Martinique adasý Karayip denizindeki yedi bin adadan biriydi. Ada halký, barýndýrdýðý tropik ormanlarýn içinde ve tarým alanlarýnda yaþayan yerlilerden ve limanlarýn çevresinde yaþayan beyazlardan oluþuyordu. 

Ada, Fransa’nýn hakimiyetine girdikten sonra Fransa’dan göçüp gelen aileler, limanlar kurmuþlar, adada üretilen tropik meyve ve sebzelerin, gene bolca yetiþen þeker kamýþýnýn ticaretiyle gitgide zenginleþmiþler ve büyümüþlerdi. 

Normandiya’dan gelip bu adadaki Pointe Royale’de yerleþmiþ olan Dubuc ailesi de bunlardan biriydi.

Abi kardeþ Dubuclarýn, 1763’de Marie-Josephe Rose de Tascher de la Pagerie adýný koyduklarý bir kýzlarý doðduktan tam beþ yýl sonra, 1768’de, bu defa Aimée Dubuc de Rivery adýný koyduklarý bir kýzlarý daha dünyaya gelmiþti.

1776’da, Marie-Josephe, on üç yaþýna geldiðinde cinselliði çok fazla göze batan genç bir ergen olmuþtu. Onun bu albenisi çevredeki pek çok erkeðin aðzýnýn suyunu akýtýyordu. 

Onun cinselliðinden yararlanmayý ilk baþaran ise yakýn akrabalarý ve XVI. Louis’in de yakýný dostu olan Jean Le Grand Dubuc olmuþtu. 

Aile, adamýn kýzý baþtan çýkarttýðýný öðrendiðinde, hem adamýn nüfusundan, hem de bu aile içi tecavüzün duyulduðunda rezil olmaktan çekinerek, olayý örtbas etmiþti. Ve, kýzý adadaki soylu bir ailenin oðlu olan kendinden yaþça çok büyük subay Alexandre de Beauharnais ile evlendirmiþtiler.

Aimee yedi yaþýndaydý, Marie-Josephe ise on üçünü bitirip yenice on dördüne girmiþti ve uðradýðý tecavüzün cezasýna babasýnýn yaþýndaki bir soyluyla evlendirilerek çarptýrýlmýþtý. Asýl cezayý hakeden adam ise elini kolunu sallayarak yeni yeni tecavüzlerde bulunmak için dolaþmayý sürdürecekti.

Marie-Josephe, bu evlilik oluncaya kadar Aimee’ye ablalýk yapmýþ, iki kýz kardeþ gibi büyümüþlerdi.

Marie-Josephe hayallerinde yaþadýðý Paris’e taþýnmak için yaþlý kocasýný bir kaç cilveyle kolayca ikna edince, Fransa’ya taþýndýlar.

Aile, büyük kýzlarýnýn baþýna gelen sapýklýðý küçük kýzlarýnýn da yaþayabileceðine dair kaygýlarý dillendirerek, Aimee Dubuc de Rivery ’i bir rahibe okuluna vermeyi kararlaþtýrýnca, Fransa’daki yakýn akrabalara haber salýndý. Yedi yaþýndaki Aimeeböylece, Fransa’da yaþayan teyzesi Elizabeth tarafýndan Fransa’ya getirtilerek Nantes’ deki yatýlý Les Dames de La Visitation rahibeler okuluna kaydettirildi. Burada rahibeler yönetiminde sýký bir eðitim almaya baþlamýþtý. 

Marie-Josephe Fransa’ya gidebilmeyi ne kadar çok istemiþse, Aimee de onun tam tersine Martinique’den ve ailesinden ayrýlmamak için günlerce aðlamýþtý.

Yýllar çok çabuk geçmekteydi. 

1781 yýlý geldiðinde on üç yaþýna basan Aimee, çocukluk yýllarýný bir esir gibi geçirdiði okulunun yüksek duvarlarý dýþýndaki dünyaya kavuþmaya hazýrlanýyordu. Mensubu olduðu Dubuc ailesinin iki ferdinin St. Clement Kilisesi’nde kýyýlacak nikahýna ve gene Le Rocher Þatosundaki düðünlerine gidecekti. Halayýký Zinah’ýn yardýmýyla mavi atlas tuvaletini giyindi. Kýyafetin üstüne lülelerle akýttýðý altýn sarýsý saçlarýný mavi kadifeden bir fiyonkla toparladý. Müthiþ güzel bir kýz olmuþtu. 

Halayýký Zinah ile beraber, okulunun kapýsýna gönderilen kupaya binip de nikahýn olacaðý kiliseye ulaþtýklarýnda, onu karþýlayan tüm akrabalarýnýn hayranlýðýný topladý. Kupanýn kapýsýný açarak inmesine refakat ederek, baþtan çýkartýcý komplimanlarla ona refakat etmeye baþlayan ise, yakýn akraba Jean Le Grand Dubuc olmuþtu. Elizabeth teyze adamýn on üç yaþýndaki Marie-Josephe’in baþýna ördüðü çorabý yakýndan bildiðinden, aceleyle gelip, "gel þekerim, seni damadýmýn kardeþi Kont De Santo Domingo ile tanýþtýrayým," diyerek kýzý hovarda adamýn elinden kurtararak alýp götürdü.

Tanýþtýrýldýðý adam Aimee’yle çok yakýndan ilgilenmiþti. Onunla koyu bir sohbet kurmuþlardý.

Aimee, arka tarafýndan, "ayol kimi görüyorum ben burada?" diye seslenildiðinde merakla dönerek sesin sahibine baktý. O, Marie-Josephe’den baþkasý deðildi. "Aimee, caným benim!"

"Rose!" 

Rose, Marie-Josephe’nin aile bireyleri arasýnda kullanýlan adýydý. 

Ýki kuzen hasretle kucaklaþtýlar. Birbirlerinden ayrýldýklarýndan beri tam beþ yýl geçmiþti. 

Marie-Josephe þimdi on sekizinde bir kadýn olmasýna karþýn evlilik ve yaþadýðý hayat onu yaþýndan daha çok büyütmüþtü. 

Geçen beþ yýl süresince birbirleriyle hiç bir haberleþmeleri olmamýþtý. 

Marie-Josephe, Zinah’ý da fark ederek onunla da ilgilendi; zira çocukluklarýnda o da Zinah’ýn hizmetlerinden çok ararlanmýþtý. "Zinah! Sen de buradasýn ha? Bu altýn saçlý kýzýmýza çok iyi bakmýþsýn, teþekkürler!"

Zinah bu ilgiden hoþnut, ona, "aman efendim, elimden geldiðince hizmetini gördüm hanýmýmýn iþte..." diyerek karþýlýk verdi.

Aimee, kuzeniyle eski günleri yad ederek koyu bir sohbete baþladýktan sonra Elizabeth teyzenin tanýþtýrdýðý yakýþýklý kontu unutuvermiþti. Adamýn izin isteyip uzaklaþýþýný fark etmemiþti bile.

Kontun uzaklaþmasýný fýrsat bilen Jean Le Grand Dubuc iki genç bayanýn yanýnda soluðu aldý. Marie-Josephe, adamýn Aimee’e göz koyduðunu bilmediðinden, onun kendisine geldiðini zannetti. Geçmiþteki olaylara raðmen adamý sevgiyle karþýladý. 

"Jean! Bu ne hoþ sürpriz? Yýllar sonra gene karþýmdasýn iþte," diyerek koluna girip, Aimee’nin yanýna dönmek için hamle yaptýkça, adamý, çekiþtire çekiþtire kiliseden içeri götürdü. 

Elizabet teyze Aimee’nin yanýna gelerek, "gel biz de kiliseye girip törene bakalým," dedi. Birlikte kiliseden girdiler.

Kilisede en önde oturan Marie-Josephe, adeta yanýndaki adamýn üstüne yatmýþtý. Aimee, onun böylesine müstehcen tavýrlarýný tasvip etmeyerek Elizabeth teyzesinin gösterdiði yere oturdu.

Kiliseden sonra gidilen þatoda, Elizabeth teyzenin kilisede tanýþtýrdýðý genç kont Aimee’yi bir an bile yalnýz býrakmadý. Adamýn adý Kont De Santo Domingo ’di.

Adam, "Dubuc’larýn güzellikleri ünlü olmayý gerçekten de hakediyormuþ," diyerek komplimanlar düzüyordu ona.

"Siz de, uzaktan da olsa Dubuclarýn akrabasý deðil misiniz?"

"Sizinle kuzen sayýlýrýz biz."

Aimee, adamýn yanýnda gerilmeden durabiliyordu."Bana iltifat ederken kendi ailenizdeki bayanlarý da katýyorsunuz, deðil mi kuzen?"

"Evet ama, sülalemizdeki hiç bir kadýn, güzellikte sizin elinize su bile dökemez. Siz müthiþsiniz!"

Aimee, bu söze karþýlýk þuh bir kahkaha

attý.   "Þýmartýyorsunuz beni."

"Yok...Sözlerimde çok samimiyim. Martinique’den yeni mi geldiniz?"

"Yok...Beþ yýldýr rahibeler okulunda yatýlý okuyordum."

"Sýkýcý bir okul hayatý olmalý... Birer kadeh þampanya içip dans etmeye ne dersiniz?"

"Dansa evet ama, içki içmem!"

"O halde size alkol olmayan bir içki. bana þampanya?"

"Olabilir..."

Gerek kilisedeki, gerekse þatodaki törende, Aimee, fark etti ki, içinde bulunduðu riyakarlýklardan bir an önce kurtularak, yedi yaþýndan beri yaþadýðý okulunun sükunetine dönmek için can atýyordu. 

Gitme zamaný geldiðinde, onu ve Zinah’ý okula götürecek arabaya binmek üzereyken son bir riyakarlýk daha yaþamak zorunda kaldý. 

Jean Le Grand Dubuc, "gitme saati geldi mi, Külkedisi? Sana doyamadan býrakýp da gidiyor musun beni?"diyerek çýka geldi.

Aimee, akrabasý olan bu kart zamparadan nefret ettiðini hissetti. Aklýna gelen ilk hakaret cümlesini sarf etti. "Seni doyuracak bir çok fahiþe var, sayýn akrabam, onlara gidip benden uzak durmalýsýn!"

"Ýpekli ayakkabýný bana býrakýp da gidersen ayaðýna olup olmayacaðýný ölçmek için bulurum seni!"

Aimee, ona cevap vermek yerine arabacýya talimat verdi. "Sür, gidelim!"

Araba hareket ettiðinde adam bozularak arkasýndan baka kaldý.
Okula dönerlerken kýzýn aðzýndan genç kontun adý hiç düþmedi. Bir ara baþýný sadýk halayýðýnýn göðsüne yaslayýp," Ah Zinah," diyerek içini çekti. "Kontu tekrar göreceðim güne kadar aklýmdan hiç çýkmayacak."

Kýsa bir zaman sonra Kont De Santo Domingo’nun Martinique’nin yönetiminde görevlendirilerek yollandýðýný duyduðunda Aimee de Martinique’ye dönmek için kesin kararýný vermiþti. Ne var ki, baba Dubuc kýzýn eðitimini tamamlamadan okuldan ayrýlmasýna izin vermiyordu.

Bu arada, Marie-Josephe, kocasýna bir aþk duymadýðý için, ondan ayrýlmak istiyordu. Alexandre de Beauharnais da genç ve güzel karýsýný bir türlü kendisine baðlayamadýðýndan, bu ayrýlýða razý olarak evini terk etmiþti. 

Marie-Josephe, yaþlý kocasýndan dünyaya getirmiþ olduðu iki çocuðuyla yaþýyordu. Kocasý ona ve iki çocuðuna bakmýyordu. Maddi sýkýntýlar içine düþen Marie-Josephe, Martinique’deki ailesinin yanýna dönmek zorunda kaldý.

Marie-Josephe, iki çocuðunu Martinique’de býrakýp parasal sýkýntýlarýný alt edebileceði bir servetle Fransa’ya döndüðünde, Aimee’e, "baban senin artýk Martinique’ye dönmeni istedi," diye haber yolladý. 

Aimee için rahibe okulunun ruhsuzluðundan kurtularak doðasýna ve orada yaþayan ailesine duyduðu özlemle Martinique’ye ve daha önemlisi de Kont De Santo Domingo’ya kavuþma zamaný nihayet gelip çatmýþtý iþte!

Kasýmda, Aimee bir yük gemisinde kiraladýklarý kamarasýna yerleþip denize açýldý.

Gemi mürettabýnýn, birbiri peþinden koþup gelen kara bulutlarýn altýnda, birer maymun becerisiyle yüksek direklere týrmanarak salýverdikleri yelkenler rüzgarla þiþtikçe, yük gemisi, Akdeniz’in dev dalgalarýnda ine çýka ilerlemeye baþlamýþtý. Bu þekilde günlerce süren yolculukta, Zinah’ý deniz tutmasý dýþýnda olaðanüstü hiç bir sýkýntý yaþamamýþtýlar. 

Süvariyle ikinci kaptanýn saða sola yüksek sesle talimatlar verdiklerini duyduklarý gün anladýlar ki, sýkýntýlý bir þeyler yaþanmaya baþlanmýþtý. 

Çok sert bir fýrtýna baþlamýþtý. Gemi denizle adeta harp yapmaktaydý. Düþen yýldýrýmla ana yelkenin bumbasý kýrýlýp devrilince güvertede açýlan delikten alt güverteye dalgalarýn taþýdýðý sular akmaya baþladý. Geminin burnunda yýldýrýmdan çýkan yangýn yaðmurun þiddetinden büyüyemiyordu.

Aimee ve Zinah, alt güvertedeki kamaralarýnýn kapýsýný sürgülemiþler, bu karmaþanýn dinmesi için dua ediyorlardý. Gemiden yükselen çatýrtýlar korkunçtu. Birden bire açýlan kamara kapýsýndan içeri sular dolmaya baþladýðýnda iki kadýnda korkunç çýðlýklar atarak korkuyla birbirine sarýldýlar.

Ýmdatlarýna yetiþen dev gibi bir zenci tayfa oldu; adam iki kadýný üst güverteye doðru çekiþtirmeye baþladý. 

"Burada fareler gibi boðularak öleceksiniz! Hemen cankurtaran sandalýna binmeniz gerekiyor!" 

Zenci, güç bela çýktýklarý güvertede bellerine baðladýðý bir urganla onlarý aþaðýdaki sandala sarkýttý. Aimee ve Zinah, sandalýn dümencisinin yardýmýyla sandala binebildiler. Ayný urgandan kayarak yanlarýna gelen dev zenci onlarý boylu boyunca sandalýn içine yatýrdý, kendisi de küreklerin baþýna geçerek sandaldaki diðer dümenci tayfaya yardým etmeye baþladý. Tam o anda düþen çok güçlü bir yýldýrým gemiyi içindekilerle beraber sulara gömdü. 

Geminin batmasý için çýkmýþçasýna, fýrtýna gemi batar batmaz, baþladýðý gibi ansýzýn duruldu.

Ýki gün, iki gece, aç ve susuz kürek çektiler. Üçüncü günü kavurucu güneþin altýnda mecalsiz bir halde ölümü kurgularlarken ufukta gördükleri bir gemi siluetiyle sevinç çýðlýklarý atmaya baþladýlar. 

Oysa kurtarýcýlarý Cezayirli korsanlardý. Ýki kadýn ve iki gemici onlar için Cezayir’e dönerlerken Allah’ýn onlara nasip ettiði birer bereketli ganimettiler.

Cezayir’e götürülen Aimee, kötü haberle çok çabuk buluþtu. O, artýk bir köleydi ve kurtarýcýsý korsanlar tarafýndan Cezayir emirine hediye edilmiþti.

Emir hazretleri ona asýl kötü haberi verdiðinde ise, ayakta duramadý, bayýlarak olduðu yerde yýðýldý.

Emir, "Ýstanbul’a göndermek için hazýrladýðým bazý armaðanlarýn arasýnda sizi ve hizmetçinizi Haþmetli Osmanlý sultanýna sunacaðým!" demiþti.

Sunuldu da...

Hareme alýnmasýna müteakip uzunca bir eðitimden geçirilen Aimee’in yeni adý, artýk NAKÞ-Ý DÝL idi. 

Geçen zaman içinde yaþadýðý ihtiþamlý tutukluluðun etkisinde ortama çabucak uyum saðladý. 

Zaman zaman içini acýtan memleket hasreti tavsadý, gitti. Artýk aklýnda Kont De Santo Domingoya duyulan aþk da kalmamýþtý.

1783 sonbaharýnda, 1.Abdülhamid hanýn yataðýna yollanýldýðýnda karþýlaþtýðý yaþlý padiþahýn Fransýzcayý adeta ondan iyi konuþuyor olmasýyla aralarýnda oluþan hoþ sohbet nedeniyle adama sempati duymaya baþlamýþtý. Elli sekiz yaþýndaki padiþah, on beþ yaþýndaki bu altýn saçlý dünya güzeli Fransýz kýzýna deliler gibi tutuldu. Onu hamile kaldýðýný öðrendiði güne kadar her gün yataðýna aldý. 1785’de, dünyaya gelen çocuða Mahmut adý konuldu. 

1.Abdülhamid han , 1789’da, Osmanlý-Rus savaþýnda Özi Kalesi’nin Ruslarýn eline geçtiðini ve kale içindeki halkýn Ruslar tarafýndan katledildiðini duyup da felç geçirerek öldüðünde Fransa’da da XVI.Louis’in ordularý asiler tarafýndan yenilgiye uðratýlýp, Louis ve kraliçe Marie Antoinette, tutuklanýp hapishaneye konulmuþtu.

Marie-Josephe, kocasý Alexandre’nin Fransýz devrimcileri tarafýndan tutuklanarak giyotinle idam edilmesinden dolayý hiç bir üzüntü duymadý ama, sevgilisi Jean Le Grand Dubuc’un da ayni akibete uðramasýndan dolayý günlerce yas tuttu. Bir ara kendisi de onlarýn akibetine uðratýlmaya çalýþýldý ise de, iliþkili olduðu güçlü erkeklerin korumasýyla o akibetten kýl payýyla kurtuldu. 

Fransýz ihtilali kimleri giyotine götürmemiþti ki? Daha birkaç yýl önce XVI. Louis’e yakýn olmanýn hükümranlýðýný süren nice kelleler gitmiþti. Bunlarýn arasýnda Dubuc’lara akraba olan ve Aimee’in gönlünü çalmayý baþarmýþ olan Kont De Santo Domingo da vardý. Aimee’in, yeni adý Nakþidil sultanýn, Fransa’dayken aþýk olduðu bu adamýn idam ediliþinden hiç bir zaman haberdar olmadý.

Marie-Josephe, 1795 yýlý geldiðinde, Fransa’nýn yeni yönetiminde önemli bir mevki sahibi olan Paul Barras ile yaþýyordu. Paul Barras’ýn himayesinde düzenlenen davetlerden birinde Napolyon Bonaparte ile tanýþtýklarýnda, yirmi yedi yaþýndaki genç subay, kendisine pek fazla yüz vermeyen, otuz iki yaþýnda ve iki çocuk annesi, bu soylu ve zengin dula adeta kara sevdaya tutulmuþtu. Bunun sonucu olarak ailesinin karþý koymasýna raðmen, kadýnla 1796’da evlenmiþti. 

Fransa Ýmparatoru Napolyon Bonaparte, karýsýnýn Marie-Josephe olan adýný kullanmayarak ona ’Josephine’ diye hitap ediyordu.

Kaderlerinin cilvesine bakýn ki, Martinique’deki çocukluklarýný abla kardeþ gibi geçirmiþ olan iki amca kýzý da dünyanýn en güçlü iki imparatorluðunda çok ünlü birer imparatoriçe olmuþlardý. 

Gelecek zamanda her iklsinin de hakkýnda da onlarca roman yazýlacak, hayatlarý defalarca filme çekilecekti.