Her zaman açardýn, solmazdýn güzün,

Gülerken güllerden, goncaydý yüzün,

Elemi bilmezdim, çekmezdim hüzün.

Bir serin rüzgârdýn, bense buluttum,

Uçardým sayende, ne çok mesuttum.

Gözlerin dört mevsim, bahardý benle,

Nasýl da yanmýþtým, masum busenle,

Mutluluk hayalmiþ, çok zormuþ senle.

Sevmeye kýrgýným, çoktan unuttum,

Sen yokken inan ki, daha mesuttum.

Boncuktum kopardýn, döküldüm yere,

Çiðnendim her yaným, bak yara bere,

Boynuna taksaydýn, sevsen bir kere.

Ýltifat beklerken, gam matem tuttum,

Hâlbuki bir zaman, sensiz mesuttum.

Bu oyun oynanmaz, her pasýn taçta,

Hep yenik baþladým, aþka her maçta,

Hüsranla son buldu, sorma kaç kaçta.

Bunca yýl gönlümü, sensiz uyuttum,

Olmayan sevginle, sanma mesuttum.

Tükenmiþ bilesin, bu aþk çoktandýr,

Bak söndü sevginle, yaktýðým tandýr,

Ne kendin ümitlen, ne beni kandýr.

Boþ yere ömrümü, senle avuttum,

Sevmezken galiba, daha mesuttum.