ÖLÜMSÜZ BÝR SEVDA, EMSALSÝZ BÝR KADIN:

                            ÝLKÝN HANIM!

                                Kýlýk kýyafet yönetmenliði gereði; takým elbise ütülü, bakýmlý ve pýrýl pýrýl olmalýydý ayakkabýlarý. Bir tane ayakkabýsý vardý zaten. Bir boyacý çocuðun boya sandýðý önünde durdu. Sýra sýra dizilmiþlerdi Belediye meydanýndaki kaldýrýmda. Sevindi üstü baþý yýrtýklar içindeki çocuk. Ekmek parasýydý ne yapsýn. Güneþli bir Eylül ayý.  Oturdu küçük sandalyeye ve sað ayaðýný koydu sandýktaki o malum yere. Boyamaya baþladý ayakkabýyý çocuk büyük bir gayret ve hevesle. “ – Deðiþtir !” sesiyle sol ayaðýný uzattý, bir yandan da seyre dalmýþtý etrafýný, gelip geçen insanlarý.

                                 Ve iþte o an! Bir kýza takýlý kaldý gözleri. Köprünün hemen sonunda olduðu yere doðru yürümekte olan o muhteþem varlýk. Hiç böylesini görmemiþti; her haliyle farklý, harikulade biriydi. Bir yangýn düþtü yüreðine o an. Tesadüflere inanmayan Murat, bu karþýlaþmayý Allah’ýn bir lütfu, iþareti olarak algýladý. O kaderiydi. Uzun, perçemli, rüzgârda saða sola savrulan siyah bakýmlý saçlarý, endamý ve ritmik ceylan yürüyüþünde tarifsiz güzelliði ile oturdu heyecanla çarpan yüreðine. Bir baþka âleme gitti adeta yanýndan geçerken kýz. O kadar vakur ve asildi ki. Kömür karasý gözlerini gördü bir lahza. Hiç bakmadý ve ayný muhteþem haliyle yürüyerek geçip giderken, sanki yüreðini de peþinden sürükler gibiydi. Takip etti o gidiþi kafasýný çevirerek, bir türlü alamýyordu gözlerini ondan. Donup kalmýþtý, peþine takýlýp takip etmek aklýndan bile geçmemiþti. Orasý Çarþamba Ýlçesiydi. Nasýl takip edebilirdi ki. Herkes birbirini tanýyor ve biliyorlardý ne yaptýklarýný zaten. Boyacýnýn ayakkabýsýna fýrça darbeleri ile vurup “ – Deðiþtirsene Abi. Ne zamandýr uyarýyorum. Oralý olduðun yok !” sesiyle irkilerek kendine geldi. Titriyordu, þaþkýndý hala. Kimin nesiydi, kimdi o kýz? Bu sorularla, içinde bir sevda baþlangýcýnýn sýcaklýðý,  evinin yolunu tuttu mýrýldanarak.

                                 Uyku tutmadý sabaha kadar. Aklýnda bin bir soru ve merakla kalktý. Ýþtahý kesilmiþti, zor içti bir bardak çayý. Her geçen günde daha da iþtahsýz, uykusuz ve durgun halde kaldý. Unutamýyordu karþýlaþtýðý o aný. Gece gündüz yüreðinde bir sýzý ve merakla kahrolmaktaydý.

                             Öylesine sessiz ve hiç farkýnda olmadan girdiðinden beri dünyasýna;  sokaklar çýðlýk atýyordu, bir karanfilin göbeðinde. Güz çiðdemlerinin bir yaðmur sonrasý bitiþi gibi öbek öbek  topraktan bitip yeþillere döndüðünde,  soluk alýþlarý hýzlandý bir gülün dudaðýnda ve bütün yýldýzlarý  gülüþü sandý yaðmurlardan sonra. Bir balaban kuþ gibi yüreði çýrpýnýyordu onun varlýðý ile göðüs kafesinde; bir eylül’ün ürpertici serinliðinde teslim oldu emsalsiz gülüþüne, sýmsýcak avuçlarýna býraktý ürkmeden, korkmadan cesurca. Bir çýð gibi büyütsün, hissetsin, ninnilerle  sevda þarkýlarý söylesin diye. Güle oynaya; belki de ölesiye yaþansýn  gelincik kokulu sevdalar barikatlarýnda yaþamanýn diye. 

                              Hep onu bekleyip durmuþtu sanki   yüreði. Bir mucize gibiydi  geliþi; bir alem gibi bambaþka ve her þeye bedel. Hissediyordu kaderi olduðunu. Çünkü o artýk her þeyde ve her yerde olandý. Gönlü yanmak da buram buram  sönmezcesine. Saçlarýnda yýldýzlar var gibi, kývýlcýmlar dolmakta alev alev. Gözler de ve dudaklarda kor gibi ateþler. Bu yangýnlar sarmak da  dört bir yanýný. Ah gelmeli, baþýný koymalýydý  göðsüne. Elleri! Ellerini  koymalýydý avuçlarýna. Meltemli geceler, mehtap ve deniz… Þelale sesi suyun, uzayýp giden teraneleri cýrcýr böceklerinin. Güneþ ve yýldýzlar semada.  Aslýnda bu alemdeki her þey, bu cümbüþler, bu ebrulilikler hep onun  þerefineydi. Varsa yoksa o! Yetip de artýyordu  bile. Gördüðünden beri; en ferahlatýcý rüzgâr ondan esiyordu   her yönden. Onda  seyrediyordu denizlerin en mavisini. Med ve ceziri;  dalgalarý kah azgýn, kah sakin. Hele yok mu yakamozlarý, çýldýrtýyordu Murat’ý. Onda idi çiçeklerin en solmazý ve müstesna rahiyasý, meyvelerin cümlesi. O bir nimet, armaðan, yüreðinde hüküm süren, saltanatý anlatýlamayan güzelliðiyle. Ay renkli anlamlarla âlemler yüklü kara kömür gözleri. Kuðu gibi çýplak boynunda emsalsiz bir koku yüzerken, gülmeye hükümlü yanaklarý. Ýnci dudaklarýnda bale yapýyordu gülücükleri, oynuyordu çehresinde. Bir meleðin kokusu yayýlýr can bahçelerinden tenine ve o tanrýsal bir güçle tekrar çiçek açtýrandý kurak, susamýþ gönlüne. 

                   Kýskanmak hakkýydý, sahip olduklarýndan dolayý kendini. O umutlarýn vahasý, bir seraptý  ardýna düþülen. Kolay olmayacaktý ona  ulaþmak, eriþmek. Mutluluk, sevinç ve ýþýk dolu melekti  nice yürekleri dölleyen sevdasýna. Onlar; kala kalacaklar ýþýksýz bir kavþak da. Açsa da açmasan da bekleyecekti Murat gönül kapýsýnda..

                          Düðmelerini cömertçe çözmekte gün. Sevdalar her gün daha örer mi örer, ipliklerini gönüllerden gönüle. Ne ýrmaklar fýþkýrýyordu gülücüklerinden þelale þelale. Ne güvercinler, ne serçe sürüleri besleniyordu yanaklarýnda. Bir orman solumasý gibi yüreði. Ama o  nereden duyacaktý  ki?  Bak; menekþeler takmýþ mor mor saçýna gece. Boynu bükük bir sözcük gibi saplanmaktaydý Murat’ýn biçare, yorgun yüreðine. Unuttu her þeyi. Günlerden ne? Hangi ay dayýz? Yýl kaç hicri veya rumi? Umurunda  deðildi, hiçbir þey, varsa yoksa o…Keyfinden  uçuyordu rüyalarýna girdiði gecelerin ertesi. Ve o sabahlarý sýrf bu yüzden bütün gün, mutluluklar  yüzünde  gülücüklerle  geziyordu  adým adým, bir an önce gece olsun diye. Artýk çiçekleri çalýnmalý bahçelerin, çaðlalarý aðaçlarýn. Ve güle oynaya belki de ölesiye yaþanmalý gelincik kokulu sevdalarý barikatlarýnda yaþamanýn.

                        Acýlar, özlemler yaþamýn suyu. Dolaþýr bir býçak gibi tenlerde. Bilezik gibi kollarýnda denizin dalgalarý. Ve denizin sabahlarý, seðirmekte yüzünde. Bak etrafýna; kayýðýna binmeye hazýr nice sevdalar. Dalgalarýyla süslenip girmek için gönlüne. Ama gitmemeliydi onlarla. Zehirli hançerler taþýndý  hep baðrýnda. Ve aheste adýmlarýyla yaþamýn, sisler içinde nice baharlar býrakýldý gerilerde! Can atýyordu; göz göze bir nisan yaðmuru gibi bakýþlarýnda dünyaya doðmak için yeniden . O kýzla  yeni güne baþlanabilse, renk kokardý çiçekler baþtan baþa. Umutlar her keresinde dev boyu, eksilmiyor iþte.  Gönlü barut gibiydi sayesinde, dokunsa  yanýp patlayacak. Gözler hasret dolu buram buram, baksa aðlayacak! Korkmadan sarmalý, sevda herkese lazým. Gýdasý hayatýn. Karþý çýkýlmalý  gerekirse kurallara, falcýlara ,hocalara.. Sarmalýydý iþte tüm güzelliði ve içtenliðiyle. Nazar deðmesin..Tüh! Tühhh! Maþallah ! Hayaller ötesi güzelliðine.