim en baþtan.

Sevmekse tek çare

Sus, sakýn söyleme

Ne tek bir kelime ne de

Son bir izlek senden arda kalan ve

Býrak kalsýn her þey

Bir sis perdesinde.

Adýný unuttuðum ne çok insan

Fazlasýyla ketumdu çoðu

Ve ne çok yalan.

Ýzahý mümkün deðil þu devranýn

Biliyordum senin de gideceðini

Hoþça kal, demek olsa keþke

Dilimdeki son kelime.

Unutamayacaðýmý bildiðim

Kim bilir kaçýncý gölge

Sýðýnacaktým oysa o gölgenin dibine

Yine bir baþýma yine son çare

Saf tutmuþum bir kez yalnýzlýðýn dibinde.