Gölgeler yüklü anlamsýz seyrinde izbelerin;

Küle dönmüþ yarasý hidayetin kýyýsýnda

Seyreldiðim kasým nöbetlerine

Yüklediðim gizemi iken son bir rötuþ,

Ýmgeler çoðaldýkça yüksündüðüm;

Sýrdaþ tezatlýðý öfkenin cebelleþirken

Hükümlü gönlün dirayetsizliðinde.

Çalakalem meylettiðim yarýnlarýn

Hicabýna dokunup da yalnýzlýða hüküm giymiþ

Son seferinde türettiðim denklemlerin bilinmezliðinde.

Tünemiþ dalýna nüktedan bir seyreltide

Gýyabýna sürünen dil yarasý bir kez

Ýmtina ettiðim her seferinde:

Ne çok söylence aþký niyaz bilip,

Kýrýk bir yürek naðmesi boynu bükük

Hýnzýr bir bakýþta saklý belki

Hýzýr bildiðim yaðmur hüzünleri:

Korunaklý yine de yandan çarklý,

Mecazýný yüklendiðim mevsimsiz ölümlerin nezdinde:

Ne telaþ ne de dingin

Ne aþka ermiþ ne de soluduðu kimsesizliðin

Gýybeti omzuna yüklemiþ bir derviþ kadar emsalsiz.

Hele ki mecali yitik gönül gibi,

Yüzsüz bir seferberlik dokunmadan sevmiþ

Haznesinde biriktirdiði üzünç serpintisi kadar çoðaldýkça

Günün hikmeti.

Sür git nasýl da pervasýz.

Evrildikçe ibriðinde hüzün addedilen

O ahenksiz týnýyý kul eylemiþken

Günün yüzü hürmetine sýðýndýðýmýz

Gönül kubbesinde, bir esaret kadar emanet iken

Haiz olduðum þu fani beden:

Kýrýk bir sarnýcýn haznesinde yine de sýðmayan sineye

Çektiðimiz o derin nefes, ömrü baki kýlan

Bir nöbet kadar sitemkâr hatta isyan bilip de

Dile gelmeyen.

Her var oluþ mademki namzet

Yoksunluðun deviniminde gölgeye hapsolmuþ

Yeknesak bir hüznü yâd edip gelmeden nihayete.

Çözüldüðüm imgeleri sýrdaþ bilip

Gölgelendiðim ay ýþýðý, tutsaklýðý anlamsýz

Nasýl da kýdemli bir yoldaþ

Hele ki o zifiri karanlýk:

Nüktedan bir seðirti yükümlü ve hükümlü

Bir yalnýzlýk kadar içini çürüten

Bir nebze de olsa yol veremediðim o týnýsý kayýp

Yok oluþlarýn nezdinde ahkam kesen dillere paye verip de

Gömüldüðüm nicedir

Ve usulca yaþadýðýmý suç bilen imgelerin tutsaklýðýnda.

Hanidir uzaðýnda kýyama durduðum

Derbeder gönlün bir dokunuþu oysa

Uzak olsa da hicap etmediðim o yaka:

Sallantýda nahoþ ve erdemsiz edimlere yüklediðim

Zincire dolanmýþ bir kez ta ezelden

Bir de korunaksýz þu muðlâk yaratýsý

Ýçine yýðdýðým son izlekte ardýna kadar

Soluklandýðým.

Ruhun çalkantýlarýnda gizemi anlýk bir tereddüde

Meyletmiþ yine de ýskartaya çýkmýþ

O kimliksiz var oluþ sürüklendiðim,

Kaybolduðum, esir gönülde:

Ramak kala aþka, kýble bildiðim gözyaþý

Dolu gök kubbeye anlýk bir dokunuþla

Her seferinde teðet geçtiðim kadim sýrdaþým:

Ansýz ve münafýk bir edime sýðýnýp

Küle dönen ateþ parçasý iken.

Aþkýn yýlgýsýydý devþirme üzünçler,

Bir yakadan diðerine eriþmediðim

Ve neyse dilime dolanan:

Salkým saçak ve ansýz bir telaþla

Güdümünde sefalet yüklü gizemin

En kýyýsýna sinip de gölgelerin taarruzunda

Yeniden kavuþmak olsa keþke tecellisi.