Bir günün gecesinde, güneþi düþlüyorken

Kavuþmadan sabaha, ben çekip gideceðim;

Gönlümde olan þekli ömrüme iþliyorken

Çok büyük derken saha! Ben çekip gideceðim.

Ruhum nedamet edip kendini salt ederken

Nefsim sefa peþinde, her türlü halt ederken

Gönlümü esir alýp kalbimi alt ederken

Davranmadan silaha, ben çekip gideceðim.

Önüne bir kýlavuz, gemine bir Nuh gerek

Harap olan bedene ilahi bir ruh gerek

Samimi niyet ile tevbe-i nasuh gerek

Derken bunca günaha, ben çekip gideceðim.

Et kemik deðil isem, süslediðim deri ne?

Dünyama ne getirdi, ahrete gideri ne?

Her an alýp verdiðim nefesin ederi ne?

Biçemeden bir paha, ben çekip gideceðim.

Gözlerim takýlýnca biraz daha ileri

Vatan orasý derim buralar gurbet yeri.

Candan azat olunca, ruh denilen cevheri

Teslim edip Allah’a, ben çekip gideceðim.

04 Ekim 2015