Zorluklarýn farkýndalýðýnda yine bir müþkül daha çalarken kapýmý ve geçen zaman içerisinde ne uzadým ne de kýsaldým, sevgili yazarým.

Bir ön söz yazmak isterdim asla yazýlmayacak o romana lakin yazmayý dileyen ben’miþim gibi bir hicap da hâsýl olmasýn hani.

Zaman pek bir özürlü bazen kayýt altýna aldýðým düþüncelerime atýfta bulunuyordum ve az evvel senden çaldýðým bir söylem kemiriyor aklýmý: düþünce ve duygularý ifa edilebilmesi… sahi, hangisi daha zor ki?

Zaman yanýltýyor insaný sanýrým üç boyutlu bir kelam yaratmak adýna tüm derdim belki de dört boyutlu ya da açýlarý kayýp bir üçgen.

Ýkilem yüklenip de üçgen olma ihtimaline hiç düþtün mü sen?

Sýfatlarýn yorgunluðu ve ismimle uyumsuz asýk mizacým yine son zamanlarda yenilgiye uðradýðým-gerçi ne zaman ki bir kazanýma haiz oldum þuncacýk yaþamýmda?

Görüntü itibariyle… sahi, bu nasýl bir ölçektir de insanlar mütemadiyen sorgular seni? Ya, sen? Sana da oluyor mu, gibi abuk sabuk bir sorunun cevabýný asla veremeyeceðini bildiðim için.

Vakit buldukça karýþtýrýyorum yazdýklarýný zaten her þey karman çorman, sevgili yazarým. Okuduðum bir yazýna yeniden rast geldiðimde inan ki yeni bir açýlým peyda oluyor: eh, düþün bendeki gizemi bir o kadar bulutlar oynaþýrken ben hala nasýl oluyor da güneþ kadar sýcak bir atmosfer diliyorum lakin yakmayan ve canýný acýtmayan.

Akça pakça bir yazý olmalý her yazdýðým ve asla da þaibeli bir uzantýsý olmamalý lakin bu demek deðil ki; her þey ayan beyan ve ben tüm sýrlarýmý bir bir ifþa edeceðim. Bingo!

Sahi, hangi sýrrým kalmadý yaza yaza bende kalan?

Çok hem de ne de olsa ben bir sunum yapmýyorum yoksa sundurmasýnda bahçenin kör kuyudan çektiðim her boþ kovaya zimmetli miyim de içimdeki aksan aksayýp duruyor?

Sana özendiðimi sandým bir zamanlar. Yalan söylüyor da olabilirim hani ne de olsa sahip olamadýðým her þey elinin altýnda. Peki, sana gerçekten benzemek ister miydim?

Akademik kariyerini göz önüne aldýk mý? Evet, dilerdim ne de olsa en büyük hayal kýrýklýklarýmdan biridir devamýný getirmiþ olmamam sanýrým ben büyük ölçekli hayallerin perspektifinde hala öðrenci ruhumla bir akademisyen olma þerefine nail olmaktan son anda alýkonmuþtum bu anlamda ah’ýmý alan da az insan yok hani yine de kader, deyip þimdilik erteliyorum bu sýkýntýmý.

Dert mi yok baþka?

Þükür etmek ne kadar yüksek bir tevekkül ise ben de derdimi tasamý yok sayýp her gün düþüyorum yollara lakin ne getir- götür iþlerinden anlarým ne de saatler süren uzun yolculuklarý severim varsa yoksa rahatým bu anlamda yolculuk kazan’ýmda ben duygularýn serkeþ varlýðý sayesinde gidip geliyorum artýk ne hikmetse.

Biraz soyut bir resim çizmiþ olabilirim sanýrým senin tarzýndan yana pek bir özdeþlik yok arasýnda bu hurafelerin. Zaman zarflarýna bakýyorum da bir de edatlara yine emir kipleri ile ikame edip hala bir þeyleri yetiþtirme telaþýndayým.

Gece an itibariyle bir kehanet ýsmarladý ben ise beklemedeyim keþke biri duysa da þu yan kasayý hizmete soksa ne de olsa duygu arabamda ne ararsan var yine editörün kasasýndan-pardon onayýndan-geçecek.

Ismarlamadýðým ne varsa onlar da teþrif etti: öncelikle huzur gerçi vakitsiz geliyor ve çalýyor tüm ilhamýmý yine de deðer hani. Adýnda bile mutluluk hâsýl olurken, huzur öncesi içimdeki gerilimi ben de yazarak yok ediyorum.

Hazýr yeri gelmiþken… sahi, senin öðrencin olmak ister miydim? Belki ayýp olacak ama istemezdim doðrusu ne de olsa tek öðretmenim yine maneviyatýn huzurunda hasbýhal ettiðim o Ýlahi coþku ve yine farkýndalýðýn bana kattýðý diyalektik mimari: önsezilerim günbegün güçlenirken ve saf tuttuðum saflýk mertebesinde uzun boylu yenilgilere de mazhar olurken.

Zamandan yana derdim diðer yandan: bazen asla geçmeyen.

Belki de saatleri kovaladýðým derken yenilgiye uðrayýp günü ertelediðim gece ise pek bir iþveli: gel de uyu.

Gel de uyan.

Gel de yazma.

Köhne bir arabam olsun isterdim ve sýra sýra raf koltuk yerine belki de monte edilmiþ bir karavan lakin tekerleði olmayacak.

Düþperest kimliðim zaman zaman yaftalansa da ben böyle idare ediyorum zamanýn ve tamahýn çok ötesinde yine kendi saçmalýklarýmla en çok eðlendiðim kadar da en çok imrendiðim normal ve uyumlu insanlar.

Bir özür belki de yine de Tanrý beni affetsin sonuç itibariyle bu doðumu ben gerçekleþtirmedim ya da ýsmarlama bir güdü deðil ne zamanki yazmaya dursam sonrasý malum: kayan zeminde bir de kayan kalem eklentisi ile tabir-i caizse fersah fersah arþýnlýyorum koca bir ömrü yine de neresinden baksan hala o kýrmýzý saçlý küçük kýz çocuðuyum.

Bir romanýn elimde laf aramýzda hepsi lakin bir tanesini bitirmek üzereyim ve sýkça da düþündüm hani; neydi esinlendiðin sanýrým biliyorum zira sen de biliyorsun neyi bildiðimi. Bir kurmaca deðil: o da çok mümkün hem bir dostumdan çaldým bu fikri ne de olsa kurmaca yazmadýðýn diline dolanmýþ herkesin belki de okurlarýnýn sadece yine de kurgu anlamýnda bir diðer sevdiðim yazardan da epey farklýlýk arz ediyorsun.

Esinlenmek deðil de ertelemek benimki.

Ertelemek konusunda kimseyi de üstüme tanýmam hani ama þu bitirmek üzere olduðum kitabýndaki karaktere asla özenmedim yoksa týpa týp o muyum da bu kadar kendimi müdahil ettim yarattýðýn karaktere?

Bir zihniyet.

Bir uyruk.

Bir ulak.

Belki de hayatýn sunumunda ilahi bir dokunuþ adýna kader denen güzergahta biz tali yollarý belirlesek de ana yolda mütemadiyen hýz yaptýðýmýz.

Bir gölgeden de hallice ama en güzeli tutulma zamaný yaþanan o hengâmede bir güneþ kadar büyüleyici ve bir ay kadar da çarpýcý olmak ama ben sadece bir yýldýz’ým üstelik dikenlerinden muzdarip bir gül’ün de seyrinde belki de bir gülkurusuyum.

Adýmla sanýmla.

Yüreðimle zikrimle.

Sen gibiyim belki de hiçsizliðimin varlýðýyým ne de olsa varlýk katsayým hep sýfýrdan ibaret.

Dedim ya…

Kuyruðumda sayýsýz zerre kayýtlý aslýma dönüþtüðüm her geceyi de doðuþum sayarsam, evet, ben bir yýldýz’ým aslýna ihanet eden bir ýþýktan da muzdarip sanýrým adýna mutsuzluk diyorlar.