Hicvinde saklý bir kelam,

Matemin seyrinde ya da meltem kývamýnda olmalý:

Önce hüznü gömmeliyim akabinde

Sýrça köþkümün kýblesine kondurduðum bir buse

Yine merhametin indinde,

Basit bir tekerleme yüreðin kanadýðý.

Kambersiz düðün misali,

Haylidir yorgunluklar miras kabrimde:

Gölgelerinde devindiðim surelerin,

Kerevetine eremediðim hikâyelerin,

Hatta sihri Aslý ile Kerem’in,

Taþan oluk oluk isyaný beþerin,

Yetti artýk sýnýrlarýmýn ihlali.

Mutluluk ýsmarlamýþtým, bilinmedik bir zamanýn bilindik bir cümlesine mimlendiðim iken geçmez o reþit acý ve kaybolmayý unutmuþtum yine unutulmuþluðun mizacýnda yanýk bir kelama da düþmüþken yolum.

Yolsuz kalmýþlýðýn gümbürtüye giden sefasýydý aslýnda pervasýzlýðýn da kurgu olduðu gerçeðini boykot edenlerce artýk hangi rahlede sunmuþsam içsel bir rota endamýnda, yüklendiðimi pay etmiþtim günlere.

Önce günler seyreldi sonra da zamansýz terk ediliþlerin acýsý çöreklendi: kâh bir yürekte kâh içi boþ kutularý ev yapmýþ cahil ve göçebe kuþlarýn nidalarýnda kendimi bulduðum belki de tamamen kurduðum senaryolarýn baþrolünde yine hüzün yine yalnýzlýðýn totemi o üç harften oluþmuþ en güçlü yoksunluk.

Mimlenen zaaflarýn, gölgelerin de suru iken yanýlsamalarým, ben yana yakýla dönenmiþ gidenlere bir bir okuyordum rahmeti: önce içsel var oluþ sancý derken der top olmuþ benliðimi askýya alýrken bilinmez bir mekânda ve bu sefer bilindik bir zamanda.

Kontrolsüz çöküþler, yanlý gülüþler ve kontörü kayýp akýllý cihazlardan ne düþerse payýma hele ki üç noktalý sessizliðime gölge düþüren þu sefil týnsýnda kalemin yüreðin de matemini sürgün ettiðim bir hikâye daha yazma telaþý içerisindeyken.

Sonra ne mi oldu?

Tantanasý hayli ayyuka çýkan çýrpýnýþlarýný yok sayan mazlumlara bir kez kol kanat germiþti Tanrý ve uyutulmayý bekleyen insancýklarla kesiþti yolum: Ben gibi aykýrý, biz gibi yoksun ve onlar gibi birincil çoðul þahýs olmayý bekleyen nice güruh.

Sonlanan hikâye kahramanlarý biliyordu ki asla ek kontenjan açýlmayacak ve asla hanelerinde var olma telaþlarý mutlu sonla bitmeyecek. Mademki yazmadýðým hikâyelerde yer ve makam savaþý yapan metruk yüreklere rast gelmiþtim eksildim bu sefer nizamýnda aþk, kursaðýnda sitem ve biteviye sürgün hayatý yaþamaya muktedir garip yoksunluklarýn da ucube farkýndalýðýna kol kanat germek kadar kýt kanaat yaþamaya dair duyulan þükür.

Yoksunluðun kýlçýðýný ayýklamaktý birincil vazifem ve kýnýnda aþka saklý hutbelerle kesiþmeliydi madem âdemoðlunun bitimsiz ve kuralcý ihtiraslarý yol olacaktým yolsuzluðun kitabýný yazmaya aday bakir bir cümle kadar da yalýn ve saf.

Diz boyu idi diril gölgeler.

Kayýtsýzda iblis.

Kandýrýkçý cümlelere sýðýnmýþtý aþüfte yoksunluðu yine kadýnlýðýn mertebesine toz kondurmayan ama erkeklere de taþ çýkaran.

Kanadýkça evren, kandýkça yalanlara kanatmalý mýydým da kancýk bir imgede yüz görümü mutluluðu ýsmarlamýþtým ya da beyhude bir þarký mýydý tuzaðýna düþtüðüm?

Yolsuz kalan kahramanlar tüm desturu ile engelli düþlerini de mademki rehin vermiþti gaipten gelen seslere talim ediyordu aklý sýra.

Birbirine inanmayan kim varsa.

Birbirini kandýrmayý görev bilen kim ise.

Ve çalmasýný dilediðim þarkýlar ýsmarladým bu kez hele ki Tanrý’ýný yolunu düþmesini arzu ettiðim tek hücrelik yaþama sevincime sonsuz nüktedan sýr yükleyip de kýyýsýndan köþesinden nasiplendiðim birincil derece mutsuzluk.

Torba yasasýna giren engebeli düþlerim.

Yoksunluða maruzat varlýðýmýn da bir dirayet simgesi olduðu.

Aþka muktedir bir evrende kayýtsýz þartsýz varlýðýmýzýn hiçlik sevgilerin de Ýlahi Aþka dokunan boyutsuzluðu yine indinde imgelerin sattýðým düþlerimin peþine düþüp istiflerken ölümlü sevdalarýn acý sonlu mazisine katýk yapmýþken uçkuru düþük hangi cümle ise sansürlediðim bir yasa kadar da yas yüklü.

Öykündüðüm hayatlar da olmadý oysa belki de ödül bildiðim yoksunluðun varlýðýna duyduðum þükür ile hangi muktedir duygu ise peþine düþtüðüm yine benliðimin tahammül gücünü tarttýðým bir ön yargý belki de düþkünlüðüm öncelikle sevgiye akabinde yok sayýlmamýn tetikleyicisi iken sessizlik bu yüzden hem konuþtum hem yazdým.

Hep susmuþtum.

Susmalarýn gölgesinde ince bir çizgi çizdim önce dipçiðini kontrol ettiðim iç sesime sonra da yitip giden güven duyguma.

Hep susmaktý madem biçilen ben de yazacaktým.

Hep öldürülmüþtü mademki hayallerim yeniden doðurmalýydým.

Yeni hikâyeler girmeliydi düþlerime. Yeni insanlarla kesiþmeliydi yolum gerçi üzülmeyi alýþkanlýk haline getiren bir mevta görevi görsem de sevecek illa ki sebeplere de rast gelecektim.

Sýrlardý gök kubbeye esir düþen.

Sessizlikti hep egemen olacak olan.

Yazdým ve yazdým ve…