Ön sözünü yazmalýyým evvela ve þahit tuttuðum meleklere de son ikazým:

Artýk gözetmeyin beni.

Ýhlas yüklenip de düþmüþken yola; sapmadan rotamý da istikrarla korumak adýna yalpalayan gölgelere de taviz vermeden.

Bir meltemin þaklaban ruhunda bir matemim ben ve mabedinde ömrün sefasýný filan da sürmüyorum hani bahþedilen zamanýn ve ayrýk otu olmaya aday bir yürekten çok öte sevmeye programlanmýþ sefil benliðimle þ/akýyorum sözüm ona, dipçiði ile yaralandýðým her ön sözün muhatabý olmasam da ýsrarla ve ýstýrapla yazýyorum.

Bir konþimento adeta yüreðin firar etmeye dair yanýnda getirdiði belge ve düþ gücüme ihanet edip sonlandýrýyorum hayallerimi.

Çok mu oldu sahi ben yazmaya düþeli?

Çok mu oldu hani yaþamaya gönül verip de insanlara yüreðimi açalý?

Çok mu oldu yoksa yaþadýðýmý kar sanýp kalan zamaný da zarar haneme iþaretleyeli?

Bir punduna getirseydim de hayallerimi düþ bahçeme ihanet eden tüm gerçekleri gerekçeleri ile sonlandýrsaydým keþke…

Azýmsanmayacak kadar hüsrana tabiiyim ve aþ bildiðim aþkla rütbemi saklý tuttuðumu savunsam da illa ki sökülüyor yerinden.

Bir sakýncasý olduðunu bilmiyordum hani ve ne zamanki kendimi hayatýn tam da ortasýnda bulduðum o yedi sene evveline gidersem biliyorum ki; sökün eden duygularý da ihtimamla satýrlara yýðmamýn bir gerekçesidir defalarca okuyucuya sunduðum.

Matemin önyargýsýna denk düþüp de.

Mahremin kaykýldýðý bir eksende.

Ve ben hecelerken ismimi nasýl da mutluluða yelken açmýþtým edebiyatýn nabzýný tutmak adýna alt belleðimde saklý tüm datayý ve detayý bir þekilde sunduðuma kani idim ne zamanki yazmaya otursam.

Gerçeklerin su yüzüne çýktýðý bir istikamette mademki s/aklayacak bir þeyim yoktu ve yazmaya baþladým.

Sevgimden dem vurdum ve insan ayýrt etmeden sevdiðimi hep dile getirdiðim karþýlýðýnda bir geri dönüþ olacaksa biliyordum ki; sevgime ve yazma aþkýma sahip çýkýyordu okuyucu ve ben tanýnmadan ve okuyucumu da asla tanýmadan ve de sýnýflandýrmadan yazdýkça yazdým ve sezilerimde bir ön koþul da yoktu yeter ki ilham perim bana ihanet etmesin; yeter ki ben kendime ve Rabbime ihanet etmeyeyim; yeter ki karþýmdaki okuyucu bir sýnýfa dâhil olsun olmasýn ben sadece sevgi ile kucaklayayým ve kucaklanayým.

Sözcükler yaramdý.

Hayat idi en kocaman yamam.

Aman vermediðime de ispat idi hayat ne de olsa göze almýþtým ben bu kocaman aþký ve içime konuþlu bir aþk masalý.

Beþeri bir aþkýn uzamý mýydý?

Asla.

Ýlahi Aþka yürüdüðümü biliyor muydum?

Henüz deðil.

Amacým neydi peki yoksa araç mýydý içimdeki yazma aþký?

Bir tufana tutuldum derken kýyamete denk düþtüm.

Yüzümden düþen bin parça iken vakti zamanýnda, güller açýyordu artýk yüzümde ve bir ömür içimdeki bahçede açan güllere de eþlik ederken.

Farkým vardý çünkü benzemeyi asla þart koþmadým insanlara ve yaþadýklarý hayatlara: zaten külüstür doðamda þakýyan bin bir vecize ve benim makberimdi artýk edebiyat: ne de olsa küllerimden doðacaktým ve doðduðuma da emin her gün ölmeyi ve yeniden dirilmeyi görev bildim.

Ben evrenin emir eriydim.

Ben aþkla izdivacýn temenni ettiði bir yürek sesiydim.

Kýsaca ben aþkýn neferiydim lakin boyutsuzluðumu güncellediðim bir aþk ve içimdeki aþký seferber ettiðim ve insanlara aþk diye dokunduðum ve d/okuduðum iç sesim.

Mübalaða etmeden sevmedim ve sevgiyi hep üstün tuttum ve bilemedim bir düþ çukuruna düþtüðümü.

Zaman tahliye etmiþti beni ve ben esiriydim kalemin hem de gönüllü bir esiri ve de eseri.

Hayatla barýþýk olmaksa… firar etmiþtim ben bir kez hayattan ve mutluluktan ve kalemimle tanýþtýðým ilk gün kendimi sanal dünyada bir firari olarak buldum ki; kozamdan firar etmiþtim ben ve bir ömür süren suskunluðumu hali hazýrda saklý tutarken sadece kalemdi beni savunan ve zaman geçtikçe savrulmaya doðru seðirttim.

Ýnsanlardý sevgi eksenim.

Ýnsanlardý mutsuzluðuma sebep bir ömür ve kaçabildiðim kadar kaçtým aymazlýðýnda hayallerin tüm hayallerimi de sonlandýrdý evren daha doðrusu hayallerimdi benden çalýnan lakin ben hayallerimi yüreðimin kuvözünde büyütmüþtüm sonra da doðaya salmýþtým ve tüm iyi niyetimle pay ettim elbet ortak paydada buluþacaktýk ve buluþtuk da:

Adý ihanetti ve iþte tüm kariyer planlarýmý sonlandýrdýðým.

Hayatýmý derdest eden insanlar üstelik en yakýnlarým ve yakýn çevremde sonuna kadar güvendiðim insanlar.

Güvenmiþtim.

Pay ettim.

Payidar olacakken lav edildim.

Henüz yazmaya baþlamadýðým berbat bir dönem ve nihayetinde sevdiðim ve saklý tuttuðum her þey neredeyse herkes elimden kayýp gitmeye baþladý öyle ki evim bile gitmiþti elimden üstelik bana sahip çýkan ve benim de sahip çýktýðým ailemle beraber mutsuz bir karanlýða sürüklendik.

Detaysýz addedilen mademki resmin geneli ve ben hayatý resmetmeye gayret ediyordum ama iþin içinden çýkamadýðým çünkü herkesi kendim gibi bilip kendimden firar edip nihayetinde kendimden nefret edecek noktaya geldim ve iþte o gün tanýþtým kalemimle.

Yüreðim bir seyyahtý.

Mabedim ise edebiyat.

Gün geçti.

Ay geçti.

Sene geçti.

Seneler geçti.

Hala aynýydým madem…

Hala sýramým savmamýþtým madem.

Üstüne üstük daha çok sevebiliyorken.

Ve ben inancýmla yaþarken yeniden âþýk oldum Rabbime çünkü direncimi kýran her þeye ve herkese raðmen O idi bana sahip çýkan ve sessizliðime ses olan ve kalp gözümle tanýþýp kendimi daha makul ve daha dingin bir insan olmak adýna biçimlendirirken.

Sýfatlar.

Zanlar.

Seyyah yürekte saklý ne varsa.

Mademki yaratýlaný Yaratan’dan dolayý seviyordum.

Mesleðime âþýk olduðum dönemler ve sýrf bir eðitim neferi olarak çalýþmak istememin altýnda yatan sebep devletime ve ülkeme olan borcumu ödemek adýna.

Sahip çýktýðým hangi deðer ise.

Zaman geldi ve geçti.

Ben kendimden geçmiþtim bir zamanlar ve yine hayallerimden vazgeçmemdi kiminin talep ettiði ve sunulan sýfatlar çünkü hayallerime ve sevgime sahip çýktýðým deðerlerimi korumakla mükellef iken içimden gelen sesle þekillendiriyordum yazdýklarýmý.

Deðerlerimiz.

Ülkece haiz olduðumuz.

Ýnsanlýk olarak sahip çýkýlmasý gereken.

Ve açýlan taciz ateþ, çünkü vatan aþkýmla ve Rabbime duyduðum aþkla ve de kývançla yazmaktan haz duyduðum sevdalý satýrlarým ve sevdalý þiirlerim.

Hüzündü belki de en çok yakýþan bana ve ben hayatýn zorluklarýný alt etmeye çalýþýrken bir yandan da kendimle savaþmýþtým bir ömür.

Hüznümden mi ayrý düþecektim yoksa yalancý beyitler ve satýrlar mý ekecektim boþluða?

Düþünce gücüme ihanet etmeden.

Yurdumun insanýný ayýrt etmeden.

Vatan aþkým mademki kutsalýmdý ve kutsalýmýz…

Rabbim bana bir ömür eþlik etmiþken ben sadece O’na layýk bir kul olmak adýna canhýraþ gayret gösterirken.

Sevdiðimi mi inkâr edeceðim?

Ya da edebiyatýn þanýna yakýþýr bir þeyler yapmak adýna yola çýkýp kendimle ve insanlýkla yüzleþirken günden güne ivme kazanan sevgime ve Ýlahi Aþkýma sahip çýkarken kürediðim duygu ve düþüncelerden m i taviz vereceðim?

Ýhanet mi edeceðim yine kendime ve yine mi nokta koyacaðým en büyük hayalime?

Ýyi de daha yazmam gereken çok þey var ve de öðrenmem gereken ve de paylaþmak adýna aþkla ve özlemle zamanýn geçmesini beklerken.

Evvela inancýma sadýðým ve karþýmdaki insan kim olursa olsun onun yüreðine dokunmak istiyorum ve yüreðim çarpar ve yanarken nasýl engel olabilirim ben içimdeki ç/aðlayana üstelik bir ömür tüm zararý da sadece kendime vermiþken?

Safça iddia ederken mizacýmý ve de beyan ederken yazmaya olan düþkünlüðümü ve belki de asla bir noktaya varamayacak olsam da…

Lütfen artýk kimse çalmasýn hayallerimi üstelik her biri özgün ve özgür bir düþ’ün de kývýlcýmý iken…

Sevgilerimle.