Kaderin sýrdaþlýðýnda yüklü niyazýmla ve soluklandýðým o rehavet asýlý kalmýþ iken gündönümü bildiðim kýrýk mizacýmýn, her yanýldýðým izlekte kefaretini ödemekteyim bilip bilmediðim onca detay bir kez takýlmýþken yüreðimin sarkacýna.

Doðurganlýðý kýsýr bir edimle sona ermiþ bir eþref-i mahlûkat kadar silik ve soluk bir gün kim bilir neyin derdi ile iþtigal ettiðimi sorgularken boyutsal o ritüellerle attýðým her bir çentik sadece adýnýn yazýlý olduðu o müsveddede. Hep ama hep kaldýðý tek boyut temize geçirme düþüncesi ile iþtigal etmemiþken. Boyutu yokluk, mizacý yalan ve türevi yanýlgý ve uðradýðým o yenilgi çok ama çok uzun soluklu bir piþmanlýðýn satýr arasýna yýðdýðým telaþý ve sancýsý bir taþ gibi oturmuþken baðrýma.

Zapt edemediðim bir istem ama asla bir zorunluluk deðil. Bilakis bir alýþkanlýk yaþadýðým onca ikilem içerisinde sýdký sýyrýlmýþ bir baðnazlýkla yetilerim hezeyana uðramýþken.

Hangi külliyat yeter ki ifa edemezken tüm mahcubiyetimi defalarca sorgulanýp örselenmeme sebebiyet veren.

Yýkýmý bir maðlubiyet addetmiþken görünen o ki yeniden doðuþu müjdelemekte tüm o söylem aslýnda tek cümleden ibaret olsa da hatta tek bir kelime belki de sadece bir ünlem iþareti kelimelerin yorgunluðunu her sineye çekiþimde.

Baðlanacaðým kadar baðlýyým yeti bildiðim tüm o kifayetsizliklerime. Nasýl bir izlekse artýk dünden miras…

Hani o verdiðim kayýplar nasýl ki sýrnaþýk ve dolanmýþken günüme yarýnlarýma kavuþma ihtimalini bile teðet geçiyorum býrakýn bir saat sonrasýna nail olacaðým bile bir soru iþareti iken.

Elimde kocaman bir büyüteç merakla inceliyorum incelendiðimden bihaber.

Sýkýntý verdiði çok bariz yine de susmayý tercih etmek zaman zaman olsa da elimdeki tek seçenek.

Hayra yormak en güzeli ve sonlanmadan yeniden baþlamak ama baþka bir senaryo uyarlayýp yine baþrolü kapmak. Hep ama hep ayný rol biçilen. Elden ne gelir ki haricinde kabullenmenin. Sonuçta bana biçilen ne ise baþým gözüm üstüne yine de þaþýrmadýðýmý söyleyemeyeceðim.

Her ne hikmetse yüzsüz kimliklerin o pejmürde israfý mý yoksa duygularý saðaltan ve aç bir nefsi doyuran biteviye ve asli iþleviymiþçesine varlýðýnýn.

Varlýðýnýn yok saydýðý haysiyet, yokluðunun edasý kadar riyakâr ve sunumu sadece hakkaniyet ile iþlevsellik kazanan.

Varlýðým kazan duygularým kepçe adýmlýyorum boyutsuzluðumu var olmanýn getirdiði o kývançla ve kendime duyduðum inanç ve sevgiyle.

Günler karmaþýk, kaotik ve sýrnaþýk edilgen bir varlýðýn izdüþümü tüm olup biten. Somut olmasa da elimdeki deliller sadece ben vakýf olsam da en acýtan da zaten bu, demek nasýl nasýl yorucu.

Sevmek… Ne sakil bir duygu muzdarip olduðum. Sebepsizce sevmek belki de en yoran. Ne var ki bunda, derdim önceleri. Ya þimdi? Korkmak mý sevmek mi tereddüt etmeden. Evet, sevmek her þeye raðmen katýk yaparken kaygýyý.

Sevginin uyuþturduðu o ruh devinimi. Nasýl nasýl muzdaripim oysa. Ah, bir de rol yeteneðim olacaktý ki… Kan kusup kýzýlcýk þurubu içtim diyecektim.

Ne var ki bunda deðil mi? Varsýn hüzün çaðýrsýn adýmý varsýn ortak olayým kedere hele ki koþullanmýþken bir kez.

Kim iddia edebilir ki hayatýn dolu ya da boþ olduðunu tam manasýyla…

Her bir boþlukta gördüðüm üç beþ gölge beni doðruyu iþaretlemekten alýkoyan. Üç yanlýþýn bir doðruyu götürdüðü günler çok geride kaldý. Ne yazýk ki tüm doðrularým silindi yaptýðým tek hatayla: Ýnanýp güvenmek. Kime mi? Herkese ne yazýk ki ama yine de çark etmeyeceðim. Hele ki sevmekten alýkoyamazken kendimi. Varsýn hatalarýmda boðulayým. Hele ki sevgiden mütevellit ise içinde yüzdüðüm ölsem de gam yemem.

Asaletin bir ölçümü olsaydý zýtlýkla yüklü mizacýn olurdu ona karþýt ilk ve son imge. Bir duygu saðanaðý aslýnda kapýldýðým miladýný henüz tespit edemesem de suskunluðuma son verdiðim ilk günden beri her nasýlsa tükettiðim ve israf olduðunu bile bile sevmeye ve aþka doyamazken. Edilgen bir zihniyet belki de tüm olup biten ve ne isem gözünde aslý astarý olmayan bir iddia kadar kabullenmekten geri kaçtýðým.

Varlýksýzlýðýn hiçliðe karýþmýþ o boyunduruðu mu yoksa bu denli rahatsýzlýk veren yoksa yokluðum mu varlýðýný idame ettirmendeki en büyük etmen?

Mutlandýran imgeler satýr baþýnda yaftalanmanýn verdiði o tahakküm kadar asýlsýz bir zihniyetle defalarca tekerrür etmekte belki de en üzücü olan yine ve yeniden yanlýþ bir tablo canlanmasý zihinlerde.

Asýlsýz yine de o üst urubunu yitirmiþ ve pervasýz alýþ veriþler.

Bu yüzden en güzeli yalnýzlýðýn eþlik ettiði sahipsiz saatler ve kayýp yetilerimin tahakkümperver o yalýtýlmýþlýðý. Hele ki havadan nem kapmanýn en büyük özelliðim olduðunu düþünürsem… Bir köþede ve sessizce bir baþýma.

Sýra dýþý bir kimlik olmanýn verdiði o yanýlgý belki de eklentili ve býktýrýcý anlatýlarýn bir bir derlenip kerelerce önüme sunulduðu. Aç da deðilim üstelik ama tek þartým var ve tek isteðim Yaratýcý’dan. Bile bile sonucunu hala tekrarlýyorum dileðimi hem de soluksuz kalana kadar ve gözümü kapayacaðým güne kadar nöbetteyim o bilinmezliði ile kapým çalýnana dek. Vara yoða aðlamaktansa varsýn son bir dileðin teyakkuzunda nöbete durayým ömür boyu.