‘’Onca yoksulluk varken…’’

Alýntý mahiyetinde bir cümle aslýnda hayatýna kendi elleriyle son veren Romain Gary’nin baþka bir isim kullanarak yayýmladýðý romaný ve henüz okumadýðým bir kitap týpký binlerce kitap bana çapkýnca göz kýrparken ben yoksulluðun ne anlama geldiðini sorguluyorum yolum ne zamanki düþse hayat denen dehlize aslýnda hepten ait olduðum bir mecra lakin kalem eþlik etti mi kendimi harikalar dünyasýnda hissettiðim…

Sehven yenilmiþliðin de bir mizansene eþlik ettiði ve safran sarýsý düþler belki de düþüþler oysaki hayat nasýl da yolunda gözüküyor.

Ýçimde içerlemiþ bir çocuk hayata ve küskün bir manivela ile kýrpýþtýrýyor gözlerini. Yaþým on var yok ve sezilerim daha devreye girmemiþ ben sadece okul yolunda gidip gelmelerin mecburiyetine vakýfým bir de eksiksiz ödevlerimi yaptýðým…

Henüz yaftalanmadýðým… koca bir yalan iþte.

Meneviþlenen göðün çengelinde asýlý benim arkadaþlarým adlarý ve soyadlarý hala dün gibi aklýmda ne de olsa seferberlik henüz ilan etmediðim zamanlar…

Bir göðün temsilcisiyim bir de çiçeklerin. Ne koktuðumu bilmiyorum ama annem beni gül kokulum diye seviyor.

Adýný çok sevdiðim ilkokul öðretmenim aslýnda her þeyini çok seviyorum o kadýnýn hele ki kýzdýðý vakit yüzü al al ve yüksek sesle sýnýfa duyduðu kýzgýnlýðý dile getirirken daha da çok seviyorum oysaki kimse bana sevginin dersini vermediði elbette ailemi saymazsak.

Biz okuttuðu son sýnýfýz ve þunun þurasýnda üç beþ ay kalmýþ emekliliðine.

Çok güzel bir kadýn siyah saçlarý ile ýþýl ýþýl gözlerinde bazen acýya rast geldiðim ve içime sokmak istediðim ulvi bir varlýk.

Nadiren kullanýyor bazý sýfatlarý; caným, güzelim ya da evladým, diye seslendiði az öðrenciden biriyim ve defterimin arkasýna not alýyorum bana günde, haftada kaç kez bu güzel sözcüklerle seslendiðini ve ben çok sessizim. Kocaman bir yalan daha söylediðimi sanmayýn hani ne de olsa kalemlerimi ve süslü püslü silgilerimi dizmiþken sýraya çene çalýyorum çok nadir olarak sýra arkadaþýmla. Sýra arkadaþým ve hayatta edindiðim ilk can dostum sonrasý ile akla zarar.

Baþka bir ilden sýnýfýmýza katýlan bir kýz öðrenci yine sýnýfýn düzenine intibak etmek adýna vazifeye koyulan ve ilk icraatý sýra arkadaþýmý çalmak oluyor ve derken saf deðiþtiriyor can dostum ve iþte ilk hayal kýrýklýðým.

Deformasyona uðramamýþ henüz ruhum ve acýsý içime çökse de sevmeyi ihmal ediyorum bu ihaneti tutanaklara geçirip de kendime baþka bir sýra arkadaþý bulduðum daha doðrusu sýnýf öðretmenimizin yanýma oturttuðu bir baþka öðrenci.

Günleri saymýyorum o zamanlar ve kalori hesabý da yapmýyorum ve asla bilmiyorum argo sözcükleri ta ki sýnýfýn elebaþlarý yeni yeni reklamýný yaparken küfür bazlý cümlelerde ben hala anlamaya çalýþýp da kimi ne amaçla yaftaladýklarýný yýllar sonra anlýyorum.

Ketum varlýðým ve içimde bir nebze de olsa kötülük yok.

Zaman ilerlerken deðiþiyor bedenler, suretler ve kap kaça uðrayan ruhlarýmýz.

Göðün limanýna yanaþan sihirli bir gök gemisi ve dümende saklý sevgi ve sevginin de hâkimiyeti sadece Yaratanýn nezdinde lakin anlama güçlüðü çektiðim daha doðrusu sevginin herkesin zaten içinde saklý olduðuna inandýðým ve ben dualarýmda buluþurken Rabbimle annemin öðrettikleri her gece dua okumadan uykuya dalamadýðým bir de ödevlerimi tamamlayýp akþamdan okul çantamý hazýrladýðým.

Günler.

Seneler.

Belki bir asrý uðurlayýp yeni bir asra merhaba dediðimizi pek bir büyütmüþken gözümüzde.

Konservede saklý zerzevat gibi asla bozulmuyoruz sözüm ona lakin son sevme tarihi geçen kim ise bizler tarafýnca zehirleniyoruz.

Marmelat tadýnda her yeni baþlangýç ve yeni ortamlar; yeni hayaller ve vazife edindiklerimiz.

Büyürken gözümüzde büyüttüðümüz insanlarýn aslýnda nasýl da küçük olduðunu anlayýp bu sefer bir iç hesaplaþmasýna düþtüðümüz.

Yollar ve de… yürü yürü illa ki aþýnan yollar ve ayak izlerimiz bir de ayak izini takip ettiklerimiz.

Sözcükler yoldan çýkan.

Sözcükler, bizler yoldan çýkmayalým diye.

Ve aþk… bir hurafe olduðuna vakýf oluyor insan illa ki.

Sevip de sevilmeyi reddeden.

Sevilip de sevgiyi dostlukla çaðrýþtýran bir kabulleniþ belki de.

Aþk denen ýrkýn muzdarip yolcularý.

Aþk denen kýtaya henüz ayak basmamýþken.

Aþk denen yarýmadaya düþüp de yanýmýza almayý unuttuðumuz güven duygusu ve peþi sýra eþlik eden hayal kýrýklýðý.

Göðün bir terennüm armaðan ettiði.

Sevginin bir buse kondurduðu alnýmýz.

Alnýmýz açýk yüreðimiz pür-ü pak ve kutsal bedenlerimizi gözden sakýnýp da aslýnda Ýlahi Aþka yelken açtýðýmýz dünyanýn son görmüþ geçirmiþ nesli ve hala masum kalabilmenin de mümkün olduðunu haykýrýrcasýna seçtiðimiz yalnýzlýkla sadece Rabbin vasýta olduðu bir denklem bilinmezi kaç ise bir o kadar denkleme ihtiyaç duyduðumuz ve sabit sayý elbette yaþýmýz ve yasýmýz…

Dünya gözüyle severken.

Mahþeri beklerken bilip bilmeden.

Sevgiyi arz edip talep etmeden de sevmeyi kolaylýkla kabullenmiþken.

Ve çalýntý ruhlar ezkaza bir enkaza dönüþüp de sorumluluk baþlýðý altýnda öncelikle Yaratana ve kendimize hesap verdiðimiz…

Yorgun düþler.

Yangýna düþmüþ düþler.

Aþka düþmüþ düþler.

Ve de gözden düþmüþ…

Kibirli bir yas’ý aðýrlarken kabul edip etmemek sadece bize kalmýþ biz her ne kadar kabul görmesek de yüreðimizde aðýrladýðýmýz o kadar çok insan ve güzellik var ki üstelik haberleri bile yok iken dualarýmýzda saklý tuttuðumuz…

Sevgi…

Hem acýtan hem de insaný Rabbine yakýn kýlan ve de kendine.

Sorup soruþturmadan ve bir meziyet iken sevgiye dair bu kutsal yolculuk elbet düze çýkacaktýr her seven ibarede saklý olan o derin bakýþ açýsý ve asla da sonlanmayan kalp gözü…

Yitip gitmeden zaman sevgiye de her zaman yer var yürekte üstelik sebepli sebepsiz ve asla da metazori olmayan bilakis taþan oluk oluk nihayetinde sevgiden ýslanan bir yasý da göz ardý edip ereceðimiz noktaya da adým adým yaklaþýrken…

Sevgiyle kalýn.