Sevgili dostum, merhume Ayþe Bakkalcý’nýn anýsýna…

Olasýlýklar var bazense þaibeli þýklar güncelliyor hayatý.

Kimi zaman sevgiden müteþekkil bazense göðün nemine eþlik eden sahipsiz bir üzünç. Yitip giden zaman ve yitip giden nice güzel insan yine vadelerini erken tamamlamýþ aslýnda dünyaya gelmek bir seçimden öte kaderin önayak olduðu bir sunum yine bizlerin payýna düþen.

Günden güne deðiþen ikramý kaderin hani uzvunda bilinmezi bazen kýstas bellediðimiz bazen kýs kýs gülerken kader.

Bir çöküþün kanatlarýnda ölüm.

Bir günün bitiminde umut belki de dündeki kýyýmýn rehaveti ile yeni günden bile þüphe duyarken.

Gün batýmýnda eksik bir renk aslýnda þafaða dair bir rivayet ve insana dair derin bir teyakkuz.

Dünden öteyim iþte. Bir sancý ile uyandým bir nida ile savruldum sonra da kaskatý kesildim… demekten öte aslýnda diyemeyeceklerime dahi toz konduramazken.

Þefkatli ellerinde annemin; sevdanýn da tozunu dumana katarken.

Sebepsiz yaþadýðýmýz mý umudu yok saydýðýmýz mý ya da akýþýnda akýma kapýldýðýmýz: kâh mutluluk örselenirken kâh hüzün yakarken kâh aþka yenik düþtüðümüz.

Batýlýnda sanýrým ömrün; hani ne anlama geldiðini kestiremediðimiz hani hicvinde ömrün bir dokunuþa heba ettiðimiz ya da sarýklý bir cümle belki öküzün altýnda buzaðý aramak kadar da esefle kýnadýðýmýz ya da kýnandýðýmýza delalet.

Özrümde saklýyým yine ve övgümde kayýp bir ritim zira bir kaybým oldu dünden önce ve varlýðý idi dostluðun tutkusu ve utku hatta ufkumda onu görmekle bahþedilen bir armaðaný lav etmekten kaçýndýðým…

Yükümde saklý tuttuðum yine yüreðin hafifliði sanýrým metazori bir gülümseme aþkýn sýnandýðýna dair aslýnda aþka benim kadar âþýk bir dostumun vefat haberi ile sarsýldýðým üstelik hastane dönüþü hatta hicvi midir nedir, diye sorguladýðým ne de olsa hayatýmdaki en kutsal insaný bana yeniden baðýþladý Tanrý.

Annemden nemalandýklarým ve benden ona sirayet eden…

Yorgun kalbinde annemin yer alan nice nüve yine yazmakla hafiflediðim ve doktorun teskin edici gülümseyiþi annemin saðlýðýnda katkýsý olan bunca duaya da duacý olduðum gerçeði.

Unutmakla mükellef olduðumuz ne çok þey ve yolcu koltuðunda arabanýn, aslýnda yoldan deðil de yelden aðrýyan ensem.

Ýri bir sancý belki de anlýk.

Diri bir neþe ne de olsa annemin gölgesi bile bana yeter.

Belki de kiminin tuhafýna gittiðim hele ki minik kývýlcýmlarla ben ormanlarý yakarken ve sevdiklerimle teselli bulduðum bir de sevilmek yer kapmýþken hayat denen kuyrukta.

Ölü gözleri kederin…

Mutlu olmak için ne çok sebebim var oysa hatta minik kýpýrtýlara ben anlamlar yükleyip büyük neþeler salgýladýðým ve saldýðým ve sarýldýðým…

Dünden önceyim yine ve yine ve yeniden demek adýna fazla da hicap etmesem yoksa korunaklý dünyalarýn küpeþtesinde ben deniz aþýrý bir yolculuk mu yapýyorum?

Ve sayýyorum geriye ilerden çok ilerisine geçiþ yapacaktým oysa, demekten bile tensiye ederken kendimi.

Gölgemle barýþýðým bu gün.

Dünümle kavgalýyým oysa.

Sevginin týlsýmýnda ruh bulan çocuk neþemi da ayýplamayýn hani.

Ya da havadan nem kapan eþkâlimi kimseye ihbar etmeyin.

Dolduruyorum boþluklarý.

Hayatýn ritmine tempo tutuyorum çünkü tutunmalýyým hayata belki de yüreðimin kýrýk balkonunda, düþme tehlikesi geçirip ölümü teðet geçen insanlara bakýyorum da… oysaki o, deðil ölümü teðet geçmek asla dokundurmazdý bile kendine ölümü.

Ansýzýn dost olduðumuz… yok, yok var elbette öncesi.

Paylaþtýðým tüm yazýlarým hele ki baþým ne zamanki yana düþse, o diri neþesi ve yürekli kimliði ile bana güç aþýlayan bir yabancý idi ilk etapta.

Korkuyordum onu kýrmaktan.

Korkuyordum incinir diye aslýnda engelli yüreklere nazire yapan bir engeli de yoktu elbette yürüme kabiliyetini yitirdiðini de pek önemsemezdi hele ki o duru yüreðinde, dualarýmda saklý tuttuðum naif kimliði ile dosttan öte dosttu ve yüreðinin sicili ne kadar da temizdi.

Ne tuhafsýn hayat, hem de ne tuhaf!

Geçmiþ zaman kullanýyorum.

Ne yani artýk o olmayacak mý yanýmda?

Ama tanýþma þerefine nail olacaktým eðer düþerse yolu buralara.

Ne engeli vardý ne emsali.

Ama eþsiz bir ruhu vardý ve diri bir yüreði ve hayalleri.

Özeline asla girme hakkým yoktu ki kimsenin de ki kimsenin bizimkilere girme hakkýnýn olmadýðý gibi.

Ýsteyen girer de hani hele ki insanýn saklayacak bir þeyi yoksa… elbette dertleri haricinde.

Þiirlerimde siliyordu gözyaþlarýný.

O okuyordu ben ise mutlanýyordum.

Kadim dostum güzel insan: insaným diyen nicesine teðet geçen insanlýk vasýflarýna en üst düzeyde haiz.

Hecelerim aðlýyor dünden beri ve kelime kurmaya gücüm yok yine onun ölüm haberini aldýðýmdan beri.

Mutlu olmak bana yaramýyor mu ne?

Dingin olma özlemim lakin durduk yerde hüzün çakýlýp duruyor yüreðime.

Meþakkatli bir duygu sevgi aslýnda kutsalýmýz aslýnda olmazsa olmazýmýz.

Neden gittin güzel dostum? Bunu sorma hakkým yok, biliyorum ama gidip de dönmeyeceðini de biliyorum.

Bir ömür ona dayatýlanlarý umursamayýp engelli haklarý için verdiði mücadele.

Rakýmý olmayan bir yükseklikte þimdi.

Cennetin rakýmý kaç ki?

Ya yüreðin kaybý?

Ya dostluðumuzun devamýnýn gelmemesi? Ama bu, demek deðil ki; onu unutacaðým bilakis daha çok aklýmda þimdi ve yüreðim de delik deþik.

Zaten deliklerden sýzan duygular sonra da içime sýzan acý.

Rahmeti bol olsun yüce Rabbimin.

Þaþkýn kýþ mevsiminde yine þaþkýna döndüm.

Her ölüm erken, deðil mi þairim?

Demlendi duygularým ve gözyaþlarým da kayýtsýz deðil hani dünden beri.

Kayda deðer mutluluðum yine kayýplarda.

Yaþarken ölen dostlarýmdan deðildi sevgili Ayþe Haným: hiç karþýlaþmasam da yaþarken tutunduðum dostlarýmdandý.

Ölüp ölmediðine hala emin deðilim. Sanýrým aklýmý kaçýrýyorum.

Hayatýn kuytularýnda neler saklý kim bilir, demekten imtina ediyorum.

Tanrým, zaman donsun lütfen.

Hatta dünde donsun tüm insanlýk ve zaman.

Hatta ölümün olmadýðý bir çizgide donsun hayat ve mutluluk.

Lakin kalan saðlar bizimdir, demek de boynumuzun borcu üstelik utanmadan kahkaha bile attým bu gün hatta attýk sonra yine demlendim sonra yine dertlendim.

Ýniþ çýkýþlarý ömrün ne yani düzdü, diye bilirdim.

Hicvine tutsaðýz iþte hayatýn ve ritminde damýtýyoruz duygularýmýzý sonra da kuruluyoruz tahtýmýza.

Ölümün bir özrü olabilir mi peki?

Yaþarken gömülenlerden olmadýðýný bil sevgili Ayþe.

Seni çok sevdiðimi de bil güzel kadýn.

Sahi, nereden düþtüm ben bu sevgi ve özlem denen okyanusa?

Hele ki aþk yok mu, aþk?

Sevmeye korkuyorum ya giderse tüm sevdiklerim?

Cennetin rakýmýnda buluþalým sevgili Ayþe.

Sizin oralarda asla kar yaðmasýn, e mi dostum?

Ýyi de benim yüreðim çok üþüyor son zamanlarda. Kim demiþ hava soðuk deðil diye?

Mekânýn cennet olsun güzel dostum.

Dualarým seninle.