Bütüncül bir rehavet

Aþkýn dokusuna âþýk teninde

Ölümlü mizacýn her aczi

Zaman yüklü terane

Gözlerinde yeis

Bir redif sessizliðinde þiirin dolarken vakti.

Dolunayýn hüznüne vakýf bir edimde saklý bilinmez, derli toplu güncesine teslim ettiði hakkýna sahip çýkan Ýlahi Adaletin zuhur ettiði o devasa rahle.

Göðün müebbet yediði bir terennüm, ýslýklarken maziyi, tüm zulmü de yerin kaç bin fersah dibine kazdýðý.

Her cellât kendi daraðacýndan sorumlu belki de bir kaside sunuyor doðasýna ölümün: mütereddit iklimin bel kemiði iken Nisan’ýn suretinde insan doðuyor ve insan ölüyor tabir-i caizse verilen hükmün her hecesi yine beþerde gizli.

Manivelasý karamel tadýnda ölümün beylik güzergâhý: hiç olmanýn bir edim olduðunu fark eden o müsebbip sadece haykýrýyor varlýðýn tedrisatý aslýnda hiçliðin kývýlcýmýna tanýk seyrüseferinde þanlý bir nükte konduruyor þafaða.

Ataða kalkan yýldýz alayý.

Dolunayýn buklelerinde þehir koruyor gizemini.

Kayýplarýn tescillendiði yine dirlik karþýtý bir manivelada gözlerini süzen bir tanrýça adeta adýna asalet denen duruþu imleyen bir göðün de neferi iken içimizin tanýklýðýna tüm evren de þahit tutulmanýn özlemi ile bir dokunup bir ah iþitmenin sancýsýna binaen kenetlenmiþliði ölüme hayat denen iksirin de her zerresine talip bir mizaçla teyelli yüreðin manifestosu.

Günün aðarmýþ saçlarý.

Perçemi göðün ve kanatlarý ruhun.

Þahikalarýn sonlandýðý tek tecelli iken varlýk katsayýsýnda hükmeden yoksunluðun þahlandýðý soytarý bir sitem.

Adlarýn kazýlý olduðu mezar taþý belki de kayýp künyenin asýlý kaldýðý ýsrarcý ölüm tefrikalarý.

Bir masala eþlik eden sihrin doðasýnda katýksýz elemin sunumu ile debdebeli bir sevince eþlik eden yalancý gülüþler ve asýlý buseler yine evrenin katlarýný çýkan bir mersiye ve kenetli yürekler, titreyen beþikler belli ki efkarýn ayyuka çýktýðý cenaze marþý yine tüneyen akbabalarýn zulmüne eþlik eden üç beþ münafýk gözyaþý.

Sihri solmadan.

Zevki de sonlanmadan aþkýn huþu içerisinde salýndýðý bir martaval mý da titrek sesli hüznün her saniyesine bandýðýmýz umut teknesinde su alan bir kayýk misali sýðýndýðýmýz limanda hep de esrikli bir þarký eþlik ederken…

Zifirine gecenin.

Ýsine þehrin.

Ant içtiðimiz ne ise ve ar bildiðimiz seyrelen bir günce ise iþte solan neþenin de afakanlar basan hurafelere verdiði cevap.

Görmeden.

Duymadan.

Bakmadan gözlerinin içine.

Yine de aþký kondurduðumuz bir aymazlýk mý kýyýya vuran cesedine ölü balýklarýn da merasimine eþlik ettiði ölü âþýklarýn her sözü bir hutbe deðerinde vedanýn da adresi iken.

Onulmaz bir kýtada asýlý tüm devran.

Devranda saklý kayýp nizam.

Seðiren yüreðin gül bahçesine düþmüþken yolu hadi, beyaza boyayalým yasý ve yaþý.

Sýfýrdan baþlayýp yüzümüz sonsuzluða çakýlý kalmýþken bir de soralým bakalým: durduk yere sevmekten gayri ne gelir elden?

Aþkýn hulasasý.

Sevginin de yasasý iken umudun baþ þehri o özlemde savrulan bir nidaya eþlik ederken kâinatýn bekçisi melek yüzlü korunaklý dünyalarýmýza sýðýnýp ansýzýn yok olmaya karar verdiðimiz her sapakta örttüðümüz kadar yalanlarýn, doðrunun da tek adresi iken Allah katý yeter ki þikâyet etmeden sevip yaþayalým gerekirse yasayalým hele ki gecenin kýblesi mihraba bir serzeniþi fýsýldarken yaþam sevincimize de karþýlýk bulalým: her katreyi ve her saniyeyi sahiplenip boþa geçirmediðimiz bu katýksýz rüyayý da sunalým ruhuna evrenin ve sonlanmadan sonsuzluða çalým atalým aþkýn hitabesi iken dokunaklý þarkýlar fýsýldayalým gök gözlü sevdamýzý.