Olası varlığının
izdüşümünde saklı
İken çokça söylem
Kaç adım uzağındaysam
Meylerim derinden gizli
gizli
Belki de sebepsiz
gidişine.
Anın dökümü dünden
miras
Büklüm büklüm nameler
Süzülür kulaktan
kulağa.
Körelmiş benliklerin
Karartılarında saklı
hacizli imgeler
Çıkmadı yeni güne
Tümlense de ömür
dediğin
Niyazın devinimi değil
mi
Yol bildiğim.
Ömrün durağanlığında
hayat bulan
İmgeler tek teselli,
kalemin niyazı
Uzanmışken arş-ı alaya da
Hüküm bildiğim
gecelerin koyultan çeperi
Göğsümün tek siperi.
Mademki kanıksamışım
bir kez sağır gölgeleri
Görmekten imtina etsem
de
Eşlik ederken o
sürrealist devinim.
Yarılamak ise döngüyü
Belki de kalan son
çeyreği,
Ermek hidayete ise tek
dileği gönlün
Sıkışıp kalmak arasına
zamanın
Var olan mı yoksa
yegane emel mi
İçine sığdıramadığım
onca hayali.
Emsalsiz, bedelsiz
belki sırasız
Kifayetsiz addet
istersen,
İstersen süklüm püklüm
Acziyetimin sıradanlığı
kadar mubah oysa
İçinde devindiğim
sayısız ikilem.
Varlığın tınısındaki o
ahenk,
Yokluğun gölgesindeki
hakkaniyet
Rayici belki de insan
kalabilmenin
Varsın yalnızlık olsun
kaderim.