Gömelim şiirleri gönülde bir aşk yoksa
Gömelim mi bu gönlü içinde şiir yoksa
Gömelim biz bu ömrü bize ne faydası
var
İçinde gönlü diri tutan kor alev yoksa
Gömelim gündüzleri yalnızlıklar hep
varsa
Gömelim geceleri sancılarımız korsa
Yıkalım mı yolları bizi vardırmıyorsa
İçinde gönlü diri tutan kor alev yoksa
Tahammül edilerek insanlar ölüyorsa
Ağlayanın gönlüne perde çekiliyorsa
Gömelim bu dünyayı insanlığımız yoksa
İçinde gönlü diri tutan kor alev yoksa
Israrcı hiç değilsek zulmü yok etmek
için
Bombalar atılırken yetimlik mahzun
bitkin
Zalim değilse mahkûm paramparçaysa
beyin
Ne için yaşıyoruz haydi sizler
söyleyin
İçinde gönlü diri tutan kor alev yoksa
Söyleyin bizler neyiz biz bir canavar
mıyız?
Canavarsak eğer hep yiyen bizler
doymayan
İnsan değiliz biz kendi gönlümüz
yoksa
İçinde gönlü diri tutan kor alev yoksa
Yarınlarımız yoksa zalimin
koynundaysa
Ninniler söylüyorsak zalimle
uyuyorsak
Uyumadan zalimi biz yere yıkmıyorsak
Yaşamak mı denir ki buna ağlamıyorsak
İçinde gönlü diri tutan kor alev yoksa
Kul Mehmet’im böyleyse git te bir
daha dönme
Bu melun insanlıkla gömül bir daha
gülme
İsyanlar içinde yan kavrul bir daha
sönme
İçinde gönlü diri tutan kor alev yoksa
Mehmet Aluç / Kul Mehmet