Babama Japonya'yý Sevdiren Kadýn-37

...

Ayumi’nin arkadaþlýðý, yakýnlýðý Yumi’den çok önce geliyordu. Onun için Yumi’nin gönlünü kaptýrmasýna fýrsat vermemeliydi. Bu ileride içinde çýkýlmaz bir hal alacak, belki de bir kördüðüme dönüþecekti. “Temkini elden býrakmamalýyým,” sözünü kendi kendine tekrar edip duruyordu.

Yumi odasýna geçtiðinde yukata denilen ve gecelik olarak da kullanýlan ayýþýðý rengindeki ipek kimonosunu giydi ve kuþaðýný hafiften baðladý. Güzelliði gözler önüne serilmiþti. Aynanýn karþýsýna geçerek baþtan aþaðý kendini seyretti. “Beni beðenir mi acaba?” sorusunu aklýndan geçirdi. “Ben beðenilmeyecek bir kýz mýyým?” diyerek de kendine bir paye çýkarmaya çalýþtý. Kalbinin derinliklerinde dokunulmamýþ bir saflýk vardý.

Yumi neredeyse sabaha kadar uyuyamadý. Ýçinde inceden inceye bir ateþ yanýyor gibiydi. Baþý yastýðýn üstünde, dudaklarýndan yanaklarýna doðru yayýlan taze bir tebessümle yataðýnda bir saða, bir sola dönüp durdu. O hayalden bu hayale, o düþünceden bu düþünceye geçtikçe zaman geçiyor, bir türlü uykuya varamýyordu. Bu geceyi nasýl geçirdiðine kendisi bile akýl ve sýr erdiremedi. Ne uyuduðunu bildi ne de uyumadýðýný… Telefonunun sesiyle ayaktaydý. Yüzünü yýkadý ve hava geçirmeyen sauna eþofmanýný giydi…

Dr. Safa ise geceyi dinlenerek geçirdi. Üzerindeki yol yorgunluðunu atmýþtý. Gözlerini açtýðýnda telefonu sabah namazý için ezan okumaya devam ediyordu. Kalktý, abdestini aldý ve namazýný kýldý. Lacivert renkli eþofmanýný giydi.

Yumi yanýna gelip, “Hazýrým,” ifadesinden sonra “Çýkalým öyleye…” dedi ve spor ayakkabýlarýný giyerek evden çýkmýþlardý.

Etraf hala karanlýktý. Yan yana yürümeye baþladýlar. Sabah meltemi sokaklarý yalayýp geçerken, rüzgâr Safa ile Yumi’yi sanki arkadan itiyordu. Yumi rüzgârýn etkisiyle eþofmaný vücuduna yapýþýyor, saçlarýný uçuþturuyor, biraz daha Safa’ya yakýnlaþtýrýyordu.

Yumi’nin “Sürekli yürür müsünüz?” meraklý sorusuna Genç adam “Haftada en az iki defa…” dedi. Ardýndan devam etti “imkâným olsa her gün bir süre yürümek isterdim. Ama uykusuzluk zorluyor ve haftada iki günle yetinmeye çalýþýyorum.  Bu arada birçok yakýn mesafede ise çok acil bir iþim yok ise yürümeyi tercih ederim.”

Yumi Safa’nýn hemen yaný baþýnda yürüyor, adýmlarýný ona göre ayarlamaya çalýþýyordu. “Nereye doðru yürümek istersiniz?” diye sordu. Safa “Rehber sizsiniz. Cadde cadde, sokak sokak yürümektense, bir parkta yürümeyi tercih ederim, sizce de güzel olmaz mý?”

Yumi “Ya Soccer Stadyumunda ya da Arisu nehri kenarýnda yürüme yollarýnda daha rahat edebiliriz. Gerçi onlarda birbirine çok yakýndýr.”  Dr. Safa “O zaman Arisu nehri kenarýndaki yürüme yoluna inelim…” dedi ve birlikte yürüyerek, yürüme yoluna geldiler. Ana caddeler dýþýnda kalan cadde ve sokaklar çok geniþ deðildi.

Kyoto’nun etrafý tamamen ormanla kaplý olmasýna raðmen, þehir içerisinde yeþillik yok mesabesinde azdý. Birkaç ufak park var ise de, onlar da ancak parkýn çevresinde oturanlara hizmetine kâfi gelemeyecek seviyedeydi.

Arisu nehri Kyoto’nun batýsýndaki daðlardan süzülerek gelip, doðusundaki Osaka’da denize ulaþýyordu. Nehrin her iki yakasý da ýslah edilerek, yürüme yollarýna dönüþtürülmüþtü. Yürüme yollarýnýn kenarlarý çimlendirilmiþ, belli aralýklarla da aðaçlandýrýlmýþtý.

Yumi Genç Adamý döküp, deþmek ve onu biraz daha yakýndan tanýmak istiyordu. “Annemi neden arýyordunuz?” dedi merak içinde Genç Adamýn yüzüne ve gözlerine bakarak…

Genç Adam “Annenizi aramamýn özel bir nedeni yoktur. Boþ zamaným vardý. Tokyo’nun gürültüsünden ve kalabalýðýndan kaçarak biraz kafamý dinlemek istedim. Bizde derler “bahanesiz dost köyüne varýlmaz” diye… Ben de fýrsat bu fýrsat diyerek, on beþ günlük tatilimi “Babama Japonya’yý Sevdiren Kadýn”ý arayýp bulmaya ve onunla tanýþmaya adadým. Biraz zor oldu ise de, onunla tanýþma þerefine erdim.”

Yumi “Güzel de bir isim koymuþsunuz. ‘Babama Japonya’yý Sevdiren Kadýn” çok güzel bir roman konusu olurdu. Yazmayý sever misiniz?”

Safa “Okumayý seviyorum da, yazmayý pek beceremem… Ya sizin okumayla ve yazmayla aranýz nasýl?” diye sordu.

Yumi “Okumayý da, yazmayý da seviyorum…”

Safa “Bu güne kadar sürekli yazdýðýnýz bir siteniz veya kitabýnýz var mý?”

Yumi “Henüz daha o aþamaya geçmedim. Araþtýrmayý, gezmeyi çok seviyorum. Kendimi geliþtirdiðimi ve yenilediðimi hissediyorum…”

Safa “Elbette, seyahatte sýhhat vardýr. Gezmek benim içinde güzeldir. Yeni yerler, yeni insanlar, yeni kültürlerle tanýþmayý çok istiyorum ama bazen mesleðimiz gereði de sýnýrlý kalýyoruz. Evle hastane arasý bir hayata mecbur ediliyoruz.”

Yumi “Peki, annemi bulmakla mutlu oldunuz mu?” diye sorarak onun bu tanýþmadan ne kadar etkilendiðini, bu tanýþmaya ne kadar deðer verdiðini ölçmeye çalýþýyordu.

Dr. Safa “Tabii ki, aradýðýmýz bir þeyi bulunca sevinir ve mutlu olurum.”

Yumi “’Babanýza Japonya’yý Sevdiren Kadýn’ sizin gözünüzde çok mu önemli?”

...

Devamý Var

...

Ant-150515