Bir kehanet adeta kýyýma uðrayan yorgun, mavi cümlelerin de özeti bir içimlik þiirlerde bir ömürlük duygularý bahþetmek.

Yolu yarýlamamamýn eþkâli iþte günün seyrüseferinde müstesna yolculuðuma gölge düþüren aksaný kayýp insanlar ve þiirler.

Ýlla ki aksýyor hayat denen realite oysaki sanal bir gün’e uyanýyorum ne zamanki bilgisayarýn baþýna geçsem ve iki ellerimin de arasýnda deðil iken baþým ne de olsa iki elimi kullanýp kundaklýyorum, sözcüklerden oluþmuþ o girift evreni.

Sabýkalýyým kimine göre belki sevmekten belki inanmaktan belki de hayal kurmaktan oysaki aklý baþýnda insanlar hayal kuramazlar gelin görün ki çocukluðumdan beri ait olduðum bir dünya, hayallerimle avunduðum ve hayallerimdeki dostlarýn varlýðý illa ki beni kanýksayýp severken.

Lakin ben insanlarý hayallerimde deðil gerçek hayatta illa ki sevip en tepeye yerleþtiriyorum üstelik sebepli sebepsiz hepsi baþýmýn tacý.

Esen bir rüzgâr yok üstelik pencereler de kapalý hele ki kardeþim geçirdiði rahatsýzlýðýn üzerinden az bir zaman geçmiþken kendini ve saðlýðýný korumak adýna bahar havasýnda bile kýþý ve soðuðu duyumsayýp illa ki camlarýn kapalý kalmasýný diretirken.

Rüzgârsýz bir elem safi üzüntümün de merkezi ve sevgimi gönderirken ilk evvela Yaratana akabinde canlý cansýz tüm varlýklara sadece bir inilti duyuyorum karanlýðýn çeperinde ben bir aydýnlýk sayfaya da kelimeleri serperken.

Elimde deðil çoðu þey hatta muktedir olduðum hiçbir þey yok yine de acýyý ve yalnýzlýðý elimine etmek adýna dolu kalbimle, inancýmla ve umudumla baþlýyorum bir yerden ve bilinmeyen bir zamanda güdüyorum düþüncelerimi ve de duygularým bana emir verirken ben de kalemle sözleþip yýðýyorum hacimsiz yürek metinlerimi.

Kanadým olmasa da uçuþa geçtiðim.

Yaram olmasa da gocunduðum.

Suçlu olmasa da suç dosyamýn kabarýk olduðu üstelik kayýt altýna alanlar omzumdaki melekler de deðil bilakis insan denen canlýnýn gözünde bir bir göz ardý edilirken attýðým tohumlar da bir þekilde ayaklar altýnda ezilirken yine de evet, yine de bir yerlerde bir þeyler illa ki filizleniyor ve lav ediyorum tüm olumsuzluklarý.

Kýnansam da.

Sevilmesem de zaman zaman asla gocunmuyorum ben onlarýn yerine sevmekten hele ki inancým ve sevgim bir arada katlanýp büyürken kendime dönüyorum yeniden: ta içimde kalmýþ bir yara olsa da çocukluðumdan bu yana canýmýn en çok acýdýðý ben tüm kýrgýnlýðýmý yok sayýp yeni kýrgýnlýklarý da göze alýp sadece b/akýyorum önüme.

Ötesizliðim…

Ötekileþtirildiðim.

Önem arz eden ne ise ya da kim ve önemli olmadýðýmý bilip hala insanlýk ve kendim için önemli bir þeyler yapmaya çalýþýyorum.

Sýrýtan heceler görüyorum bazen aklýmýn bulutlarýna kancayla takýlmýþ aslýnda içimdeki izdihamý yok sayýp huzura ve maviye boyuyorum hayatý üstelik geceden tembihleyip yüreðimi ve yok sayýp sefil nefsimi ve de tutarak nefesimi illa ki ertesi güne hazýrlýk yapýyorum.

Bir þiir.

Ve bir dua.

Olmadý mý sil baþtan.

Bir sure derken bir diðeri ve bir öykü.

Bir martaval olsa da hayat denen karnaval.

Bir söylem olmasa da hayat denen canlý orkestra.

Derken düþüyorum yollara aslýnda ben düþerken kardeþim üþüyor benim yerime sonra da o, düþüyor kendi yoluna kendini kendine armaðan ederken ve bu sefer ben üþüyorum onun yerine.

Sessizliðin sesinde bulduðum huzur aslýnda Rabbimin katýnda izah edemediðim her þeyi sadece O’na sunarken ve çýkarken huzuruna.

Bir cümle düþüyor aklýma az evvel paylaþýmlarda görüp aklýmda kalan.

O’nun varlýðý ve O’nu duyabilmek ve de… ben ek olarak görebiliyorum da vakýf olduðum her þeyde O’nun izinin ve varlýðýnýn iz düþümüne rast gelip ve dikip gözlerimi boþluða O’nunla olan muhabbetim ve arkasýnda devasa bir huzur bu sefer boþ sayfada O’nun varlýðýnýn peþine düþüp aralýksýz yazdýklarým.

Bir boþluk iken tarafýmca doldurulmayý bekleyen.

Boþa geçen özellikle son on yýlýmýn da acýsýný severek ve daha çok inanarak çýkardýðým.

Gözlem gücüme binaen bir de kalp gözüme ve sahip çýkmaksa kendime ve kaderime eksik etmediðim dualarýmda saklý tuttuðum güzel insanlarýn da ayrýca eþsiz bir referans olduðu.

Güdümünde olduðum aslýnda rahmetin ifþasý.

Sevdalý olduðum aslýnda Rabbin ta kendisi ve insanlarý ve canlýlarý seve seve aþtýðým engellerle kendimi ifade etme özgürlüðü yine bilfiil yazarken erdiðim bir hidayet öncesi.

D/okunulmazlýðýnda yazdýklarýmýn yine de okunacak olacaðýný umut edip yürekten dileyerek boþ sayfalarý aslýnda doldurmak içimdeki boþluðu doldurmakla paralel bir seyir izlerken.

Tonlamasý olmasa da kimi günün ve kimi duygunun bir betimlemeye sahip olma ihtiyacý ile betimlediðim yine bir günün belki de bir ömrün özeti iken.

Yarýmadalardan hala ana kýtaya varamadýðým.

Yarým yaþanmýþlýklarýn ve yarým býraktýðým tüm masallarýmýn gelip de kapýmý çaldýklarý aslýnda benden çalýnan ne ise bir ömür; aslýnda benim ne istediðimi karar veremeyip sonunda Ýlahi Aþka düþmüþken ve yazarak buna vakýf olabilmenin de mucizevî týnýsýnda yazmanýn meali iken rahmetin ve hidayetin ta kendisi.

Eksen.

Evren.

Süreç.

Kim olduðum ya da neye tekabül ettiðim her kafadan ayrý bir ses çýkarken sadece iç sesimi dinleyip müdahil olmak hayata ya da olamamak iken sonucuna katlandýðým ve sýnýf atlamak da deðil hani haddim olmadan bir ünleme rast gelip aslýnda aralýksýz kendimi ve kalemimi sorgularken…

Ýlahi Aþkýn da meali iken doldurduðum her boþ sayfada serildiðim bir rahle, inancýn ve umudun dokunulmazlýðýnda kendimi ve sevdiðim tüm insanlarý illa ki ve de sadece O’na emanet ettiðim.

Hüznün bir arya olduðunu biliyorum artýk üstelik açýk ara farkla sevmek ve samimi bir inanç iken mevzu bahis bir de kenetlendiðim göðün örtüsünün altýna gizlenip baþýmý sadece Rabbime yasladýðým.

Kanamalý bir hasta gibi devasa mabedimin güzergâhýnda tanýdýklara rast gelmek adýna saðý solu t/ararken ve en tanýdýk hüzün yakamdan düþmezken.

Üþüyen bir þiir gibiyim bazen belki de üþütmüþ aklýmla üþümeye can atýyorum ve bahara ihanet edip kalýn bir kazak giydiriyorum þiirlerime.

Hepsi yeni doðan ünitesinde avaz avaz baðýrýyor ve ben sevgiyle dokunuyorum her birinin dizelerine.

Saklý tutulduðum belki de saklý tuttuklarým ve kabrini özlüyorum kimsesizliðin hele ki ömrümü adadýðým hayallerim düþ çukurunda kerelerce boðulmuþken. Bildiðim bir þey var ki; yalnýzlýk çok çok izafi hele ki çevrem kalabalýk iken bir zamanlar þimdi anlýyorum o zamanlar ne kadar yalnýz olduðumu ve beni bana uzak kýlan bir umarsýzlýkla en çok sevdiðim insanlarýn aslýnda benden en çok nefret edenler olduðunu anladýðým yaralý geçmiþim.

Kayalar ufalanýyor aslýnda ufalanan bulutlar, o pervasýz beyaz bulutlar bir aþkýn hicvine tanýk yaralý insanlýk ve masumiyet…

Telaþlýyým yine belki de uçurumunda kenarýnda gezmekten pek bir haz ettiðim boyutsuzluðumla kýblemde bekliyorum özrümün kabul edilmesini oysaki Yaratan çoktan affetti beni ve ben yeni günahlar doðuruyorum ne zamanki kendime ihanet etsem.

Sunuyorum.

Susuyorum.

En çok da ben susuyorum: hem acýlar susatýyor hem de doyamýyorum susmalara.

Bir maðarada kýþ uykusuna yatmýþ yarasa gibi geceyi mesken tutuyorum aslýnda tutuþan ruhuma en iyi geleni bilip sözleþiyorum kalemle ve O yaný baþýmda aslýnda kalemin de takipçisi ne de olsa yüreðin aktýðý satýrlarda artýyor rahmeti inancýn.

Bir batýlda ölenler.

Dünde kalan faniler.

Ve an’da saklý olsam da illa ki aklým yarýnda iken ve yarým bir cümleyi bile öldürmeye kýyamýyorum sadece kýrpýp yýldýzlarý özürlü cümlelerimi sevindiriyorum ne zamanki yarým kalsa içimdeki utku ve de güfte ve süslediðim satýrlarda aslýnda içimdeki çocuðu sevindiriyorum ben yazma edimiyle eline oyuncak tutturulmuþ bir çocuk kývamýnda kendimi kandýrýyorum aþkýn da bir hadis olduðunu bilip umudun da sure tadýnda ve inancýn Allah katýnda illa ki karþýlýk bulduðu o samimi duygularýmda içimdeki yaralar ýlýk ýlýk akan hüznün de saldýrýsýna maruz kalýp bir batýnda doðarken gün ve umut.

Teslim etmeden ruhumu her gece.

Güne uyanýr uyanmaz.

Sevgiyi hala içimde taþkýn bir nehre benzettiðim.

Ve hayatý þiir gibi algýlayýp aslýnda kendimi kendimle barýþýk tutmak iken ümidim.

Dolan gözlerimin ne önemi var ki insanlarýn gözünde?

Dolu yüreðimde çýkan yangýný kim söndürebilir ki?

Sorularýmýn muhatabý yine kendim iken iklimde coþan bir bulut gelip de konuþlanýrken yüreðimin merkezine ve ifade etmek adýna kâðýda kaleme sarýldýðým.

Nüktedan olsa da týnýsý zaman zaman.

Göðün bir manivela olduðu ve benim de tutuklu bir göçebe.

Sarýp sarmaladýðým bir þiiri daha altýn tepside sunarken oysaki çamura bulanmýþ altýn’ýn çok da deðer görmediði ve sevgiyle arýndýðým ve temizlendiðimin bilincinde sadece ýþýldarken gözlerim ve rahmetin sancaðýna kavuþmuþ bir aciz kul olmanýn bilinciyle asla da ihanet etmeyeceðim hikmetin þükrü ile sýnandýðýma vakýf ve de þükrederken…

Kadir Geceniz mübarek olsun.