Gülünç kelimelerin eksikliðinde, sorgularken hayatýn kýstas bilinen o dipsiz sürecini…

Mutlulukla kesiþen yolun hangi sapakta son bulduðu üstelik hiç baþlama ihtimali olmadýðýný da göz önüne alýp.

Sýradan cümleler ne denli yansýtýr ki için hüznünü?

Hüzün ki sevincin zýttý belki de bu yüzden mertebe arayýþýndayým duygularýma sonra da kapatmak üzere dillendirdiklerimi bir kez daha okuma gereði bulmadýðým ve bilsem de bunun yanlýþ bir fiiliyat olduðunu.

Ara sýradanlýklar belki de mükemmeli yakalama telaþým bu da en açýk kanýtý, ben titizlendikçe hayat üstüme üstüme geliyor.

Aklýmda yok iken yeni biriyle tanýþtým bu gece belli ki abonesi olduðum edebiyat dergilerinden birinin zýrva niteliðindeki haykýrýþlarý öyle ya; kim kimi ne ölçüde doðru tanýmlayabilmekte ki?

Bana göre eþsiz bir sunum ve bir diðerine göre saçmalýðýn daniskasý iþte bu yüzden özgüven ve þüphe arasýnda gidip geliyorum: Kâh okurken kâh yazarken. Bu da benim eksikliðim aslýnda nice olumsuz özellik diðerinin gözünde hele ki; insan kendini bildi bileli bu denli yýpratsa da ruhunu, iyiyi ve güzeli yakalamak adýna gelin görün ki; bir yerlerden sýzýyor köstebek ve allak bullak ediyor iç dünyanýzý.

Satýr aralarýna gülücükler kondurmak istiyorum bazen üstelik yaþlarýn leke býrakma ihtimaline karþýn temkinli olduðum o akça pakça sayfada zaten birazdan illet bir terennüm hâsýl oluyor görünmez yüzünde hayatýn ve ben içtiðim sözcükleri süzgeçten geçirip demliyorum gönül çayýmý.

Buyurun sofraya, demenin de ilahi bir yansýmasý þu þevkle yazdýðým satýrlar hele ki hiçbir zorlama olmadan yürek hepten yüksek volüm ile atmaya meyilli iken üstelik.

Tansiyonumla da ilgilenmiyorum ya da basýncýný saptayamadýðým o mutluluk dolu dakikalarda ben hemhal olmuþken o sessizlikte kutsarken kelimeleri usul usul.

Okumak bu yüzden iyi geliyor ilk etapta: Aniden rast geldiðim bir edebi deðer ve yine adýna ilk kez rastladýðým týpký dakikalar evvel konakladýðým o merhumenin hayat hikâyesinde.

Genelde ebediyete göç edenleri anan bir dergi keza benzeri portreler de alabildiðince yer tutuyor her sayýsýnda.

Yaþamak ile yaþarken ölmek belli ki dikkatimi çeken ve yine mutluluðun sýrlý yansýmasý üstelik herkesin hayata bakýþ açýsý neredeyse anonim hale gelmiþken…

Geçenlerde sýký fýký olduðum bir diðer edebi metin ve yine kaleminin duygu ve düþüncelerinde kendime yakýn týnýlar bulduðum.

Bu süreç yani konudan konuya aktarmalý yolculuðum belki de karþýmdaki insanda yarattýðým kafa karýþýklýðý-ki yakýnlarým hep bundan yakýnýr: Daha demin ne diyordun ve þimdi?

Sanýrým bu daðýnýklýk hayatýmýn da izdüþümünde, edindiðim özelliklerime ve meraklarýma da ayrýca yansýmýþ bulunmakta.

Daðýnýklýk bir özür mü yoksa kýstas mý?

Belki de her þeyi ayný anda yapma isteðim ve derken peyda olan onca yarým kalmýþ hikâye: Hayýr, hayýr, yazdýklarýmdan bahsetmiyorum sadece yazmaya baþladýðým o güne kadar, geride býraktýðým sayýsýz enkazdan dem vurmak istedim.

Aklý evvel coþkum: Siz deyin mutluluk, bense özlem ve arayýþ olarak nitelendireyim.

Konu daðýlmadan belki de özet geçmeliyim ama inanýn ki; içimden gelmiyor zira özgürlüðümü ilan ettim an itibariyle ve kayýplarýmýn ardýndan sadece þükrediyorum yoksa onca kayýp bende bu denli kazanýma nasýl yol açardý ki?

Birikintilerinde hayat denen saðanaðýn, göçebe kuþlar gibi kundaklanýrken besinim ve suyum, bir de ben ekliyorum nemli gözlerimle, asla kurumasýna izin vermeyeceðim onca illet kurak düþ ki bilfiil duyumsayýp yine yaþlarýmla suladýðým gerçi zaman zaman nadasa býrakýyorum ama…

Sahi, ne diyordum az evvel?

Es geçiyorum zira aklým hala o kadýnda. Genç yaþta vedalaþtýðý hayat denen ihanetin, artýk kaçýncý kayýp yazarý ise…

Farklý zaman dilimlerinden farklý insanlar ve günümüzün modeline uymak adýna hiçbir de kaygýmýn ve kaybýmýn olmadýðý. Yoksa benzemek adýna hayli vakit geçirirdim: Kâh güzellik salonlarýnda kâh saçýmý renkten renge boyatýrken bu yüzden gerektiðinde gereðine denk düþtükçe yolum ve içimden nasýl geliyorsa. Laf aramýzda; kozmetik özürlü bir þaþkýným her ne kadar zaman zaman dalsam da arasýna bu mucizevî ürünlerin.

Doðallýðýn bir kazaným ve bir prestij olduðunu iddia etsem de biliyorum ki; çoðu insan benimle hem fikir olmayacak bu yüzden pahalý ürünlere vereceðim paraya acýrken gidip acýmasýzca ve son kuruþuma kadar kitap ve türevi ne varsa stoklamak belli ki en belli baþlý maruzatým: Deðil ay sonunu, hafta sonunu bile getiremediðim ve akabinde müracaat ettiðim adresler.

Ýþin þakasý bir yana; hayat kimine göre çok pahalý kimine göre ise gereksiz harcamalara yer olmadýðýna dair geliþtirilen inancýn da pay edildiði.

Sait Faik Abasýyanýk an itibariyle aklýma düþen zira kimine göre avare bir yazar kimine göre en kaliteli öykülere imzasýný atan bu yüzden kendimi illa ki birileri ile mukayese etmem gerektiðinde mürekkebin dibine vurmuþ yazarlarla içsel bir diyalog geliþtiriyorum her ne kadar kimsenin haberi bile olmasa da-hatta benim bile haberim yok iken.

Bir demde bir de dertte eþelediðim geçmiþime de nazire yapmam gerekirse en çok aileme müteþekkirim yoksa an itibariyle koruduðum deðerlere nasýl sahip çýkardým eðer ki baþka bir anlayýþ ile yetiþtirilseydim?

Gerçi az da þikâyet etmem hani; ne gerek vardý bunca baskýya üstelik eðitim hayatýmýn en dikte eðitimi veren yine isim yapmýþ okullarda zaman zaman bir sürgün hayatý yaþadýðýma dair bir inanç geliþtirmiþ olsam da.

Bu yüzden belki de hayat ile arama koyduðum mesafede bir o kadar esneklik saðlýyorum zamanýn sunduklarýna ve ben tüm uyumsuzluðumla hala bir önceki yüzyýlýn izlerini taþýsam da.

Belki’ler pekiþtirirken zaaflarýmý ve yavaþ yavaþ öldürdüðüm keþke’lerim iþte bu yüzden edebiyata ve gönül dostlarýma çokça müteþekkirim neyse… dememe bakmayýn siz hele ki bir baþka konu da öylesine yer etti ki ve bu yüzden öncelikle Rabbime inanýlmaz borçluyum bu sayede edindiðim ve edinmeyi arzuladýðým sayýsýz nitelik ve hayal döküntülerimi de plana geçirmek adýna mücadelem: Ne olduðu bana kalsýn…

Dertlenmekten uzak bir günün gecesinde, ruhuna rahmet okuduðum sayýsýz insan geçmekte zihnimden; bu, belli ki baþlý baþýna bir farkýndalýk hele ki öðrenmek geniþ aðýzlý bir kuyu iken ve ben her nasýlda sayýsýz taþ atýp çýkarmaya da yeltenmezken.

Yorgunluðu her ne kadar insanýn havsalasý idrak edemese de bunun karþýlýðýnda bana dönen huzur ve mutluluðu hiçbir þeye deðiþmem ve belki de sevgili T. Ö. nün dediði gibi:

‘’Neden yazýlýr? Dünya acýlý olduðu için yazýlýr. Duygular taþtýðý için yazýlýr. Ýnsanýn kendi zavallýlýðýndan sýyrýlmasý çok güç bir iþlemdir. Ama insan bir kez bu zavallýlýktan sýyrýlmaya görsün, o zaman yaþamý kendi egemenliði altýna alabilir. Ben, dünyaya egemen olmayý edebiyatla öðrendim.’’