Köpükleri avuçlayýp kumlara sokma zamaný artýk. Çýkýp gelmeliydi, yaþanmalý aldýrmadan  sonu gelecek diye. Seveceksen cesurca! Tükenmesin ömrün baharýnda veya yarýsýnda! Oturup diz dize, þöyle gönüllerce. Ne kadar varsa, bakýþmýþlýklar ve yaþanmýþlýklar; aþktan dertsiz tasasýz tutuþmuþluklar, seviþmiþlikler göz göze; el ele. O kadar azdýr ki yapýlsa hesabý, kitabý ve vurulsa denklemlere ! Gelmeliydi arttýrmak için dünyasýna. Karanlýðý bir kurþun gibi iner gecelerin. Ve serenatlarda çaresiz gönüllerde çoktandýr dosttur hüzün. Bir hüzün, bir hüzündür ki tonlarca; çöreklenir oturur yüreðine. Hele birde günlerdir atmýþ ayak ayak üstüne, bakar hali yok mu keyfine. Öyle bir yük ki sormayýn gitsin. Misafir oldu iyiden iyiye zavallý gönlüne. Gücü kalmadý  artýk biçare gönlün. Aðlamak istenir  çoðu gecelerde sensiz doyasýya nedense. Hüznün fýrçasý ellerindedir gecelerin! Ve çaresizlikler dökülür tuvallere. Geceden gebe kalmýþ þafaðýn sancýlarý duyulur. O güzel mahzun gözler yumulmalý ve uyunmalý. Ama birisi  aðlamak ister doyumuna , ölesiye .Aðlamak aðlamak getirir deseler de; yaþamak akvaryumlardaki balýk aðýzlarýnda.

                         Uçurtmalara tutunmak, gönül acýlarla örerken kozasýný. Örgütlenmeye baþlarken gecenin ritmi, kendi içindeki týnýya benziyor herkes, eninde sonunda akþam üstleri. Bir ýþýk düþtüðünde yollara, onun içine de düþer bir her insan gibi. Kelebeklere kanatlar takýlýr ebruli, güller verirler önlerine kim gelirse adýný yazmak için tabi. Sevdalarý okusun , yazýlanlar sevda diye. Gözlerinde süt liman bir gökyüzü belirir. Bir umut dalý belki tutunacak. Ve yürekler yumuþar hüznün güzelliðinde böyle zamanlarda. Özlenecek bir zulasý vardýr hazýrda insanýn, her hangi bir yerde. Sevilmese bilinmese de imkansýz olduðu, biriktirilir nicedir ona dair özlemler.

                        Bulutlar salýnýverir gökyüzünden, yüzünün bir damlasý bile yüreklere düþtüðün de. Dünyalar yunar, arýnýr gözbebeklerinde. Öpülmek istenir hep o arýnmýþlýklar. Düþlerde öpülen yanaðýndan kalkan beyaz güvercin sürüsü, uyandýklarýnda bir bakarlar ki gönüllere konmuþ kanat çýrpýþýrlar, haberi olsun diye. Bir özlemdir  eteklerinde savrulup tutunan akþamlar. Akþamla bir yýldýz yaðsa gökyüzünden onu vururlar. O yoksa da, özlemi yeter de artar bile biçare gönlüne.

                        Gözde ve gözdedir. Göz olandýr gönüller de. Uyuyamazsýn asla mavi kayalarýn kýskanç uðultusun da. Diz çöker acýyla, tuzak olur gövdeler. Rehin kalýr gölgeleri bir bir karanlýk dipsiz zindanlar da. Hadi öyle bir þey dile bütün içtenliðinle;  bozulsun sihirler. Aydýnlansýn zindanlar;  çýkýlsýn yeþilliklere.  Sabaha karþý bir yasemin kokusu sarsýn uykuya hasret, boynu bükük kumsallarý sayende. Ceylan iniþinde. Tek baþýna ölmez baharlar.  Takar peþine,  beraberinde götürür öteki mevsimleri de.  Çok bedeller ödenir;  göze gelmesin, nazar deðmesin diye güzelliklerine.  Fidyeleri ödenir tüm gönül rehinlerinin haramilerine. Tuza dokunmuþtur bir kere dudaklar istenmese de. Ne üveyik olunabildi ne serçe. Ne de aðzý incili balýklar görülür denizler de. Bir o vardýr bilinen;  tuzsuz, inci kaplý dudaklarýn sahibesi. Hep  bekleyip durdu ürkek  yürekler. Bir mucize gibi iyi ettin geldiðine. Bir alem gibi bambaþka ve her þeye bedeldi  geliþi. Her þeyde ve her yerde olan. Yürekler gönüller yanýyor buram buram.  Alemler yanýyor sönmezcesine.                                       

                         Yalnýzlýðý; özlemli bir haykýrýþ. Çiçeðin tomurcuðu yarmasý gibi. Yarýya kadar inmiþ yüreðinin bayraðý. Matem yaþamak da, ayaza durmuþ yüreði. Dallanmýþ acýlarýn uçlarýna tünedi ürkek bir kuþ. Umutlar hala kundaklarýnda. Nereye gittiler denizlerin onca martýlarý. Dalgalarýn sesi kulaklardan,  mavisi gözlerden. 

                          Yürek sesi oldu Murat’ýn kaleminin ucundan damlayan nasýl baþladýðýný bilemediði. Çözemedi gönül baðýný. Yüreðini yakan bir sevda yangýný oldu  bir kývýlcýmla. Hep gidemediði þehir, dokunmak istedikçe uzaklaþan bir hayal, özlemlerle örülü bir orman yangýný, yaktýkça yakan sevda ateþi! Tadýna doyulamayacak bir ömür meyvesi,  kimi zaman zamanlarýndan çalan,  zaman hýrsýzý, tadýna doyulamayan cennet mevsimi! Cesaretsizliði, korkaklýkla örülen, hayat yolu ve  sonu. Ýlkleri, mayasý, huzur limaný! Evet. Sadece sustuðu, her sustuðunda bir kelâm beklenilen.

                         Sevdalanmýþtý yüreði Murat’ýn. “ Keþke cesaretimi toplayýp takip etseydim !” diye hayýflandý, günler geçip de bir daha rastlamayýnca. Dualar etti aralýksýz. Kimdi, neydi, in mi, cin mi, perimi, hayal mi yoksa? Büyüyordu sevdasý hiç görmese de, karamsarlýklar sardý her yanýný. Kabuslar da geceleri.

                       Anne ve babasý bir akþam arkadaþlarýnýn çocuklarýnýn düðün merasimine katýlmak üzere ayrýlmýþlardý evden. Birkaç saat sonra döndüklerinde, annesi çaðýrdý onu sanki bir müjdeli haber verecekmiþ gibi. “ – Oðlum bir kýz gördük düðünde, güzel mi güzel, çok haným hanýmcýk. Babanda çok beðendi kýzý. “ diye tarif etmeye baþladý kýzý heyecanla ve överek. Araþtýrýp öðrenmiþlerdi kimin nesi olduðunu. Tarifi Murat’ýn yanýp tutuþtuðu kýzla örtüþüyordu. Zor etti sabahý ve buldu yakýnýnýn iþyerini. Sordu soruþturdu, iyi bir adamcaðýzdý. Gidip te bir þey soramadý elbette. Ama en azýndan dayýsýný bulmuþtu iþte. Ve her gün belki rastlarým diye dolandý durdu o civarda ; ama nafile !

                          Çok bozuktu morali ve her halinden mutsuz olduðu dikkat çekmekteydi. Öðle saatleriydi, daire amiri hýzlýca açtý kapýyý ve iþaret etti gelmesi için. Koþarak gitti yanýna, ne olmuþtu acaba diye merakla. Salondaki pencereye yaklaþtýlar ve tülü aralayarak “ – Þu kýza iyi bak. Arkadaþý yukarda falanýn odasýnda, galiba eþi. Ondan öðren kim olduðunu ve sakýn kaçýrma bu kýzý.” ! Heyecan ve merak içinde baktý Murat bahçedeki kýza. Aman Allah’ým iþte o kýzdý! Günlerdir aradýðý, sevdalandýðý kýz. Kabul olmuþtu dualarý. Sevinçten gözyaþlarýna hakim olamadý. Elini yüzünü yýkadýktan sonra mesai arkadaþýnýn odasýna gitti ve ustaca sorularla kýzýn kim olduðunu öðrendi. Ustaca da olsa da çakmýþtý durumu arkadaþý ve sonradan ona iþi düþtükçe nemalanmayý ihmal etmedi, yedi içti bedavadan. Murat’ýn eli mâhkumdu. Severek yedirdi, içirdi. Yeter ki görüþmeyi saðlasýn diye düþünmüþtü.

                        Adý Ýlkin’ di ve ona Murat hep :” Ýlko !” dedi ömrü boyunca. Ve yeni öðretmen olmuþtu. Yakýn bir köy ilkokuluna atanmýþ, annesi ve iki kardeþiyle yaþýyorlardý. Terk edip gitmiþti babalarý yýllar önce.

                         Gerek anne babasýnýn ve gerekse daire amirinin ayný kýzý iþaret etmeleri tesadüf mü yani ? Kader yazýnca nasýlda hem fikir olunuyordu. Bu hadiseden sonra daha çok inandý Ýlkin’in kaderi olacaðýna. Ve o kader aðlarýný örmeye baþlamýþtý nihayet. Beraber çalýþtýklarý ve çok þey öðrendiði Aydýn Aðabeyi bir fayton çaðýrmýþtý. Muzdarip olduðu hastalýðý nedeniyle tek baþýna yürüyemiyor , rahat konuþamýyordu. Zorlukla Murat’a “- Yengen seni akþam yemeðine davet etti. Fayton çaðýrdým. Hadi hazýrlan bize gidiyoruz.” dedi. Ýlkindiyi geçmiþti vakit. Yardým etti ve faytona binerek evlerine geldiler. Güçlükle aþaðýya indirip kol kola girdiler eve. Yenge güler yüzle karþýladý onlarý ve bir odaya konuk etti. Yeni yeni soluklanmaya baþlamýþtý ki arkadan itilen biri hýzla tökezleyerek girdi içeriye ve karþýdaki divana çarparak oturdu . Gözlerine inanamadý Murat.  Evet iþte Ýlkin tam karþýsýndaydý. Bu kadar yakýndan ilk defa görmenin heyecanýyla utanarak eðdi baþýný. Sað ayaðýndaki çorabýn yýrtýk olduðu ve baþparmaðýnýn dýþarý çýktýðýný hatýrlayýnca ilk tepkisi diðer ayaðý ile orayý kapatmak olmuþtu. Ve hep put gibi oturdu çorabýn hali görülmesin diye. Ýlkin de tanýmýþtý Murat’ý, ona daha önce arkadaþýnýn hanýmý fotoðrafýný göstermiþ ve durumu anlatmýþtý. Ama o oralý bile olmamýþtý. Ayaða kalktý ve odayý terk etmeye yeltenince yenge haným, “-Birbirinizi tanýyorsunuz deðil mi iye” söze girdi. Murat cesaretini toplayýp sadece “ -uzaktan uzaða !” cevabýný verebilmiþti.  “ – Oturun bakalým. Bu odadan anlaþmadan çýkamazsýnýz !” diye uyardý. Tek katlý bir evdi. Komþu evlerden görülmesinler diye telaþla örttü perdeleri. Eþini dýþarý çýkararak odanýn kapýsýný üzerlerine kilitledi bir çýrpýda. Baþ baþa kalmýþlardý aylar sonra. Ter bastý Murat’ý, dili damaðý kurudu. Uzun bir sure ikisinde. Meslektaþ aðabeyinin baldýzý Ýlkin’le ayný yaþlarda ve meslektaþtýlar. Senaryo gereði onu alýp voleybol oynamaya ikna etmiþ,   Ýlkin’in annesi de izin vermiþti, kýz kýza oynasýnlar diye. Murat’ý da akþam yemeðine davet bahanesiyle getirince senaryo ikmal edilmiþti bile. Þimdi oyuncular Ýlkin ve Murat’tý. Bakalým neler olacaktý .