Meþru olduðu sürece ne iþ yaptýðýnýz önemli deðil, asýl önemli olan onu nasýl yaptýðýnýz. Yaþadýðýnýz þehirde ayný iþi yapan yüzlerce insan vardýr; ama herkesin tercih ettiði kiþiler birkaç tanedir. Bu birkaç kiþiyi araþtýrýrsanýz hepsinin ortak özelliðinin yaptýklarý iþi en güzel þekilde yapmak olduðunu görürsünüz. Ýyi olana her zaman itibar edilir.

Yükselmek isteyen bir devlet, vatandaþlarýna iþlerini en iyi þekilde yapmayý öðretsin yeter.Bir zincirin saðlamlýðý en zayýf halkanýn saðlamlýðý kadardýr. Kim hangi iþi yapýyorsa o iþ ona emanettir. Ýþleri baþtan savma yapmak, o iþe ihanettir. Arabamýzý tamirciye emanet ediyoruz; evlerimizi ustalara, giysilerimizi terzilere, gýdalarýmýzý çiftçilere, çocuklarýmýzý öðretmenlere, þehrimizi belediye baþkanlarýna … Bunlardan yalnýz biri iþini kötü yapsa diðer iþlerin hepsinde aksama olur. Arabamýz iyi tamir edilmezse önemli bir toplantýya giderken arabamýz bozulur ve randevumuza yetiþemeyiz; evimiz saðlam inþa edilmezse yaðmurlu ve fýrtýnalý bir havada odalarýmýz su içinde kalýr, bütün iþimizi býrakýp mahvolan evimizle ilgileniriz; saðlam dikilmeyen bir giysi en hassas bir ortamda birden sökülür, en kýsa zamanda orayý terk etmek zorunda kalýrýz.

Bir mýh (çivi) bir savaþ kaybettirir. “Bu nasýl olur?” demeyin. Bu mýh bir nalýn çivisiyse, bu nal bir atýn nalýysa, bu at da bir askerin atýysa, bu askerde büyük bir ordunun baþýnda askerleri yöneten çok yetenekli bir komutanýn atýysa iþler bir anda tersine döner. Eskiden mýh savaþ kaybettirebiliyordu, bugün ise bir cývata savaþ kaybettirebilir; arabanýn fren balatasýný monteleyen bir cývata…

Çocuklarýmýzý eðitirken onlara görev bilincini aþýlamalýyýz. Öncelikle kendi yataklarýný kendileri toplasýnlar, odalarýný kendileri düzenlesinler. Ebeveynler çocuklarýna merhamet ediyorlar ve onlara hiçbir iþ yaptýrmýyorlar, aslýnda onlara en büyük kötülüðü kendiler yapýyorlar. Hiçbir iþ yaptýrýlmayan, hiçbir sorumluluk verilmeyen çocuklarýmýz, büyüdüklerinde her görevden kaçacak ve istemeyerek aldýðý görevi de lakýyla yerine getiremeyecektir.

Ne yazýk ki yaptýðý iþi tam yapmamak, ülkemizde yaygýn bir anlayýþ haline gelmiþ durumda. Karþýmýzdaki kiþinin ihmalkârlýðý normal karþýlanmakta ve ondan bunun hesabý sorulmamakta. Böylece iþini iyi yapan kiþileri bulmakta zorlanmaktayýz. Bundan hem kiþisel olarak hem de devlet olarak çok zarar görmekteyiz. Elektronik eþyalardan tutun en küçük mekanik eþyalara kadar yabancý markalarýn tercih edilmesi bu durumun açýk bir göstergesidir. Yattýðýmýz yerden “vatan, millet, Sakarya” edebiyatlarýyla vakit geçirmek kimseye bir þey kazandýrmaz, gerçek milliyetçilik ve gerçek vatanseverlik canla baþla çalýþmakla olur. Gelin kendimize ve ülkemize bir iyilik yapalým, yaptýðýmýz ve yapacaðýmýz iþleri tam yapalým, yani adam gibi…