Online Üye
Online Ziyaretçi
Kendi Kendimin Celladı
Sek sek oynuyordu bir çocuk
Kaldırım koruyordu çocuğu
Yalnız değildi hiç kimse benim kadar
Ve anneler akşam ezanından önce eve gelmelerini
söylüyordu çocuklarına
Her şey olması gerektiği gibiydi
Bir ben ipe gitmiştim
Son kez güneşi o gün görmüştüm
Öylesine hüzünlü ve öylesine yalnızdı ki
İşte o an ittim ayağımın altındaki sandalyeyi
Kendi kendimin celladı oldum
Yalnız ve yorgun güneşin sonbaharında…!
Bu yağmurlar haber ediyor benden
Her düşen tanede
Daha da ölüyorum
Ömrümde ilk defa belki de ölmeyi yaşamaktan bu kadar
çok istiyorum.
Fatih Günesen