Hayatýn külliyatýnda, fasiküller dolusu ihbar ettiðim melekelerim ve duygularýma yenik düþtüðümün farkýnda yaþayýp gidiyorum.

 

Ucu yanýk olmayan tüm mektuplarýmda, hep derin bir hasret kavuþulmaza.

 

Tensiye ettiðim rüyalarým da deðil düþ kýrýklýðý yaþadýðým ne de olsa uyandýðýmda üç beþ kum tanesi kalýyor oysaki az evvel geniþ ekranlý bir sahnede baþrol de oynamýþtým hani kendimce yaþadýðým kendimce yoðurduðum aslýnda aklýma mukayyet olmayý nasýl oluyor da beceriyorum, düþüncesiyle.

 

Þahit tutulasý ne bir kul var çevremde ne de çerçevesi olmayan resimlerden bir seri yaptýðým.

 

Kol kýrýlýr yen içinde kalýrmýþ, diyenlerin anlam bulamadýðým bu cümlesi artýk bilfiil emin olduðum bir davranýþ biçimi.

 

Davranýþ biçiminden açtýk madem konuyu…

 

Diri bir yalan olmayý sanýr mýsýn ki hiç istemedim?

 

Devrana uyum saðlamak adýna denemedim mi sanýyorsun?

 

Þimdi bir parantez açýp kapadýðým tüm kapýlardan payýma düþenleri mi tek tek yeniden beyan edeceðim sanýrsýn?

 

Kulvarýnda bir numara olan tüm seyislerin mahmuzladýðý bir at gibiyim aslýnda dizginler hep elimde sandým üstelik bir ömür.

 

Kimi aþktan yana çapkýndýr ve daldan dala konmayý marifet sanýrlar.

 

Yenik düþülesi bir temenni deðil hani ne de olsa ar damarý çatlamýþ olanlardan olmadým gerçi akýlsýz sevdalara düþtüm ama… konumuz bu olmasa bile demem o ki; sessizce de sevebilir insan hatta bir ömür belki de kaç kalp atar insanýn o minicik yüreði?

 

Ben de daldan dala konmayý asla planlamamýþtým lakin kullandýðým sadece beynimdi ve inanýlmaz bir gayretle fink attýðým bilgi ve iþ dünyasý.

 

Berbat bir örnek olsam bile tek becerebildiðim; muazzam bir öðrenci akabinde hayalperest olmak adýna kimselerin elime su dökemediði.

 

Ben sýnavlarda ter dökerken annem hep destekçimdi dualarýyla.

 

Ve hepsinde müspet sonuçlar almam kaçýnýlmazdý… neyi mi savunuyorum sence?

 

Çok þeyi belki hiçliðe denk düþen talihsiz seçimlerim ve akýlsýz kararlarým.

 

Geçimsiz olabilirdim belki de dünyanýn en uyumsuz insaný ama bildiðim bir þey vardý ki; kimseye benzeme telaþý gütmedim ben.

 

Azýcýk kötü olabilirdim ve azýcýk yanlý mekanizmada dönen çarklara uyumlu iyi de ben ne yað’dým ne de yaðcýsý çarkýn.

 

Arkasý gelmedi iþte: çoðu þeyin arkasý gelmedi.

 

Kazaným babýnda çok insan tanýdým ve çokça acý.

 

Çokça bilgi belki zaman aþýmýna uðramýþ olma ihtimallerini es geçtiðim zaten öðrenme açlýðýma asla gem vuramadým.

 

Dingin bir dünyadan nemalanamadým ne yazýk ki sonuç itibari ile dingin olmayý beceremedim. Ýlla ki dalgalýydý denizim: illa ki sýðlara sýðmadým ve dalgalarým hep uzaklarý çaðrýþtýrdý.

 

Derinlerde yüzmeyi deðil boðulmayý seçtim ben aslýnda adýna kader deniyor ve ben bunu fark ettiðimde hiç unutamadýðým bir nasihat belki bir kehanet hatta annem nasýl da burun kývýrmýþtý.

 

Olmayacak þey kimine göre ama kulaðýma fýsýldayan rahmetli kadýn dürtmüþtü de kolumu:

 

‘’Boþuna uðraþma, kýzým. Sana ekmek yok bu iþ dünyasýnda.’’

 

Ansýzýn denk düþmüþtüm bu kadýna ve kehanetine.

 

Zamanla görecektim de ve gördüm de.

 

Zamanýn dokusunda ben yýllara mal ettim kayýplarýmý sonramý saklý tuttum sonra insanlardan ne de olsa unumu elemiþtim ve asmýþtým baþköþesine ruhumun o eleði oysaki henüz otuzlu yaþlarýn baþýndaydým üstelik saçýma düþen aklar filan da yoktu hani.

 

Ýhbar ettiðim kendim miydim?

 

Ýnkâr ettiðim ise beynime ve ruhuma ket vurup haným hanýmcýk bir ev kýzý olma sevdam. Sevda dedimse de bakma sen: ne ev iþinden anladýðým doðruydu ne de dibini yaktýðým çaydanlýk. Tencere demiyorum dikkat ediyorsan hele ki insan çay yapmaktan bile aciz iken yine de kendime haksýzlýk etmeyeyim ne de olsa ailem bir elimi sýcak sudan soðuk suya sokmama asla izin vermemiþti. Eh, aðaç yaþken eðrilir bu yüzden ev iþi konusundaki ihtisasýmý sadece çay demlemekten yana bayaðý yüksek bir seviyeye taþýdým.

 

Gözümün olduðu her hangi bir hayalim de kalmamýþtý ya da beyaz prens arayýþý vs.

 

Dibi tutan kullanmadýðým tencereler.

 

Öre öre evin her odasýna yaydýðým onlarca halý benzeri kilim ve sayýsýz battaniye.

 

Sarýp sarmaladýðým duygularým ki duygularýmý öldürdüðüm bir süreç ve ertesi.

 

Hayatýmýn yolunda gittiðine kani idim ta ki baþýma dert olan densiz bir kadýn yüzünden yerimden yurdumdan olduðum.

 

Karýþýk bir hikâye ve çok gereksiz bir maðlubiyet aslýnda saydam olup da baþýma gelmeyen mi kalmýþtý ya da ben home-office kullandýðým evim ile kendime yarattýðým Gülüm Harikalar Dünyasýnda.

 

Mevzu bahis olan sadece içimi ihbar eden insanlar da deðildi hani ve baþýma çorap ören üç beþ densiz yüzünden bayaðý da baþýmýn aðrýyacaðýnýn farkýnda olmadýðým karanlýk bir dönem.

 

Bildiklerimi mademki alt bilincimde biriktirmiþtim.

 

Mademki IQ seviyemde hatýrý sayýlýr bir rakama denk gelmiþtim ve ben hala ev kýzý modunda bir rüyayý kurguluyordum ve tahminim o yöndeydi ki ömür boyu beynime sahip çýkmayacaktým.

 

Zaman yasýný tutuyor sanýrým.

 

Aslýnda ben dünün yasýný tutmaktan çok sýkýlmýþken.

 

Hatýrþinas bir týnýda ve iç sesimin bir anlýk gafleti ile ansýzýn uyandýðým uyuduðum uykudan belki de ölümdü dillendirdiðim belki de hiçliðimdi kurcaladýðým dünümden elimde kalan.

 

Altý yýl evveldi bu yaþadýklarým ve öncesi. Üniversiteyi bitirip babamý da topraða verdikten sonra sayýsýz þanssýzlýk iken maðdur kýlýndýðým ama elimden gelen her þeyi de kanýmýn son damlasýna kadar yaptýðým ve ölümüne gayret gösterdiðim.

 

Gidiþat ne mi?

 

Ya da ne mi olmuþtu bir gecede?

 

Sadece yazdýðýmý gördüm üstelik hiç beklemediðim üstelik o tükenilmiþlik sendromu ile içli dýþlý olduðum hayatýmýn en berbat dönenimden.

 

Defalarca dile getirmem çok mümkün ve bunun için asla özür dilemeyeceðim çünkü hayata tutunmak adýna yeni bir nedenim vardý ve ne zamanki google’a adýmý girsem bana ait hiçbir kaydýn rastlanmadýðý acýtan gerçeði ile muhatap iken bir siteye-daha sonra kapatýldý bu site-yazýmý göndermiþtim aslýnda yazý mýydý bir felaket miydi onu da bilmiyordum ama… Ýþte adýmla sanýmla mevcuttum artýk bende milenyum çaðýnda.

 

Tek bir yazý ve sanýrým bir sayfayý bulmayan ve…

 

Arkasýnýn geleceðini bilmiyordum aslýnda ben ne yaptýðýmý bilmiyordum aslýnda ben adýmý bile unutmuþtum o dönem.

 

Yerleþkemde deðiþiklik oldu sonra annemlerin yanýna taþýndýðým akabinde annemin hastane serüvenleri ile girdiðim yeni bir kaos.

 

Ve ben sadece yazýp dua ediyordum.

 

Epey üzüntülü bir süreç ve daha bir yýl geçmeden üzerinden sayýsýz anjiyo anneme kýsacýk bir süre içinde defalarca müdahale eden hastane ekibi.

 

Bu sefer yazmadým.

 

Bu sefer sadece aðlýyordum.

 

Aðlýyordum ve yoðun bakým odasýnda annemin yanýna gitmek ve onu sadece iki dakika görebilmek için saatlerce nöbet tutuyordum hastanede ve yanýmda tek destekçim sadece kardeþim.

 

Yazmayý býrakmýþtým aslýnda aklýma bile gelmiyordu.

 

Ambulans koltuðunda oturmak hazin bir duyguydu ve nabzýný alamazken annemin acil servis ekibi ben yine aðlýyordum ve dua ediyordum.

 

Yazmak mý?

 

Belli ki hiçbir þey eskisi gibi olmayacaktý.

 

Ne yazýk ki bu sýkýntýlý süreçte çok insan tanýdým ailemin ve benim üzüntümüzden bayaðý bir nemalanýp neþe bulduklarýna ne yazýk ki tanýk olduðum üstelik en yakýn bildiklerim üstelik en yakýn komþularýmýz.

 

Ýnsanlar durduk yerde nasýl oluyor da birbirine nefret besliyor; bunu daha net görmüþtüm.

 

Ambulans acý çýðlýðý ile evimizin önünde durduðunda bunu bir eðlenceymiþ gibi algýlayýp keyiflenen çok aciz insan tanýdým o dönem.

 

Ben yine aðlýyordum.

 

Artýk Harikalar Dünyasýnda deðildim. Kesinlikle cehennemi yaþýyordum ben yaþarken ve tek yapabildiðim annemin baþörtüsünü-geçici olarak emanet alýp-edebildiðim dualardý.

 

Yine aðlýyordum.

 

Asla da yazmýyordum.

 

Umurumda bile deðildi yaþamak.

 

Beyaz tenimde pembe bir acý ama kýrmýzý bir vahþet saðdan soldan yansýyan.

 

Hayatýn hangi duraðýydý bu?

 

Son durak olsaydý keþke ve asla da annemin yaþadýklarýna tanýk olmasaydým.

 

Geçen zaman içerisinde sanýrým yüz yaþ almýþtý yüreðim ve yastan da bayaðý nasiplenmiþtim.

 

Rabbimin mucizesine tanýk oldum ansýzýn aslýnda olduk ailecek.

 

Bizi sevenlerin de varlýðýna tanýk oldumdu bunca olumsuzluk yaþasam da ve negatif bir enerji alsam da çevremdeki yalancý fanilerden…

 

Gerisi mi?

 

Gerisi geldi ya da gelmedi.

 

Derken kardeþim üzdü bizi ve üzüntümüzü hafifletmeye çalýþýyoruz yine týp sayesinde umutlarýmýzýn solmadýðý.

 

Ara ara yazmaya baþlamýþtým ama sorumluluðum o kadar artmýþtý ki ve asla da gocunmadan ben yerimi aldým zaten yerimi hepten almýþtým öncelikle de Mevla’m sayesinde ve yüreðinde bana yer açan insanlarýn bana verdiði güç sayesinde.

 

Ara ara.

 

Yaza yaza.

 

Daha az aðladýðým günler akabinde üzüntünün tavan yaptýðý.

 

Derken yeniden ara verdiðim.

 

Aslýnda hayata ara veremediðim.

 

Ýyi bir insan olmanýn sýrrýna vakýf olduðum akabinde ve deþtiðim yazma serüvenim: iyi bir yazar olmak adýna yüreðimi koyduðum belki de asla sonu gelmeyecek bir hayal.

 

Evet, ben Harikalar Dünyasýndayým çünkü yazarken ve paylaþýrken dünyanýn hatta kâinatýn en mutlu insanýyým.

 

Aðlamak… çok olasý ne de olsa ruhum yaþlarýmla yeþeriyor ve yazdýklarým da biçimleniyor.

 

Mutluluk… daha sýk duyumsadýðým bir duygu son zamanlarda ve maneviyatýn verdiði huzur ve sevme coþkum inanýlmaz ivme kazandý.

 

Bir ara sevmekten yorgun düþtüðüm.

 

Ýhanete uðratýldýðým tarafýnca ne çok insan.

 

Belki de dünyanýn hala kötü bir yer olduðunu düþünmemeye çalýþýyorum ama bir þekilde canýmý yakmaya devam eden sayýsýz insan da yok deðil hani.

 

Sevdiðim insanlardan bana yansýyan.

 

Aslýnda sevginin bana sunduðu huzur ve o garip mutluluk dalgasý.

 

Bana ziyan veren kim ise asla ilgi alanýmda deðil bu anlamda lafýný bile etmeye deðmez.

 

Sevginin ve iyi niyetin ve de umudun açamayacaðý kapý mý var?

 

Çok kapýyý açtýðým gibi ansýzýn çýktým da her birinden ama Rabbim mümkün olmayaný öylesine bir anda size hazýr sunuma getiriyor ki…

 

Yazmak.

 

Yazdýðýma dair bir inanç.

 

Ötesinde çok ötesinde yazarak tanýdýðým güzel insanlar: sevdiðim ve tarafýnca deðer gördüðüm.

 

Ýnancýn boyutsuzluðuna vakýfým hele ki yazýma geçici bir nokta koyup da sayfayý kapadýðýmda.

 

Ve bilmek ve paylaþmak ve atýfta bulunduðum tüm yazýlar aslýnda sevgimin de gitgide büyüdüðü bir doku ve her nasýlsa sarkmayan teninde yalnýzlýðýn bilmek de yalnýz olmadýðýmý.

 

Yazarak olgunlaþtýðýmý biliyorum artýk gerçi içimdeki mýzmýz çocuk illa ki hayýflansa da ve havadan dahi nem kapsa da…

 

Büyümek.

 

Yaþ almak deðil hüzünle büyüyen bir gönül ve acýlarla depreþen.

 

Aslýnda büyümek de deðil tam anlamýyla.

 

Yoksa hayatý gözümde çok mu büyütüyorum?

 

Varsýn büyüteyim ama en güzeli Yaratanýn büyüklüðü ve ihtiva ettiði o sonsuzluk.