Iskartaya çýkan mevsim’in yasýný dillendiriyorum belki de göðün enfes özgürlüðünde baltalanan mutluluða da serzeniþ her d/okunaklý mavi.

Lanetin tefsiri iþte güme giden güleç bir yüzün de açmayý unuttuðu bir çiçeðin baþtan çýkartýcý kokusu.

Düþlerin tesirindeyim hala ve mevsime alýþamadým ne de olsa soðuðun ve rüzgârýn oluþumuma vesile olduðu bir mizaç benimki.

Her öðretide þekilleniyor yüreðim; her acýda yakýn duruyorum maviye ve yüreðin de mazbatasýný teslim etmiþken meleklere.

Örtündüðüm izdihamda müdahil olmak o coþkuya belki de bir serzeniþin fýsýltýsý iken yengi ve yergi.

Muhatap bellediðim kim ise ve kimsesizliðin de meali illa ki satýrlarda gezinip konuk olmak istediðim gönül bahçeleri.

Bir sureti var ya da yok yazdýklarýmýn.

Lakin sayýsýz sure var sayesinde huzura vakýf olduðum…

Asla mübalaða etmiyorum ve elimde iðne tek tek batýrýyorum kelimelerin düðmelerine belki de bir elektrik düðmesi her bastýðýmda içim aydýnlatan yoksa körebe oynayan saf bir çocuk muyum da melun mahzun bekliyorum?

Bekleyiþin asla sonlanmadýðý ve hala da sýnýf atlamadýðým bir mecra.

Gün yüzlü annemde dolaþan ýþýltýlar ve göz renginin göðe yakýn mavisinde ben reþit bir sevdayý dilediðim, dillendirdiðim…

Cümlelerim gibi.

Edepli olmak belki de tüm donatýlarýn birincil kaidesi ve edindiðim izlenim belki de benim uyandýrdýðým izlenim artýk kaç kat çýkacaksam özleme artýk kaç kat daha aþaðý inip de dünyanýn merkezine yapacaðým yolculuðun da özlemi saklý iken içimde.

Tanýmý olmayan melun bir duygu ilk etapta kalbimdeki çýrpýnýþla masaya oturduðum ve yazmaya baþlamazdan önce kelebek kanatlarýmla bir bir uçuþtuðum çiçek bahçesinde bir çiçek olma özlemime yenik düþüp içimdeki kelebeði öldürdüðüm belki de ölüme biat yeniden kozasýna döneceðini umut ettiðim bir ipek böceði.

Sarmalýnda duygularýn nihayetinde hidayetin basamaklarýný illa ki çifter çifter çýkma isteðim.

Bir coþkuya nail olmak belki de sonra da sönüp yok olmasýna seyirci olduðum aslýnda içimdeki karmaþanýn tek tanýðý iken ve yüksek sesle mýrýldandýðým bir þarkýdan payýma düþenler…

Destursuz baþlamadýðým hangi gün ise ve hangi öðretiyi sunup da bir öðrenci olmanýn þerefine nail olan yüreðimde ýsrarla dokunduðum satýrlarda aslýnda el yordamý ile kendimi bulup içimdeki hazineyi kazýyýp da çýkaracaðým ve çýkacaðým o düzlük.

Sanrýlar gölgelerken maviyi ve umudu ve ben hala cebelleþirken, içimde ansýzýn çýkan yangýný söndürmek adýna ve derken bir kývýlcým daha sýçrayýp da elimine ettiðim her engebeyi sil baþtan geçtiðim.

Yusuf’un kuyusunda hala boðulmayý beklediðim ve bana uzanacak tek elin de sahibinin kim olduðunu bilip tüm hoþ görümle insanlýðý selamlayýp büyüyen bir eksende merkezkaç iken hüznün yaptýðý yatýrým ve deliþmen bir mizaçla iþi deliliðe vurup istismar edilen duygularýma sahip çýkmak adýna illa ki tutunduðum o el.

Tonu ve týnýsý olmayan bir ses iþte sessizliðin vuku bulduðu ve kendim söyleyip kendim iþitirken nasýl oluyor da avutulmaya ihtiyaç duymazken.

Geniþ bir pencereye tünemiþ serçe sürüsü ve büyük bir açlýkla gagalýyorlar hem camý hem de dünden kalan kýrýntýlarý ve iþte bana uzanan o el ne de olsa Ýlahi Gücün bir yansýmasý kuþlarýn doðasýnda saklý iken varlýðý ile bizlere bizi ve maneviyatý resmettiði.

Ve annemin gözü gibi baktýðý çiçekler… bazen ölgün yapraklarýna gözümden düþen bir yaþ.

Yas’ýn muadili ne de olsa yaþ’a olan düþkünlüðüm ve ansýzýn mutluluðu kolaylýkla yakalayabildiðim.

Gece özrünü sunmadan.

Gün veda etmeden.

Evren hala dimdik ayakta.

Ve biz semazenler vakýf olduðumuz güzelliklerin etrafýnda dönenirken ulvi bir farkýndalýkla ve de büyük bir aþkla.

Med-cezir yüklenmiþ dalgalar ve denizin dalgalarýnda bile rahmetin eþlik ettiði aslýnda bizlerin kalp gözüne vakýf olduðu her ayrýntýyý yine Mevla’dan bilip aþký aþkla yýkamak ve göðsümüzü gere gere sevdalanmak cennet bahçesine üstelik cihanýn çektiði tüm reste binaen elimiz ayaðýmýz tutarken bu kez bu yakýcý aþk’ý elimizle

kavramak ýsýya dayanýklý olduðumuz kadarý ile deðil de üstelik yanan elimiz deðil de yüreðimiz iken.

Ve de dilimiz…

Tutuþan yüreðin infilaký.

Aþkýn da sureti iken aðýzdan dökülenler bazen ifa edemediðimiz bazen coþkuyla haykýrdýðýmýz…

Yüklendiðimiz kadar kanýksadýðýmýz da aðýrlýðýmýzý yok saydýðýmýz ve Ýlahi bir farkýndalýk ile kuþ gibi hafifleyen yüreklerimiz.

Tan aðarýrken.

Aþka baðýþýklýk kazanan gönül ile sevdalandýðýmýz her ayrýntýyý genele yayýp da detaylardan yansýyan o kocaman resmi bir çýrpýda içimize çekmek ve sevgiyi duyumsadýðýmýz kadar da neþretmek.

Bin bir yeis ile kimi zaman gözden düþtüðümüz ama illa ki gözümüzden düþmeyen bir asalet ki sessizliðin ta kendisi, huzura dönük yüzünde umudun ve sevginin, bire bir eþleþtiðimiz gönül makamlarý üstelik taraflýca özümseyip detaylarda buluþtuðumuz ne de olsa kalp kalbe karþý demenin meali her eþleþtiðimiz duyguda aslýnda yüreklerin de bir olduðu…

Baðýþýklýk kazanmak belki de acýlara: ve nefsi öldürüp doyurucu bir tahayyülü var iken hayallerin bitimsiz ritminde bizler gerçekleri görüp de nihayetinde gönül rahatlýðý ile kabullendiðimiz belki de pekiþen bir özgürlük ruhun aþtýðý engellerle vücudumuzun dahi engel tanýmadýðý o minval, o farkýndalýk.

Aþkýn seyyahý iken yürek ve yüreðin de mucidi iken sevebilmenin mucizevî dokusunda raðbet etmek güzele ve huzura ve coþkusu sonlanmayan bir rüzgâr dâhilinde ait olduðumuz yerde kalabilmeyi baþarmak zorluklarý yendiðimiz ve zora koþulsak bile tahammül gücümüz ile mutlak bir galibiyete eriþtiðimiz…

Aþkýn Ýlahi sunumu.

Maneviyatýn her zerresinde bize dair bir teselli iken hiçliðin erdiði varlýk mertebesi illa ki Hakkýn nazarýnda kabul görmek ve kabul etmenin verdiði huzur ile düzeni düzensizlikten azat edip özgürlüðümüzü haykýrdýðýmýz maneviyat denizinde tabi olduðumuz nice güzellik…