Bir rüzgarýn ýslýðýný duyuyorum oysaki saðýrlýðým ayyuka çýkmýþken pek de hayra alamet deðil ve tütün kokan bir adamýn edepli telaþýný izliyorum suçlu suçlu: Elinde ekmek poþeti; oldukça bezgin ve bedbin sanýrsýn ki sevgi fukarasý.

Mabedinde kuþ’umun üç yumurtaya rast geliyorum gecenin üçünde ve yeniden sayýyorum: Bir, iki, üç…

‘’Hadi’’ diyorum.

‘’Dayan yavrum. Hem sayýlý gün çabuk geçer. Az daha sabret: Bir aya varmadan kavuþacaksýn yavrularýna.’’

Erkek kuþ özlemle bekliyor ama öncelikle diþisini. Hem nereden bilsin baba olmanýn getirdiði sorumluluðu?

Bir demdeyim kaç zamandýr ve nasýl da yorgun.

Yanan tütsüleri mabet belleyip konuþlanýyorum sandalye tepesine. Aklýmýn salýncaklarýnda tren düdükleri ötüyor.

Vapurlar geçiyor zaman zaman aklýmýn ýrmaklarýnda ve teðet geçen mutluluðu temenni ediyorum, tüm insanlýk solusun diye.

Soluduðum ne hazan ne de bahar. Kýþý bile özlemedim aslýnda yazý da hiç sevmem demek ki beþinci mevsimin özlemi var içimde.

Tanýmadýðým bir mevsim, tanýmadýðým yeni bir ben ve tanýmadýðým sen oysaki tanýþýklýk denen o mübalaða sanatý çok mu elzem de nöbete durdum bir ömür boyu…

Adamlar geçiyor sersem sepelek ve saçý kýsa kadýnlar belli ki akýllarý fazlasýyla rahmet odaklý ve cürüm bellemiþ isyanlarý da kovmakla meþhur akýl cambazlarý…

Akýldan ziyade akýlsýzlýðý baþýn, sanýrsýn ki muhabere yeri deryalarda yüzmüþlüðüm ve istikbalsiz güncem. Gürül gürül akan sularda yýkanmayalý çok oldu: Ölüme ve hayata meydan okuyan bir faniden ne beklenir ki?

Biraz ben biraz sen biraz da onlar.

Varlýðýmýzýn katsayýsýnda tuttuðumuz dilekler kadarýz.

Dilemediklerimiz belki de boyumuzun ölçüsünü alacaðýmýz sancýlý bir döngü yine yüz görümü bir miladý idrak etme zorunluluðu deðil iken payýmýza düþen…

Derlerse demezin karþýtý ya da olmayacak duaya her amin deyiþim ve derken densiz bir cümlede saf tutmuþ kaleme nazire eden ayak sesi özlemlerimin.

Özlemediklerim de var içinde hülyalarýmýn hem de alabildiðine uzak durmam gereði.

Boyutsuz tesellilerim ise tecelli bildiðim yarýna baðladýðým ümit.

Ah ki ah: Hele ki iflah olmaz bir yongada sýrsýz bir gecede ve sýrlý bir aynada efkarý kucaklarken seyrine dalýyorum iç sesimin ve tuz buz olmuþ kaygýlarýmýn.

Ýndindeyim yalnýzlýðýn: Nasýl da derin…

Saðým solum boysuz çiçeklerle bezeli ki dikenleri yine sadece bana batan ya benim dikenlerim?

Coþkular kadar fevri gölgem.

Gölgem kadar da ulaþýlmazlýðýma toz konduramazken.

Belki de yalnýzlýðýn þeceresinde geçit veriyorum tüm hezeyanlarýma ve salkým saçak atýyorum kendimi boþluða yeter ki uyanmadan sona ersin tüm özlemlerim üstelik çatýk kaþlý vebali de yüreðin sýrra kadem basarken.

Mevsimlerden mevsimsiz bir seyre dalmýþken özlemediðim insanlar hayal ediyorum. Kim bilir kýyýsýnda gönlün baþ tacý yaparým da esefle yol veririm tüm özlemlerime.