Seni bilmem amma ben yaralıyım
Kendi yaramı kendim sarmalıyım
Yıllar oldu gittin hala sen gelmedin
Şimdi yoksun oturup ağlamalı mıyım?
Ağlamak ne fayda eder caydım senden
Bana fayda yok artık anladım gülüşünden
Ayrıldık seninle biz gittiğin o günden
Şimdi yoksun oturup ağlamalı mıyım?
Aşkla kumar oynanılmaz oynayan kaybeder
Hali düzgün iken olur birden bin beter
Keder sarınca etrafını feryatla der artık yeter
Şimdi yoksun oturup ağlamalı mıyım?
Aşkla yaşarken aşktan pes edilmez
Seni seveni terk ederek gidilmez
Yarının ne olacağı elbette bilinmez
Şimdi yoksun oturup ağlamalı mıyım?
Rüya gördüm desem rüya değil kâbustu
Candan severken seven nasıl unutuldu
Ömür sona gidiyor ölümden kim kurtuldu
Şimdi yoksun oturup ağlamalı mıyım?
Marifet kaçmak değil her şartta sevmektir
Felek bizimle olmazsa da candan gülümsemektir
Felekle işimiz yok aşk bize yeter canım demektir
Şimdi yoksun oturup ağlamalı mıyım?
Gülveren’im ayrılık keşke olmasaydı
Hasret çekerek sevenler vuslata varsaydı
Sabır vuslatın kapısını açar anlaşılsaydı
Şimdi yoksun oturup ağlamalı mıyım?
Mehmet Aluç – Âşık Gülveren