Adý saný olmayan, ahalisi yitik þehirlerin, kaybolmuþluðumun hengâmesinde seðirttiðim düþlemsel boyutu hayat denen yolculuðun ve sorduðum tek soru, hiçbir þýk ile eþleþmeyen: Nereye kadar?

Yitip gitmelerin tecellisinden ziyade teselli bulduðum sýðýntý dünyalarýn ahenksiz katýlýðý yine insana dair.

Gönüllü gönülsüz mademki varlýðým tescilli kayýtlarýnda evrenin, payýma düþen sadece ve sadece soluk almak ki bunun bile kabul görmediði gün gibi aþikâr.

Kýrýk parçalar daðýlmýþlýðýmýn yegâne ispatý. Kýrgýnlýðý gökyüzünün, bulutlarýn öfkesinden belli. Daðýnýk aklýmýn izbelerinde tutuþturduðum tek bir kare…

Günler var ki gün yüzü görmedim ve geceler var ki ermedi sabaha bu yüzden nail olduklarým sadece bir tevafuk. Gölgeli yalnýzlýðýmýn kanýksadýðým birincil koþutu: Sus ve seyret.

Gömülü taþlar çünkü hiç birini yerine oturtamýyorum. Sureti olmayan saklý kimliklerin günü birlik neþesine attýðým çalýmla sadece doyuruyorum haris egolarý ki bihaberi iken maliklerinden. Göreceli ve korunaklý dünyalarýna sýzmaya niyetimin olmadýðý gün gibi aþikâr. Velhasýl, ipini koparan mahremiyet odaklý tüm öznelliði yerle yeksan etmekte ve ne yazýk ki tüm kayýt dýþý ihlallere ne anlam yüklemem mümkün ne de dirayetimi idame ettirmem.

Suçlandýðým ya da suça iþtirak eden þu yazýlý beyanatým…

Suç arz eden kimliðim ve eriþemediðim o rakýma denk düþen boyutsuzluðum.

Çalýntý olduðuna dair geliþtirdiðim inanç ise… Neyin çalýntý olduðundan ziyade çaldýrmadýðým ne kaldý ki, gibi bir destur günün merkezinde konuþlanmýþ bir öngörü.

Yýkýldýðým hangi suret ise yýkmaya muktedir hak malikleri: Sýrlarýný bir bir ifþa eden hele ki o mesnetsiz ithamlar.

Çok zaman geçti üzerinden: Belki bir gün belki bir asýr.

Büyüyeli çok oldu: Belki bir saat belki hiçliðe tekabül eden o ilk an; adýný her zikrettiðimde yüreðimi hafifleten.

Hiçbir veri yok elimde bu yüzden haiz olduðum sadece iç sesimin bir uyarýsý belki de varlýðýmýn sona gelmiþ o isyaný.

Gönülsüz kim ise çekilmese de yolumdan gönüllü hiçbir yolculuðun ilk ve son yolcusuyum. Mademki evren rest çektiðinden beri þansým yaver gitmedi o zaman neden vicdaným hala muzdarip geride býraktýklarým arkamdan hiçbir meale denk gelmeyen tutarsýzlýklarý ile atýp tutarken, bu mu yoksunluðumun tek ispatý?

Yaþamak bir kaygý mý yoksa kaygý yüklü bir boþ vermiþlik mi?

Adsýz yarýnlar ile koþullandýðýma dair hiçbir inanca tekabül etmeyen sýfat yüklü karmaþalarý ile beyanat veren üç beþ izlekten ibaret iken göreceli o boðuk sesler ve derken ritmi kayýp sakil varlýklarýna geçirdikleri ihtiþam yüklü göstergeleri ile dünyayý sahiplenen bir yandan adsýz mecralarýn iskeletinde yükselen ihtiþamlý yüksünlükleri.

Alýþmýþ olmanýn da ötesinde hala görmezden gelmem en büyük hatam ki görmezden gelindiðime bir o kadar kani iken.

Yüz göz olduðumdan beri hayatla göstermelik neþeleri ile muhatabým imtiyaz sahiplerinin: Kâh benden çaldýklarý kâh inkâr ettikleri…

Ürperen ne sýrtým ne de üþüyen duvarlar. Sadece evren kanýyor tüm aymazlýðýyla ve sular durulmadýkça ölmeye yok niyetim.

Üþüyen hep ama hep imgeler. Üþüten ise sadece yalan ve inkâr.

Güneþ mademki saklý, yaramýn saklý olmasý da hiç mi hiç önem arz etmiyor. Kinayeleri ile etrafta dolanan hayat cambazlarý sadece rahmet yüklü niyazlarýný bir solukta tüketiyorlar tüketildiklerinin farkýnda dahi deðilken. O zaman hangi akla hizmetle çalýyorlar yarýnlarýmý?

Ýnandýklarým ve inandýrýldýklarým.

Yaþadýklarýmdan ziyade o düþ perdesine sakladýðým hayallerim: Kâh bir donatý kâh bir sanrý ama sadece bana ait ki varsýl bir gösterge kiminin gözünde ve belki de bir sakýnca her görülenin gerçek addedilmesi kadar akla zarar iken.

Varlýksýz hegemonyalar nefreti icat ettiðinden bu yana vazgeçmem gereken varlýðýmýn þartsýz þurtsuz temkin yüklü karmaþasýna hezeyan yüklesem de yüksünmemi gerektirecek ne olabilir de bu denli þart koþulmuþluðu bir tehdit olarak görmekteler? Göstermelik sevgi gösterileri kadar yýkan ne olabilir ki? Cevabýný bildiðim bir soruyu mademki arz ettim, o zaman söyleyeyim: Ýstimlâk edilmiþ bir ruhun satýlmýþlýðýnda verilen en yüksek meblaða paye vermek kadar sakil ve sefil bir rehavet iken çöreklenen. Sevgiyi þart koþan bir evrenin gölgesi bile yeter iken yaþamaya gönül vermiþ biz faniler her nasýlsa sonsuzluða namzet görürken varlýklarýmýzý… Günden güne eksilen ama çoðaldýðýna dair bir inanç geliþtirmiþ iken yine de ölü parýltýlarla dolu sahte gözyaþlarý.

Ne aynýyým dün gibi ne de farklý, yarýn addedilen düþ kýrýntýlarýný katýk yapmýþken sevgime ki karþýlýðý olmayan bir imge yýðýný iken duyumsadýklarým her ne kadar çaldýrdýðým günlerin bedelini ödüyor olsam da.