Deðerli  dostlar  her  ne  kadar  ‘’  Hocam  mizaha dön,  býrak  bu  siyasi gündemi’’  deseler  de ve  dahi  ben  de  onlara  hak  vermiþ  olsam  da bu  gün  sizlere  siyasi  olmayan  ama  ayný  zamanda  mizah  da  olmayan  bir  anýmý  anlatmaya  çalýþacaðým.

Bu  bir  kurgu  öykü  deðil,  aynýyle  vâki  bir  olaydýr.  Olaydaki  þahýs  isimleri  tarafýmdan  deðiþtirilmiþtir  ancak  yine  de  eski  öðrencilerimden  bazýlarý  kimden  / kimlerden  bahsettiðimi  anlayacaktýr.
-------------------------------------------------------------

Abdullah  Bey  her  zaman  ciddi  bir  insan  olduðu  için  yüzünün  güldüðünü  pek  göremezdik ama  yine  de  son  günlerdeki  hali  bu  ciddiyetinden  kaynaklanan  bir  durum  gibi  görünmüyordu.

Biz  bir  ayaðý  camide  bir  ayaðý  kahvehanede  olanlara  nazaran  daha  dindar  bir  insandý  Abdullah  Bey.  O  da  sýk  olmasa  bile  kahveye  gelir  ama  oyun  filan  oynamaz,  bizlere  yancý  filan  da  olmazdý  ya  da  yanýmýzda  oturup  sohbetimize  katýlýrsa  daha  sonra  içtiði  çayýn  kahvenin  parasýný  mutlaka  öder,  yancýlýðý  haram  olarak  görürdü.

Evet  þimdi  bir  derdi  vardý  Abdullah  Beyin.  Sýk  sýk  dalýp  gidiyordu. 

-  Heeeeyy.  Abdullah  Hocam.  Bu  ne  dalgýnlýk  yahu.  Bak  arkadaþým,  bu  dalgýnlýkla  sakýn  Fen  Bilgisi  laboratuvarýna  girme.  Allah korusun   deney  yapayým  derken  bütün  okulu  havaya  uçurursun.

Sözde  espri  yapmýþtým  ama  Fen  Bilgisi  Öðretmeni  arkadaþým  hiç  oralý  deðildi. Sanki  beni  duymuyordu.  Çaresiz  dürtmek  zorunda  kaldým.

-Abdullah  Hocam. Uyan  yahu.  Bir  sýkýntýn  varsa  anlat  da  paylaþalým.  Bakarsýn devasý  bizdedir.

Abdullah  Bey  nihayet  uyandý.  Kalýn  gözlüðünü düzeltip  cevap  verdi.

-Sami  Hocam !  Bir  kaç  güne  kalmaz  aranýzdan  ayrýlabilirim.

Aramýzdan  ayrýlmak  mý?  Hasta  filandý  da  doktor  yakýnda  öleceðini  mi  söylemiþti?

-Yahu  turp  gibi  adamsýn.  Niçin  aramýzdan  ayrýlacaksýn  ki?  Öðretmenliði  mi  býrakýyorsun  yoksa?  Ýstifa  mý  edeceksin?

Abdullah  Bey  oldukça  karamsar  ve  ümitsiz  bir  çehreyle  cevap verdi:

-Hayýr  hocam.  Ýstifa    etmeyeceðim.  Allah’a  þükür  hasta  filan  da  deðilim  ama  ben  istesem  de  istemesem  de  artýk  öðretmenlik  yapamayacaðým  gibi görünüyor.

Uzatmayalým..Deþince  biraz,  Abdullah  Bey  anlattý  derdini.

Bizim  Doðu  ve  Güneydoðu  Anadolu  Bölgelerimizdeki  aþiretleri  bilirsiniz.  Aralarýnda  husumet  eksik  olmaz. Abdullah Bey  de  bir  aþiret  mensubuydu  ve mensubu olduðu  aþiret  içinde nadir  okumuþ,  tahsil  görmüþ  insanlardan  biriydi.

Abdullah  Beyin  erkek  kardeþi ,  husumetli  olduklarý  aþiretten  birine  bir  tehdit  mektubu  yazmýþ. Mektubunda  açýk  açýk  karþý  taraftan  birini  öldürmekle  tehdit  etmiþ.  Ancak  kendi  aklýnca  da  þöyle  düþünmüþ:  ‘’ Bunlar  bu  tehdidi  alsýnlar  ama  olur  da  dava  ederlerse  ben  hapse  girmeyeyim.  Bunu  da  nasýl  saðlarým:  Mektubun  altýna  abimin  adýný  yazarak…’’  Yani  tehdit  mektubunun  altýnda  Abdullah  Bey’in  adý  var. Ýmza  filan  yok..Karþý  taraf   dava  açarsa  Abdullah  Bey’e  dava  açacak  ama  neticede  yazý  incelenince  bu  mektubu  Abdullah  Bey’in  yazmadýðý  ortaya  çýkacak,  mahkeme  hakimi  de  ‘’Siz  kendi  kendinize  tehdit  mektubu  yazýp  masum  bir  insan  hakkýnda  iftirada  bulundunuz’’  diye  karþý  tarafý  suçlayacak,  hatta  Abdullah  Bey’in  kardeþi  hakaret  ve  iftira  davasý  açarak en  azýndan  bir  de  tazminat  alacak karþý  taraftan..Olayýn  özü  bu.  Yani  Abdullah  bey’in  kardeþi  abisinin  baþýna  gelebilecekleri  hiç  hesaba  katmadan aklý  sýra  tilkilik  yapmaya  kalkýyor. Fakat  olay  Abdullah  Bey’in  kardeþinin  beklentilerinin  çok  çok  ötesinde  bir  þekil  alýyor.

Abdullah  Bey  karþý  tarafýn  açtýðý  davanýn  mahkeme  celbi  kendisine  geldiðinde  olaydan  haberdar  oluyor. Kardeþine  kýzýp  baðýrýp  çaðýrsa  da  olan olmuþ.

Daha  sonra  Abdullah  Bey  mahkemeye  çýkýyor.

Ýþte  bundan  sonrasýnda  kabus  baþlýyor.

Hatýrladýðým  kadarýyla  Abdullah  Bey’in  kara  kara  düþünüp  dünyadan iyice  elini  eteðini  çektiði  dönem  iþte  bu  mahkemeye  çýktýðýndan  sonraki dönemdi. Çünkü  mahkeme  okul  idaresinden  resmi  olarak  Abdullah  Bey’e  ait  olan  yazý  örneði  istemiþti.  Bu  yazý  örneði  gönderilmiþ,  ayrýca  Abdullah  Bey’in  bizzat  kendisinden  de  yazý  örneði  alýnmýþ  ve  tehdit  mektubuyla  karþýlaþtýrýlmýþtý. Uzman  ve  bilirkiþi  raporlarý  ile  de  Abdullah  Bey  için  kara  günler  baþlýyordu.  Tabii  ki  ailesi  için  de.  Çünkü  tehdit  mektubunun  Abdullah  Bey’e  ait  olduðuna  karar  verilmiþti.

Hani  olmazdý  ama  mahkemeye  ben  çaðrýlmýþ  olsaydým  -  gözlerimle  görmediðim  halde -  kesinlikle  yemin  ederdim  ‘’O  mektubu  Abdullah  Bey  yazmadý’’  Diye.  Çünkü  Abdullah  bey  kesinlikle  böyle  bir  tehdit  mektubu  yazabilecek  karakterde  bir  insan  olmadýðý  gibi  aþiretinde  gönüllü  hapis  yatacak  bir  sürü  iþsiz  güçsüz  insan  varken  ne  diye  böyle  bir  mektubu  o  yazsýndý  ki?

Dahasý  karþý  taraftan  birileri    açýk  açýk  Abdullah  Bey’e  ‘’ mektubu  senin  yazmadýðýný  biliyoruz ama  kardeþin  olacak  geri zekalýyý hapse  attýrýp  da  elimize  ne  geçecek,  seni  attýrmalýyýz  ki  bu,  sizin  tarafa  bir  darbe  olsun’’  Demiþti  (  Tabii  ki  Abdullah  Bey’in  daha  sonra  bize  anlattýklarýna  göre )

Ýþte  bundan  sonra  Abdullah  Bey  için  son  çare  temyiz  ve tabii  ki  Abdullah  Bey’in  yazýsýnýn  adli  týbba  gönderilmesi  aþamasýydý.  Bu  arada  kardeþi  de  mahkemede  ‘’Tehdit  mektubu  ben  yazdým’’  Diye ifade  vermiþti, Abdullah  bey  de  yine  mahkemede  karþý  tarafýn  kendisine  ‘’  Bu  mektubu  senin  yazmadýðýný  biliyoruz’’  dediklerini  söylese  de  hiç  biri  kâr  etmedi.  Kardeþinin  ifadesi  bir  iþe  yaramadýðý  gibi  karþý  taraf  da  kabul  etmiyordu  Abdullah  Bey’e  ‘’ Bu  mektubu  senin  yazmadýðýný  biliyoruz’’  Dediklerini.  Hoþ  kabul  etselerdi  de  deðiþen  bir  þey  olmayacaktý.  Çünkü  Adlý  Týp  da (  ya  da  bu konulara  hangi  birim  bakýyorsa ) verdiði  raporunda  Yazýnýn  Abdullah  Bey’e  ait  olduðunu  söylemiþti.  Yani  Abdullah  Bey’e  hapishane görünüyordu  ve  bunun  dönüþü yoktu. 

Adým  kadar  emindim o  tehdit  mektubunu  Abdullah Bey’in  göndermediðinden.  Okuldaki  herkes  de  karýncayý  bile  incinmekten  çekinen  bu  zarf  ve  ince  ruhlu  insanýn  böyle  bir  tehdit  mektubu  yazmayacaðýna   son  derece  emindi  ama  adli týb ‘’ Tehdit  mektubu  Abdullah  Bey  tarafýndan  yazýlmýþ’’  Diye  karar  bildirmiþti.

Abdullah  Bey,  altý  ay  hapis  cezasý  aldý. Tabii  ki  öðretmenlikten  atýldý.  Cezasý  altý  ay  idi  ama  3,5  ay  kadar  yattý  hapiste  yanlýþ  hatýrlamýyorsam.

Gerek  hapis  hayatýnda gerek  hapisten  çýktýktan  sonra  ziyaretine  gittiðimizde  artýk  Abdullah  Bey  canlý  bir  cenaze  durumundaydý.  Zaten  zayýf,  nahif  bir  insandý.  Þimdi    gibi  adam  eriyip  gitmiþ,  tam  bir  iskelete  dönmüþtü.    Kara kara  ne  iþ  yapacaðýný  düþünüyordu.  En  son  çare  olarak  akrabalarýnýn  yardýmýyla  mini  bir  bakkal  dükkaný  açmaya  karar  vermiþlerdi. Ancak  o  bakkal  dükkaný  hiç  açýlamadý.  Zira  Abdullah  bey çok  fena  hastalanmýþtý.  Kafasýný  yastýða  bir  koydu,  bir  daha  da  kaldýramadý. Üzüntüden  kanser  olmuþtu.  Ya  da  zaten  hastaydý  ama  hapse  düþmenin  verdiði  üzüntüyle  hastalýk  daha  da  ilerlemiþ ve  hapisten  çýktýktan  iki  üç ay  sonra  Abdullah  Bey’i  alýp  götürmüþtü  bu  fani  ve  canýna  yandýðýmýn  dünyasýndan.  ‘’ Dükkan  açtý ‘’  haberini  beklediðimiz  Abdullah  Bey’in  ölüm  haberi  geldi  bize.

Çok  sevdiðim  bir  arkadaþým,  evlatlarýmýn  öðretmeni,  üç  öðrencimin  babasý  Abdullah  Bey.  Hakkýn  rahmetine  kavuþmuþtu.

Evet…Üç  çocuðunun  da  öðretmeniydim  Abdullah  Bey’in.  Büyük  kýzý  Ayla  orta  okulu  yeni  bitirmiþ,  liseye  baþlamýþtý.  Onun  küçüðü  Semra  da  öðrencimdi  ve  Semra’nýn  bir  küçüðü  Sadullah  da  oðlum  Cihangir’in  sýnýf  arkadaþýydý.

Sonra?

Sonra  benim  tayinim  çýktý  oradan.  Onlar  da  zaten  þehir  merkezine  taþýnmýþlardý  ta  Abdullah  bey  hapis  cezasý  aldýðý  andan  itibaren.   Abdullah  Bey’in  ölümünden  sonra  ailesiyle  sýk  görüþebildik  dersek  yalan  olur.

Oradan  1996  yýlýnda  tayinim  çýktý…. Aradan  aylar  yýllar  geçti.  Bir  gün  internette  o  görev  yaptýðým  ile  ait  bir yerel  gazetede  ‘’Plaza  Cinayeti ‘’  baþlýklý  bir  yazý    dikkatimi  çekti.  Yazýyý  okuduðumda ise   gözlerim  fal taþý  gibi  açýldý.

Öðrencim  Sadullah  Yani  Abdullah  Bey’in  oðlu,   2007  yýlýnda  bahsi  geçen  ilde  bir  plaza  önünde  iki  arkadaþý  ile  birlikte  bir  lise  3.  Sýnýf  öðrencisi  genci  býçaklayarak  öldürmüþtü. 

Daha  sonra  bazý  öðrencilerim,  -babasý  Abdullah  Bey’in  ölümünden  sonra - Sadullah’ýn  çok  kötü  iþlere  bulaþtýðýný,  uyuþturucu  satýcýlýðý  bile  yaptýðýný  söylediler.  Kýsaca  tam  bir  mafya  elemaný  olmuþtu  Sadullah.

Ürperdim,  korktum,  dehþete  kapýldým.  Bir  adlî  cinayet,  (  Abdullah  Bey’in  hapis  yatmasýný  kast  ediyorum- Yanlýþ  anlaþýlmasýn.  Adli  Týbbýn  raporu  üzerine mahkemenin  verdiði  hapis  cezasý  elbette  doðru  bir karardý  ama  adli  týb  öyle  bir  kararý  nasýl  vermiþti. ?  Abdullah  bey,  onu  tanýyan  herkesin  vicdanýnda  masumdu.  Ýþte  o  yüzden  adli  cinayet  diyorum.) Evett  bu  adlî  cinayet,  yýllar  sonra  çok  adi  bir  baþka  cinayete  sebep  olmuþtu.  Eðer  Abdullah  Bey  öyle  bir  cinayete  kurban  gitmeseydi  oðlu  yýllar  sonra  gencecik  bir  insaný  býçaklayarak  öldürmezdi.  Ya  da  þöyle  düþünebiliriz:  Eðer  ayný  þey  benim  baþýma  gelmiþ  olsaydý  Sadullah’ýn  yerinde  oðlum  Cihangir  olabilirdi  pek  âla.

Peki  Ayla  ve  Semra’ya  ne  olmuþtu  acaba?

Sadullah  bir  katil  olduðuna  göre  Ayla  ve  Semra ‘ýn  akýbeti  de  hiç  iyi  olmamýþtý  mutlaka.  Ýþin  doðrusu  korktum  ve  araþtýrmadým.  Allah  korusun  o  can parelerim  kýzlarým  karþýma  ???  Anladýnýz  iþte…Karþýma  o hüviyetle  çýkma  ihtimallerinden  korktum  ve  araþtýrmadým  onlara  ne  olduðunu.

Evet…Mizah  güzel,  iyi,  hoþ  da  þu  sineyi  bir  deþ  de bak  ne  yareler  var.

Selam  ve  sevgilerimle.