Günleri sattým gittiðinden beri, hezeyan yüklü tükeniþlerin pervazýnda ýskalandým pervasýzca ve günü birlik ömürler tükettim, varlýðýmýn esaretinde yükümlü ve hükümlü sýra dýþýlýðýmla. Çaldým zamandan, çaldýrdým ayný coþkuyu ve çalakalem saðalttým münferit kaygýlarýmý.

Dün dünde kalsaydý keþke ve yarýnlarýn hegemonyasýnda türetseydim afakî mutluluk namelerini.

Sonlanmayan hezeyanlar kadar ürkek bir saðaltýlmýþlýkla peyda olan düþ birikintilerine basýyorum gecenin bir vakti. Sakýncalý bir zaman dilimi varla yok arasý varlýðýmýn mütereddit deviniminde ýslah olmaz çocuk yaným kadar hiçliði marifet sanan bir imgeye sýðdýrdýðým izleklere tekabül eden korunaklý dünyamýn izdüþümü. Edilgen bir varlýk mademki bilinmezlik, bilinenden öte bir dünyada yaþamak mý marifet?

Adý saný hepten kayýplara karýþmýþ düþ cambazlarýna rast gelmek en beklenmezim yine de alýþmaya baþladýðým karanlýðý dirilten tekil bir hezimet. Kýrýk canlar aslýnda kýrgýnlýðýmýn baz aldýðý huzursuz bir devinim: En az benim kadar dünden bu güne ne ise deðiþime maruz kalmýþ.

Deðiþmeyen tek þey mademki deðiþimin ta kendisi, ýssýzlýðým neden bu kadar muktedir hüzne? Devrik ve yalýtýlmýþlýðýn bitiminde baþlýyor karanlýk. Ansýzýn sýzan gölgelerden korunmak adýna fazlasýyla hicap ettiðim ne ise sýra dýþý meziyetlerimi tescillendiriyor evren: Sevgiye karþýt gelen hicap yüklü nefret nöbetlerinden oldum olasý haz etmedim ve uzak durdum bu yüzden tepkisizliðimin merkezinde daldýðým uykunun biteviye bölündüðü zaman sarkacý haddinden fazla tahakküm yüklü.

Kýrpýk yýldýzlar çalýntý ýþýklarýný rahman kýlýyor kara gecenin korkutuculuðu ile yoðrulduðum o münafýk gece yarýsý. Islah olmak bilmeyen insan ýrký tüm gerçekleri tehir ediyor ve vahþetin doðurgan sitemine rast geliyorum her köþe baþý.

Tedirgin ve iflah olmaz kaygan düþlerin esrikli mizacýndaki o yalýtýlmaz gölgeleri gördüðümden beri aynaya bakmaktan korkar oldum hele ki titrek ýþýklarýn ruhani çalýmlarýna takýlý aklýmýn girdabýnda boþ vermiþliðimin telaþý bile süt liman beldelerini ruhun nasýl da allak bullak etmekte.

Tütün kokan elleri gecenin ve çeperinde yalnýzlýðýn münafýk bir leke kadar iz býrakýyor asýrlar sonrasýnda kalmaya mahkum bir düþ gezginin ürkünç hegemonyasýnda can bulan ölüm baz bir faninin gölgeli rotasýndaki o izlekte sakladýðý gerçek dýþýcýlýðýn geçirgen yüzeyinde salkým saçak salýnýrken.

Dip dibe aþk ve nefret. Nasýl ki nefretten doðan aþklarýn mizacýnda o yanýlsama her gidenin ardýndan akýtýlan gözyaþýna nazire eden çýlgýn bir öfke peyda olmakta. Gudubet kadýn ve adamlar bile nefret yorgunu ve her nasýlsa saklama gereði duymadan, nur yüzlerini sefil ve yorgun yongalarýn karaya buluyorlar.

Adý olmayan duygular meftun hayata ve doðurgan edimlerinde can bulan heyula o seferberlik bile yetmemekte dünyayý kurtarmak için.

Satýlýk aþklar kapýþ kapýþ.

Ýnsanlýk hepten kayýp ve çalýntý mizaçlarýný çoktan rehin vermiþler þeytana.

Günahlarýný çaldýrmak adýna çaldýklarý ölüm marþýnýn adsýz bir kýtasýnda yön buluyor seferberlik. Hani olur da gerisin geri kaçarken rast gelir de peyda olur vicdan yüklü yönergeler toz duman olmazdan önce.

Giden gittiðiyle kalýyor yoksa bir Allah’ýn kulu gözyaþý dökmez miydi?

Kalan saðlar bizimdir anlayýþý hepten teðet geçti evreni.

Tedirgin imgeler tozuttu tozutalý ruhani bir edimle ýslah ediyorlar düþ baz yorgunluklarýný yok sayanlarý. Hanidir yoksun ve tedirgin çoðu.

Zihinsel yorgunluklar ýslak ve tamah tedirginlikleri esirgediðinden bu yana daha da esrikli varsýl lehçeler. Adsýz fiiller hanidir yoksun özneden: Sözüm ona gizlenmiþ özneler gizli aþklara yelken açmakta. Kýzgýn âþýklar heyula sakýncalarýný görmezden gelip kilit vurmakta yüreðe. Gün geceden kopuk, insanlýk vicdandan uzak. Çocuk düþlerini çaldýran yorgun gölgeler afakî bir bekleyiþin hükümranlýðýnda adeta.

Kuytularda soluk benizli kadýnlar vücutlarýný teþhir etmekte her ne kadar görünmezliklerine kani olan Tanrý çoktan kutsamýþ olsa da ruhlarýný. Engebeler arþý alaya çýkmýþ ve soluklandýkça þeytan müritleri artmakta her köþe baþýnda.

Ölü parýltýlarýný gözlerine sýðdýramazken gece, koyulmuþ izbelerde rest çekmekte aþka ve isyana ve tedirgin bir dokunuþun pervazýnda hanidir yoksun kýlýndýðý kýrýk sarkacýný sallandýrmakta bir düþ yakasýndan diðerine.

Durmak ve düþünmekse sýralý bir edimin nirengi noktasý yaftalanmýþ kömür karasý mizaçlar düþkün sýrlarýný ifþa ediyor arþa kadar çýkmýþken münferit beyaný.

Kelimeler anaç bir sýcaklýðý meziyet edinmenin ötesinde sýrdaþ bir sevdaya nazire edercesine sahip çýkýyor kayýp kimliklerimize ve her yenilgide doya doya aðlamak kadar hür kýlýnmanýn getirdiði o sakil yenilgiye doðaüstü bir güç sunmakta Tanrý. Ýþkillendiði kim varsa mimlenmiþ benliðini varsýl bir tehdide kurban vermekte.

Yaðmayan yaðmur nasýl ýslatmýyorsa sahip olmadýðým hiçbir mutluluk denk gelmemekte mizacýma. Bu yüzden mutsuz bir ömür o kadar da dert deðil hele ki çekilmez imgelerin tezahüratýna rast gelmiþken ömrün tam da ortasýnda.

Ýffet bilinmeze denk düþtükçe, hayaller gerçeðin izdüþümü oldum olasý.

Saf sevdalar sadece bir öngörüden ibaret.

Anlamaktan ziyade anlatmak mühim olan velhasýl anlaþýlmak anlam olmakla asla eþ deðer deðil belki de tüm kifayetsizliðimi sýrtlanýp makamsýz þarkýlarý güfte edindiðimdendir bu sancým.

Ruhlar mademki bedenlerin haiz olduðu derin bir buhran, varlýksýzlýðýmýn hesabýný yine ödemekle mükellef kýlýnmam mýdýr zincirin son halkasý?