Gözlerine bakarak içine aşkla
dalamıyorum
Gözlerini benden kaçırıyorsun
anlamıyorum
Bir parça sevmek çok mu zor sen söylesene
Aşkımı bir türlü ben sana anlatamıyorum
Senden kaçmak istesem de ben kaçamıyorum
Bir dilenci gibi kapındayım sende
gidemiyorum
Her gün gönlümde açtığın yaralarım
iyileşmez
Bu gidişle bu gönlüm mutluluğu
bilirim görmez
Neden seni sevene o gönlün bir
parçacık gülmez
Gönlümdeki aşkı gönlün almaz bana gel
demez
Senden kaçmak istesem de ben kaçamıyorum
Bir dilenci gibi kapındayım sende
gidemiyorum
Galiba ecelim gelirse bu gönlümle
bedenim gider
Böylece çektiğim ıstıraplarım o andan
sonra biter
Beni kaybettikten sonra umarım hasretim
yeter
İnanıyorum gittikten sonra çekeceğin olacak
keder
Senden kaçmak istesem de ben kaçamıyorum
Bir dilenci gibi kapındayım sende
gidemiyorum
Gülveren’im sevilmemek kaderinmiş bak
böyle
Sen otur kendin yaz sen kendin
kendine söyle
Duymaz o vefasız terk et durma git
var gücünle
Bir gün kıymetini bilir elbet
pişmanlıkla ziyadesiyle
Senden kaçmak istesem de ben kaçamıyorum
Bir dilenci gibi kapında değilim
artık gidiyorum
Mehmet Aluç / Âşık Gülveren