Yolsuzluðu yol bildiði hangi düþünsel söylem ispatlayabilirdi ki aksini… Maðdur kýlýndýðýna mý yansýn mazlumluðunun yansýttýðý o boynu bükük ve yadsýmaz tavrý mý çeksin dikkatini haricindekilerinin…

Bir kez baþ koymuþtu bu yola en çok kayýtsýzlýlýðý mesken edinmiþken benliði hele ki þekillendirirken kader günbegün artýk demiyordu ki ‘’haksýzsýnýz.’’

Ümidini yitirdiði günlerin ardýndan þunun þurasýnda ne kadar zaman geçmiþti ki? Pervasýzdý alabildiðine cabbardý önceki kimliðine nazaran. Tutuk da deðildi dili sadece konuþmak istemiyordu hele ki oðlunu topraða verdiði o günden beri hele ki bir ömür boyu susturulmuþ olmanýn acýsý nasýl da çöreklenmiþti.

Görünürde deðiþen bir þey yoktu oysa. Her þey sýradan, o zaten hepten yoksun kýlýnmýþ iken þimdi yokluðunun acýsýný çýkarýyordu varlýk addettiði deðerlerden.

Yirmi seneye yakýn hizmet vermiþti öðretmen kimliðiyle. Gitmediði köy, belde yaþamadýðý sefalet kalmamýþtý. Sabahýn kör saatinde az yakmamýþtý hani sobayý bir gün evvelinden öðretmen kürsüsünün dibine yýðdýðý tezekle. Bir kez dahi yakýnmamýþtý da. Kaç kez donma tehlikesi geçirmiþti soðuðun hezimetine uðrayýp.

Lakin oðlu gittikten sonra mesleðini de terk etmiþti. Mademki hayat onu gözden çýkarmýþtý hiçbir þey umurunda deðildi artýk. Düzen ona ayak uyduramadýðýna göre üzerine düþendi düzensizliðin peþi sýra gitmek.

Henüz beþ yaþýndaydý Okan lösemi ile tanýþtýðýnda ve altý yaþýný görme fýrsatýný kaçýrmýþtý bu illet yüzünden.

Yoklukla mücadele ettikleri yýllara denk düþmüþtü Okan’ýn rahatsýzlýðý. Ýmkânsýzlýðýn dibine vurmuþlardý her ne kadar adam varýný yoðunu oðlu için heba etse de. Neye ya da kime ne ölçüde yetmiþti ki bu güne kadar hele ki þimdi?

Geç kalýnmýþlýðýn ve imkânsýzlýðýn bedelini ufacýk bedeniyle ödeyecekti küçük çocuk lakin ödemiþti de. Ýmkânlar dâhilinde kalmak yetersiz gelmiþti ve aile gitgide dibe vururken. Þartlarý deðiþtirmek için sahip olduklarý güç solda sýfýrdý kaderin acýmasýzlýðýnýn yanýnda.

Her þey sonlanmýþ olsa da görüntüde aslýnda sonun baþlangýcýydý olup biten…

Ýçine girdikleri borç bataðýndan çýkmak þöyle dursun daha büyük bir çýkmaza gireceklerdi.

Olanlarý hatýrlamak ve çözüm olamamak idi adamýn sýk sýk aklýndan geçirdiði. Düþünmek acý verse de zihninin ücralarýnda takýlý ne varsa kendine uyguladýðý en büyük iþkenceydi Remzi Karaoðlu’nun. Kapkara bir sayfaya gözlerinin önünde asýlý asla beyazý görme ihtimalinin olmadýðý.

Acýmaklý bakýþlarýn baskýcý ve eleþtirel yansýmasý idi tek duyumsadýðý. Görmekten hicap ettiði ne ve kim varsa her gün karþýlaþýyordu ve yaþýyordu ayný duygularý elinde olmadan üstelik ve tek kelime söylemeden geçip gidiyordu mahallelinin önünden.

Borçlarýný ödemek þöyle dursun katlanarak artan rakamlardý yirmi dört saat zihnini iþgal eden. Çaresizliðin getirdiði çökkünlük bir yana olup bitenin tek sorumlusu yine adamýn kendisiydi ve ne yazýk ki karýsý her þeyin tek sebebi olarak ilk günden beri onu zan altýnda býrakmýþtý.

Mucizelere asla inanmasa da Remzi dini bütün bir mümindi ta ki oðlunu topraða verene kadar. Çocuðun hastanedeki son gününe hatta son saate kadar hep ümit etmiþti uygun iliðin bulunup oðlunun iyi olacaðýný. Ýnancýný saklý tutmuþtu son saniyeye kadar.

Sayýsýz hastanýn iyileþtiðine tanýk olmuþtu hastanede geçirdikleri süre zarfýnda ve hep de yürekten dilemiþti Okan’ýn iyi olmasýný sadece Tanrý’dan istemiþ ve beklemiþti.

Bu vesile ile o da kan ve doku örneði vermiþti pek çok insan gibi. Mademki hayat bir alýþ veriþti herkes sýrasýný beklemeliydi mutlu olmak için ki herkesin bunu hak ettiðine yürekten inanýyordu.

Son üç gündür ayný þeyleri düþünüp düþünüp kýmýldamadan yatýyordu en azýndan haz etmediði bakýþlardan ve insanlardan uzaktý odasýnda ve baþucundaki þiþeler çoktan dibini bulmuþtu yine. Unutabildiði kadar unutmak istiyordu ve karýþmak yokluða. Kararýný çoktan vermiþti aslýnda da cesaretini toplamak mümkün olmuyordu.

Yaþama tutunmasý için tek bir neden dahi kalmamýþtý ki. Vadesinin dolacaðý günü kestiremediði için beklemek de istemiyordu artýk. Her geçen saniye daha da acýyordu caný daha kanýyordu oysa doya doya sevememiþti, öpememiþti meleðini.

O kadar çok arzu etmiþti ki aklýný hepten kaybedip tek hamlede kendini boþluða býrakmayý. Kafasýnda þekillendikçe intihar fikri bu sefer yöntemini saptamaya çalýþýyordu aklý sýra. Acý çekmek istemiyordu ruhunu teslim etmeden ve garantili þekilde son vermek istiyordu hayatýna. Lakin cesaretini toplamaya dahi yoktu gücü.

Oysa ne basitti ölmek. Bir avuç ilaç bitirirdi iþini. Büyük ihtimalle vücudu uyuþacak ve acý çekmeden son verecekti tüm acýlarýna. Üstelik haber vermesi gereken kimse de yoktu. Karýsýný en son cenazede oðlunun tabutuna sarýlýp aðlarken görmüþtü. O günden beri ne aramýþ ne sormuþtu adamý sadece ara sýra hakaret ve taciz yüklü mesajlar atýyordu kadýn. Öyle ya, her þeyin tek sorumlusu idi adam. Acý acý güldü Remzi. Bu saatten sonra neyi deðiþtirmeye yeterdi ki gücü.

Üç beþ meslektaþý vardý eskilerden kalan onlarýn da yüzüne bakacak cesareti yoktu hele ki içine gömülü o borçlar telef etmiþken. Kýsaca herkes elini eteðini çekmiþti adamdan hele ki karýsýnýn ailesi ilk günden beri haz etmemiþti çulsuz diye de az hakir görmemiþlerdi hani.

Sersem sepelekti günlerden içtiði içkinin etkisiyle.

‘’Vakit geldi oðlum, buraya kadarmýþ’’ deyip ilaç þiþesini olduðu gibi boþalttý avucuna. Nasýl da masum görünüyordu her biri o pembe renkleri ile.

Kelime-i þahadet getirme ihtiyacý hissetti aniden ve tüm bildiði dualarý okumaya baþladý ansýzýn.’’Cehennemden çýkamayacaksýn ne de olsa’’ diye mýrýldansa da alýkoyamýyordu kendini dua etmekten.’’Âmin’’ deyip içinde iki parmak kalmýþ bira þiþesine uzandý. Yine alamadý kendini besmele çekmekten.’’

‘’Vay be, amma dini bütün adammýþým’’ deyip acý acý gülüyordu bir yandan.

Lakin hala ilaçlar avucundaydý belli ki aklý sýra geciktiriyordu malum sonu.

‘’Gazý da mý açsam’’diye geçirdi içinden. Ýyi de ya tüm apartman havaya uçup bir de onca insanýn katili olursa… Vazgeçti bu fikrinden. Baka kalmýþtý avucundaki ilaçlara.

‘’Kes olayý dramatize etmeyi. Hadi yut artýk þu lanet olasýca haplarý’’dese de vücudu tir tir titriyordu. Bir yandan da telkin ediyordu kendine:’’Kolay olacak hem de tahminimden çok kolay olacak. Caným da yanmayacak üstelik. Bak Okan nasýl da beni çaðýrýyor yanýna.’’

Telefonun çalmasýyla zýpladý yattýðý yerden.

‘’Zamaný mý þimdi’’ deyip okkalý bir küfür savurdu. Tek hamlede yuttu ilaçlarý. Rahatlamýþtý iþte.

Yine de tadý zehir gibiydi aðzýnýn.’’Ih’’ dedi usulca.

Telefon ýsrarla çalýyordu.

‘’Kesin zebanidir arayan. Hadi çabuk tut elini bak kontenjan dolmak üzere, diye haber verecek aklý sýra’’ demesine kalmadý ki kalan içkiyi de dikti aðzýna.

‘’Bak ne kolay oldu’’ diye sevinmeye bile baþlamýþtý. Saat tutmalýydý þimdi. Bakalým ilaçlar kaç dakikada etki edecekti?

‘’Saatin kaç olduðuna bakmalýyým. Ardýndan da yüze kadar geri sayacaðým ve sýfýra geldiðimde kendimi cehennemin kapýsýnda bulacaðým.’’

Telefona tam yönelmiþti ki ýsrarlý çalýþý iyice sinir etti adamý.

‘’Ulan, arayacak zaman mý þimdi’’demesine kalmadý hýþýmla cevap verdi gelen çaðrýya:’’Ne istiyorsun?’’

‘’Remzi Bey.’’

‘’Benim ya sen kimsin?’’

‘’Hastaneden arýyorum efendim. Okan’ýn babasýsýnýz deðil mi?’’

‘’Borcum için arýyorsunuz deðil mi… Sizi açgözlüler sizi…’’

‘’Hayýr efendim. Sizin bize artýk tek kuruþ borcunuz yok zira sýfýrlandý hesabýnýz.’’

‘’Þimdi dalga geçmenin sýrasý mý? Ýliðime kemiðime kadar kuruttunuz yetmedi þimdi de kafa mý buluyorsunuz?’’

‘’Remzi Bey, dinleyin lütfen. Müjdeli bir haber vermek için arýyorum ben sizi.’’

‘’Git baþýmdan kardeþim. Oðlumu topraða vereli þunun þurasýnda kaç gün olmuþ ne müjdeli haberinden bahsediyorsun sen?’’

‘’Remzi Bey, oðlunuzla ayný serviste yatan çocuklarýmýzdan biri ile doku örneðiniz tutuyor. En azýndan bu acýyý baþkalarý da yaþamayacak sayenizde. Yarýn sabah hastaneye uðrayabilir misiniz diye aramýþtým. Sanýrým uygunsuz bir zamanda aradým.’’

‘’Anlamadým!’’

‘’Kayýtlýsýnýz efendim bilgi bankamýzda. Verdiðiniz kan ve ilik örneði hastamýzýnkiyle uyumlu. Kýsaca bir çocuðumuza hayat olacaksýnýz.’’

‘’Ne yani, uygun donör olduðumu mu kast ediyorsunuz?’’

‘’Aynen öyle Remzi Bey. Evet, sizin için zor olacak biliyorum ama bir hayat kurtaracaksýnýz. Alo, alo. Orda mýsýnýz? Sizi duyamýyorum. Remzi Bey…’’

‘’Tanrým, lütfen. Lütfen bana yeni bir þans ver. O zavallý çocuða bir þans ver.’’

‘’Alooo…’’

Mucize çaðrýnýn ertesinde koþa koþa banyoya gitti adam. Ne var ne yoksa boþalttý midesini. Yuttuðu ilaçlarý ve son yirmi dört saatte yediði içtiði ne varsa istifra etti.

Yaþadýðý son beþ dakika içinde gidip gelmiþti cehennem ve dünya arasýnda.

Yeniden hýzlýca ve tutarken böðrünü yöneldi salona, kaptý telefonu.

‘’Orda mýsýnýz Remzi Bey? Alo, alo iyi misiniz?’’

‘’Evet, buradayým.’’

‘’Bir an gittiniz sandým.’’

‘’Evet, gitmiþtim. Gerçekten gitmiþtim ama geri geldim. Yarýn görüþmek üzere…’’