‘’Yabancý bir ülke gibi özlerken birini

Hani bir kez gidilmiþ de unutulmamýþ,

O ülkeyi bir daha sevme isteði gibi

Bazen de korkuyla ya hatýrlamazsa diye

Gönlünde sulayýp durduðu o güzel ilki

Ve birini deðil sessizce teni, ruhu

Kendi bile duymadan sevmeyi ki böylesine

Yalnýzca bir þiirde rastlanýr belki.’’

Demiþ þairin biri, ben deðilim ama: zaten þairliðin sunumu deðil mi haznesinden taþan duygularla vasat þarkýlara þerh düþmek o kayýp mealini ömrün de delil olarak sunmak…

Görüntülü konuþuyorum duygularýmla belki de iç sesin fotoðrafýdýr güne ve geceye damgasýný vuran sefil benliðimin teamülüdür her fýrsatta sevgiye þerh düþüp her fýrsatta yok sayýlmak þu düzende ve kapýþtýðým duygularýn firarýna engel olamazken aþka bandýðým gölgemle seyrine çýktýðým afakî bir mutluluk…

Veryansýn ediyorum ve þiirlerimi çalýyorum yüreðimin kompartýmanlarýndan oysaki adi bir hýrsýz olmak deðildi amacým.

Günü kavanoza týkýp turþusunu kuruyorum gece gece belki de þafaðý atan mimarisine yüreðimin verdiðim bir tepkidir her ayyuka çýkan gölgeyi dost bilip de yüreðimde aðýrlamak…

Tabanlarý yanýyor gecenin belki de basýp gitmeliyim sabaha varmadan biliyorum ki eksikliðimi fark etmeyecektir kimse.

Hangi þablonda saklý isem ya da hangi dürtüye engel olamadýðým da deðil mevzu bahis olan sadece þehrin þebekesinde bir alt yapý bir kazý çalýþmasý himayesinde olduðum doðumunda günün, geceyi kucaklayýp da koynumda büyüttüðüm mehtaba döktüðüm sýrlarým.

Makûs gölgelerin gölgelendirdiði bir þiir vakti iþte içimdeki akit nasýl da mühre gerek duymazken ben efsunluyorum kuruyan köklerimi ve azýða alýp da her rengi yeniden örüyorum satýrlarý.

Kaybolmuþtum bir zamanlar ve hala kaybolduðuma binaen kopuk dünlerle haþmetli yarýnlarýn ortak paydasýnda buluþup közlüyorum an’ýmý.

Susadýðým yalan sustuðum da.

Sular seller gibi ezberlediðim milyonca cümle ne de olsa ezberci eðitimin dayattýðý idi okulun devasa yollarýnda kendime saklanacak bir aðaç kovuðu bulduðum ve kalem-kakan sýfatýna nail olmadýðým dünün maruzatý.

Rüyalarýmda eþlik ediyor hayaletler ve tüm kalbimi kýranlar ve tüm kabrimi kazanlar bir de kazan kaldýran kâbuslarým.

Aþkla ve þevkle sevmek neymiþ sorsalardý keþke ve aþkýn atýl kapasitesinde aslýnda aþkýn inanç olduðu.

Dibindeyim gövdemin ve delik tüm hücrelerim yine de saklý tutuyorum ruhum firar etmesin diye de gözünün içine b/akýyorum duygularýmýn.

Somurtan nefesler ve alaycý tezahürü iken iblis ve yoldaþlarýnýn sadece insan olmayý ve insan kalmayý diliyorum alabildiðine kopuk olduðum düzende kimin neye denk düþtüðü de deðil beni ilgilendiren sadece benim neye denk düþtüðüm ahvalin dilinde.

Gökte saklý bir manivela ve tohumlarýný ektiðim sýra dýþý rüyalar sanrýlarýn gazabý ile sancýlý bir doðumu müjdeleyen þerefine ýþýklarýn ölümden dem vurup da ölmeyi filan arzulamadýðým.

Hak malikleri kayýp çünkü haklarý yok ve çalýntý sevinçlerinde özür addediyorlar ufak tefek çaptan düþtüðüm bir gün ertesi kavuþmayý ertelediðim Rabbim: belki de gölgemle hasbýhal edip inandýrýyorum kendimi yalnýz olmadýðýma dair.

Ruhun surlarýnda þiirleri uyuturken uyumayý unuttuðum geceye atýfta bulunuyorum sorunlarýn sorumluluðunda aslýnda özlemeyi unuttuðum insanlar belki de herkesin birbirine benzediði yine arayýþýndayým huzurun ve iyinin gerçi iyiye denk düþen vasýflar ve sýfatlar yüreðimi týrmalarken sakince düþünemiyorum ve zaman zaman mantýðým firar ediyor beylik sözcükleri yok sayýp edilgen hüviyetimle hayatla arama nifak sokanlarý ise asla affetmiyorum en çok da kendimi.

Göðsümde iman tahtasý.

Arkamda çelikten bir zýrh belki de zamanýn yel deðirmenlerine karþý geliþtirdiðim bir tutumdur nazarýnda yok sayýlmakla varlýðýma biat bir sözcüðü bile söylememe izin vermeyen vasat ruhlar her sözcüðümü mimleyip günümü de zehir ediyorlar ve ben koþuyorum: bazen mutluluða bazen ölüme bazen acýya genelde hüsrana ve sahip çýktýðým kadar kendime sahipleniyorum an’ý da yüreðimi de içinden geçenleri de.

Allah þahit.

Þükür ki þah damarýmdan da yakýn belki de afakî hayatlarýmýzýn nabzýný alamadýðýmýz her vakit canavarlaþýp nidalar savuruyoruz ve kurunun yanýnda yaþ da yanýyor yas da.

Yasadýðým ne ise aslýnda yaslandýðým aslýnda yaþadýðýma dair hiçbir belirteç de yok iken konum attýðým her sefer görüyorum ki; ben-yoksunuyum itibar edip de kendimden baþka herkese þiar edindiðim tüm duygularým hezimete uðruyor.

Kuram dýþý olduðumu bilsem de bana sunulan ömrü layýðý ile yaþayýp da yaþatmak duygularýmý her ayraçta aslýnda kendimi kendimden ayýrdýðým belki de ruhumun sayfalarýndan gözyaþýmýn lekesine sadýðým ben Hakkýn nazarýnda kabul görmekten gayri de baþka arzum yok iken.