Nazlý bir ýrmaðýn kalabalýk damlalarýyým, damlamaktan damýtmaya yol alan.

Ah’larý biriktiren bir yarým adayým bir kýta olmaktan aciz ama aldýrmayan.

Sulardan sular çekilirken, gözlerinde derin denizlerin ve dehlizlerin yoldaþ olduðu bir sýr erbabýyým yine çömeldiðim; yine emellerimi beyan ettiðim ve Yaratýcýnýn en sadýk kulu olmaya meyyal.

Yüksündüðümü yüklenirim.

Yüklendiðimi pay ederim.

Pay ettikçe büyürüm oysaki her artýþ bir azalýþýn yan ürünüdür.

Salkým salkým üzünçler birikir evrenin þah damarýnda. Kadýnlar yas tutar çocuklarý uzakta; adamlar esefle kýnar adamlýklarýný-adam olamadýklarýný-ve ahvalin sorgusunu sualine kucak açar patavatsýz fiiliyatlar: öznesi olmayan tümceleri buyur ederken zaman, ýlgýt ýlgýt eser manasý rüyalarýn, rüyadan öte yaþanmýþlýklarýn solunda hep kýrýk heceler ve yarým hikayeler.

Adý konmamýþtýr kimi zaman doðan çocuðun.

Doðacak çocuðun belki de çeyizleri hazýrdýr daha dünyaya gözlerini açmasýna aylar varken.

Ay yüzlü kadýnlar ýsrarla sever. Dað yürekli adamlardýr yamacýna sýðýndýklarý.

Kimi zaman tütün sarýsý gölgeler oynaþýr aþkýn sürüklendiði bayýrlarda ve kimi zaman nazlanýr yârin sevecenliðine hürmeten yarým býrakmamak adýna.

Zaman ütülüdür.

Zaman buruþuktur.

Kaygýlýdýr insan.

Rehavet çöker bazý bazý.

Tümceler haykýrýr bir simge olmaya aday.

Yürekler daðlanýr her ölümde her ayrýlýkta.

Kancasý kopuktur bazen hayallerin, balonlar eþlik eder boþ mizaçlarýn tutunduklarý yine ipidir hayallerin belki yalanlarý belki kimsesizliðin belki de çoðul ekine haiz o tekil þahýsýn en acýklý yakýnmasýna aldýrýþ etmeden evren verirken hükmünü.

Kayýtsýz coðrafyalarda kayýt dýþý ölümler vardýr. Tutanaklarda rastlanmaz izine.

Ebediyetin ezeli rakibi vardýr o da hiçliðin bir mýsrada, bir de þiirin bam telinde söylediði o ilk sözcük.

Þiir yaftalanýr bazen; bazense yaftalar.

Þair küser kimi zaman ve bin piþmandýr eline aldýðý kalemin zaman zaman kýrýk ucuna sitem edip de aslýnda kendine yüklendiðinden bihaber.

Maruzatlarý deryadýr yüreðin.

Deryalar sýðdan haz etmese de sýðlar hep deryalarýn özlemine yenik düþer ve hasetle kýnar kimi zaman kýrar de deryanýn gözcüsü vicdan; sözcüsü kalem iken.

Zanlardan uzaktýr insan aslýnda olmasý gereken ama zaman aþýmýna uðrayan masumiyet ve temenni yerini acýya býrakýr. Acýdan muaf dilemma: aþktan ibaret duygu silsilesi; hasrete dair bir yanýlsama yine içi þiirle dolu, þaibeli ölümlere kýlýf ararken zamanla da kendinden bile þüphe eder hale gelen.

Yorgunluklarýn telaffuzudur þiir aslýnda þiir menþeli hayatýn da baþ þehri ne de olsa yöneten ve yönlendiren duygu ve mantýk silsilesidir zaman zaman çakýþan ama genelde insanlýðýn sunumu ve þuuru.

Þuur kaybýna uðradýkça surlara gizlenir sýrlar ve sýrlara binaen yeniden yazar hikâyesini kalem hele ki aþka mazhar bir þiirse aþkýn þaibeli ortaðý bir de ekler sonuna bir dipnot ne de olsa þairdir hayatýn ve evrenin sýrlarýna vakýf: korkusuzca yaþadýðý kadar korkar yazdýðý her þiirin bir öncekine duyduðu kýskançlýðý.

Bir düþ’e gebe kalan gerçek.

Gerçeklerden haz etmeyen hayal dünyasý.

Hayatýn bir rüya ve rüyanýn ise gerçek olduðu imgelemesi.

Yer deðiþtiren duygulardýr açýlýmýnda ruhun bir körebe mizacý ile adýmladýðýnýn anlamýný kavramaya çalýþan.