An’ýn münferit beyannamesine sýðdýrdýðým,

Külfeti aðýr aksak, gönlü revnak,

Nasýl da yokluðu varlýðýma tutsak.

Gözlerin damladýðý gölgelere kýstýrdýðým

Kýrýk heceler mademki miladým,

Sona mý geldik de sýðýndýðým onca tevafuk.

Gönle hicaz, aþka niyaz bir seferberlik yüreðinki,

Konuþlanmýþ nasýl da gün bitiminin yasýna.

Aslý astarý olsa keþke,

Belli ki gömülü yalnýzlýðýn kýyýsýnda nöbete durduðum,

Hanidir iç güveysinden hallice,

Sureti kati olmaz, desem de zaman zaman,

Anlýk bir dokunuþa rahmet yüklediðim o tutanakta saklý

Tüm gizil imgeler:

Çýkmýþ rayýndan hanidir,

Mustarip olduðum þu gölge midir de,

Sýzarým bir aðaç dibinde,

Eþkâli yitik bir suretin izdüþümü adeta

Ümmet bildiðim her kim ise,

Düþkün kýldýðým tezahürü belli ki

Devinen ömrün sýð kýyýsýnda biriken tortunun hatýrýna,

Görmezden gelindiðim emsalsiz bir noktanýn etrafýndaki o çember

Kadar yeknesak içine kýstýrýlmýþlýðým,

Gözden de gönülden de ýrak belli ki sebepsizliðimden

Ötürü haciz verdiðim yetilerim kadar devrik

Kurduðum her cümle.

Gönle raðbet olsa kalýr mýydým bir baþýma,

Nasýl da tedirgin, demek külliyen ýstýrap,

Hanidir, hutbelere sýðdýrdýðým iç sesimden mütevellit

Þu rahmet yüklü gök kubbe,

Soluklandýðým yine de anlamlandýramadýðým

Bir kez dahi dokunup tutamadýðým,

Sancýlý bir var oluþun tefekkürüne yýðdýðým

Çalýntý sevinçlerimin nazarýnda niyaz bildiðim yankýsý

Þu seyrin, dibine býraktýðým o gömütte saklý,

Haczine hürmeten ölü ve devingen bilinmezliðin

Þartlý þartsýz o dokunaklý teyakkuzuna teðet geçtiðim

Nicedir yoksunluðumun yüzü suyu hürmetine,

Damýtýlmýþ bir öfkeden ibaret adýna aþk denen illet.

Sancýsý da ölümü de hepten koþullu bir menkýbenin

Kim bilir kaçýncý satýrýna raðbet ettiði bir külfetten

Ýbaret en sakil imge:

Gönlün hutbesi, varlýðýmýn tescili,

Kýrýk bir niyaz kadar terk edilmiþ saf bir çocuk belli ki,

Yarýnlarýný çoktan çaldýrmýþ sefil bir gölge.