MÜZÝK

Adam müzik dinliyordu. Dinlediði müzik, gerçekte, havadaki molekülleri titreþtiren mekanik kökenli bir enerjinin kopyalanýþýndan baþka bir þey deðildi. Ve adam düþündü: “Ben sadece havayý dinliyorum aslýnda. Hava yoksa ses de yok. Ama maddeyi titreþtirip, kulaktan beyne elektrik sinyalleri ilettiren bu týnýlar, nasýl oluyor da birbirinden farklý ruhlarý taþýyor? Ve ruh, farkýn idrakine varýyor? Bir köpek de belki farklý müzikleri ayýracaktýr ama, kendi gibi mi? Ve madem ses, sadece bir madde hareketi, neden bazý þarkýlar hüzünlendiriyor beni?

Ve adam durdu. Bir süre daha müziði dinledi. Ve dedi ki: “Belki de, daha önce öðrenilip kaydedilen yaþantýlardan dolayý… Geçmiþ tecrübelerle yenilerini devamlý birbirleriyle karþýlaþtýran ve gruplar halinde düzenleyen beynin marifetleri… Ama öyle olsa bile, beyin kendi dünyasýnda yaþýyor demektir. Ve dýþ dünyanýn gerçekte ne olduðunu kim bilebilir?”

Ve adam sustu. Düþünce dindi. Kendini müziðe býraktý. O artýk bir düþünce akýþý deðil, akýp giden müzikti; bir söz deðil, sesti…

Ve adam bildi ki aslýnda ses yoktur, madde hareketidir, ve madde yoktur, olan, ruhtur. “Ruh da bizce var” dedi idraki daha yücelere erdiðinde kendisine de ait olmayacak adam. “Evet, ruh da yoktur bu yokluk aleminde.”

Ve yokluk alemini varlýk alemi zanneden ruhunun varlýðýna güldü. Havadaki moleküllere enerji yükleyen bir güç olan gülüþü, kapalý camlardan dýþarýya sýzamadý. Týpký bildiðini taþýyamayan düþünceleri ve düþündüklerini yansýtamayan sözleri gibi…

PORSELEN BALIK

Kýrmýzý balýk, nehirde yüzüyordu. Ve arkasý mýknatýslý porselen bir balýk, beyaz bir zemine yapýþýk, duruyordu. Ve akvaryumlarda binlerce balýk vardý. Kýrmýzý balýðý, daha iri, ve çok eski atalarý mavi olan, mor bir balýk yuttu. Akvaryumlardaki binlerce balýktan yüzlercesi, kýrmýzý balýktan biraz daha uzun yaþadý. Ama hepsinden önce, mýknatýslý porselen balýk, beyaz denizinden hoyratça çýkarýlýp, sert mozaik zemine küçük bir el tarafýndan atýldýðýnda, parçalanmýþtý. Fakat, kendisinden sonra ölen tüm balýklara raðmen, o hala vardýr; çünkü o aslýnda bir balýk deðil, balýk þekli verilmiþ, boyanmýþ, arkasýna mýknatýs yapýþtýrýlmýþ bir porselendir; ve þimdi, daðýnýk parçalarý birleþtirip, eksik parçalarý zihinde tamamlandýðýnda, dikkatli gözler tarafýndan, “porselen bir balýkmýþ zamanýnda” denilen, varlýðýna verilen balýk imajý daðýlan, ama ölmeyen, hala porselen olan ve göreceli olarak porselen olmaya devam edecek bir maddedir. Bununla birlikte, daha dikkatli gözler, onun porselenden oluþmuþ bir madde deðil,bir atomlar bütünü olduðunu, daha da dikkatlileri atom altý  parçacýklardan oluþmuþ bir frekans okyanusu olduðunu, çok daha dikkatlileri, varolan enerji paketleri ya da dalgalar evreni olduðunu, en dikkatlileri ise, bir hiç olduðunu görürler. Týpký kýrmýzý balýk, mor balýk ve akvaryumlardaki binlerce balýk gibi… Ve canlý balýklarýn, önce kavuþmuþ olduðu sanýlan hiçliðe, porselen balýðýn ve hatta tüm balýklarýn, öteden beri hep sahip olduðunu düþünürler.