Eskiden ne güzelmiþ, hani þu Ýnternet'in, bilgisayarýn olmadýðý zamanlar caným. Her yazar elle ya da daktilo ile yazarmýþ bütün yazdýklarýný. Geçenlerde bir yerlerde okumuþtum, dünyada ki en son daktilo fabrikasý da, Hindistan'da idi zannedersem, kapýsýna kilit vurmuþ. Þimdi varsa yoksa bilgisayar klavyesi her þeye yetiyor, bir çoðunuz da biliyorsunuz zaten. Belli baþlý iki çeþit klavye sistemi var. Bir F Klavye ki biz Türklerin icat ettiði bir sitemdir, geçenlerde de kaybettik F Klavyenin mucidi Dr. Ýhsan Sýtký Yener'i yanlýþ hatýrlamýyor isem. Bana inanmýyorsanýz araþtýrýn. Diðeri ise Q Klavye sistemidir. Þu an da genelde, üretilen bilgisayarlarda Q Klavye sistemi kullanýlmaktadýr... 


Evet, bu kadar bilgi yeter. Gelelim klavye üzerinde ki tuþlar ile muhabbetimize. Ne, duyamadým. ''Klavye ile tuþlar ile muhabbet mi edeceksiniz.'' diye bana sesleniyorsunuz gibi geliyor. Bir sayayým bakayým önce benim Laptop üzerinde ki tuþlarý. Ya da ben onlara bir komutan edasý ile söyleyeyim ''Saðdan Saaaaaay.'' diye baðýrayým, onlar saysýnlar. Yok, yok o da olmaz. Ben kendim baþlayayým saymaya. Saðdan mý baþlasam, soldan mý baþlasam? Ne fark eder caným. ESC solda, bir, iki, üç.....Offff ki offfff! Çok tuþ varmýþ ya. Hem niye sayýyorum ki? Bütün tuþlar benim emrimde, mecbur bana itaat edecekler. Onlar beni saysýn. Ýyi uyandým ha! Az kalsýn bir de oturup tuþlarý sayacaktým. Sen tut önce Eniacý icat et. Eniac Kim mi? Bilenler bilir de bir daha tekrar edelim. Eniac dünyanýn icat edilmiþ ilk ciddi bilgisayarý, lakin þimdi ki bilgisayarlar gibi ufacýk tefecik bir þey zannetmeyin, cebe filan girmez kesinlikle. Þöyle anlatayým size kýsaca. Evinizin salonuna gidin ve adýmlayýn. Ýþte o kadar büyüklükte bir þey bu Eniac, her tarafýnda kablolar, bir sürü devreler. Ha bir de þu var, bu bilgisayara kompüter de denirdi... 


Ýnternet bu kadar yaygýnlaþmadan, hayatýmýza artarak girmeden önce benim evimde ki kütüphanede Ana Birtanica'sýndan tut da Meydan Larusuna, Ýslam Ansiklopedisine, cinsel filan fiþmekanlar ansiklopedisine kadar beþ altý takým ansiklopedi vardý. Ve ben o ansiklopedileri, herkes görsün diye, beni bir þey zannetsin diye de almamýþtým. Hatýrladýðým kadar Ana Britannicayý ki o zaman kredi kartý filan da yoktu, taksit ile aldým ve ödemelerini de posta çeki ile yapmýþtým. Ne güzel kokularý vardý o ansiklopedilerin, o kitaplarýn. Hâla da var o güzel kokularý, güzel bilgileri... 


Bazý zamanlar, çok boþ kaldýðýmý hissettiðimde ansiklopedi okurum. Kimi zaman Türkçe ya da Osmanlýca sözlük okuduðumda oluyor. Seksenli yýllarda biz delikanlý iken üniversite kurslarýnýn yanýnda bir de on parmak daktilo kurslarý açýlýrdý çoðu dershanede. Akýn akýn bayan ve erkekler bu kurslara yazýlýr sertifika da alýr, sonra bir devlet dairesine, bir avukat yazýhanesine ya da noter gibi yerlere kapaðý atar, ekmek parasý kazanýrlardý... 


Bilgisayar ekranýndan bir þeyler okumak her ne kadar güzelse de her zaman için benim favorim yine de kapaðý, yapraklarý, kokusu olan o güzelim kitaplar. Kitaplar dedik de, þu kadar zamandýr da yazýp çiziyoruz, aslýnda ben de kitapsýzýn birisiyim, þekil olarak tabi (Bir kaç antolojiyi saymazsak) yoksa inandýðým ve iman ettiðim bir kitabým var her Müslüman gibi... 


Þimdi dikkatimi çekti bilgisayarýmýn klavyesinde, sol baþa yakýn A ve Z harfleri yani benim ismimin ve soy ismimin baþ harfleri yan yana düþüyor. Japonlarýn bilgisayar konusunda çok ileri bir teknolojiye sahip olduðunu da bir çok insan bilir. Mucize kelimesi Japon kelimesi ile çoðu zaman yan yana getirilir... 


Bu virüslere de çok sinir oluyorum ben de herkes gibi. Çoðu zaman açmýyorum tanýmadýðým mailleri. Haliyle küsüyor bana, açmadan sildiðim mailler. Ben onlara meyil etmedim mi psikolojim de bozulmuyor, bilgisayarýmda... 


Seviyorum bu tuþ denen zibidileri, keratalarý. Onlarda beni seviyorlardýr herhalde. Tozlandý mý temizler, paklar, silerim de...