Ölüm… bir cinnetin yangýna dönüþtüðü bir kaos ve sözcükler sýrlý yükümlülüklerine ihanet ediyorlar þairin kayrasýnda donuk bakýþlý ölü kuþlar ve öyle bir rehavet ki tutuþan hele ki maneviyatýn çýtasý yükseldikçe depreþen acýlar ayyuka çýkýyor ve iþte misafiriyim aþkýn tek kareye serildiðim bir hutbeden yüreðime transfer etmesi umuduyla huzur dilediðim Yaratandan.

Kuytularda saklý manivela ve ölümün kök hücresi…

Dirildiðime kani idim oysa bir zamanlar ve Tanrý þahidim ki bir zamanlar böylesine huzursuz bir teselli deðildi ruhumun konakladýðý.

Þekli þemaili yok iþte acýlarýn bir de gidip dönmeyeceklerini bildiklerim kadar gitme ihtimalinin yanan ferinde özlem saklý dünüme: hani annemin koynunda huzurla uyuduðum ve saçlarýmý da okþarken usul usul.

Yeminler ettim bir kez hatta bin kez.

Döndüm de sözümden.

Rabbim, baðýþla beni, demenin mealidir kimsesizliðim ve kindar insan neslinden nemalanýp yoksunluðumu perçinleyen gölgeler.

Mutlak bir yenilgi imiþ hurafeler ve ben içi boþ bir çuvalmýþým.

Nice pirinç tanesi imiþ öðretiler…

Hani bilgiyi derleyip belleðime iþlediðim.

Ahlak, namus ve fazilet uðruna kendimi yiyip bitirdiðim ve kimselere benzeme ihtimali yok iken nihayetinde kendimi ve aklýmý yitirdiðim.

Göreceli imiþ vasýflar ve sicilime iþlenen damgalar.

Aklý ehliyetimle olsun diplomalarýmla olsun nihayetinde evet, nihayetinde…

Niye yoksun, diye soranlar.

Kuram cennetinde kurallara tabi olduðum; ahlak ve þeref denen desturla hâkimiyetine eþlik ettiðim sayýsýz dogma.

Kýz kýsmý arkasýna bakmaz.

Kýz kýsmý yüksek sesle gülmez…

Þimdi alaycý kuþlar çýðlýk atýyor ve kimsesizliðin mealini sorguluyorlar oysaki ben, Rabbimle mutluyum, dememe bile anlam veremeyip ringe çaðýrýyorlar beni.

Kemale ersem de.

Kazara kendimi bir yerlerde unutup geçmiþe takýlý kalsam da elbette Freud’un nezdinde hastalýklý ve evrenin nezdinde aklý baþýnda ve kendimce kendimi çözümlemenin ilk evresi iken iyi niyet ve sonsuz sevgim.

Sözcükler bileðimi bükemiyor kimi zaman ve yüreðimden öpsünler diye kucaklýyorum ne de olsa yüreðime aitim ben bu dünyaya: hani, o külüstür yüreðimle.

Akla zarar kimliðin sorgulandýðý.

Ve yitik belgeler kimi zaman GBT’min kimi zaman kimlik numaramýn eþlik ettiði.

Halis munis bir insan olmanýn sonucu belki de radara yakalan duygularým ve benlikle olmayan sorunuma sorun varmýþçasýna yaklaþanlar ve iç dünyalarýnda sorunlu insanlardan bana yansýyan belki de onlarýn sevgisizliklerine karþýlýk verme isteðim: bu da elbette severek ve empati kurarak beni asla bir yerlere taþýmýyor eklediði acýlardan baþka da yaptýrýmý yok hani sevgisizliklerinin.

Bazen bir mikado çöpü olmanýn özlemini duyuyorum hani yýllar evvel benden yaþça büyük o sevecen kadýnýn bana arkadaþýymýþ muamelesi yapýp da kendimi kocaman bir kýz hissettiðim o hastane odasýnda, babaannem ameliyatta çýkmýþ ve ben safça gülümserken.

Suçlarýmýn haddi hesabý yok iþte hele ki sevdiklerime armaðan ettiðim iç dünyam belki de kendimi bu yüzden sevmeye sýra gelmedi ne de olsa gizli özne olmakmýþ doðamda saklý olan ve ben arsýz bir kýz çocuðuyum sevgiyi tepesinde taþýyan.

Aþmakla iþtigalim daðlarý.

Sevmekle iþtigalim kurumuþ tüm ýrmaklarý.

Aslýnda sebilde kalan bir su damlasýndan bile haberdar deðilken kimi insan ben ç/aðladýðým kadar þelalemi ve coþkumu armaðan etmek istiyorum kâinata.

Ve biliyorum ki; Ýlahi Aþkýn doruklarýna er geç çýkýp hak ettiðim sevgiyi bulacaðým elbette daha çok severek ve daha çok yakýn durarak Rabbime ne de olsa sevgi ve aþk, Ýlahi bir yolculuk ve insanlarýn geçiþ hakký tanýmadýðý þu fani dünyada biz severek büyüyeceðiz ve gözümüzde büyüttüðümüz her problemi da Ýnþallah aþacaðýz.

Saðalttýðým kadar acýlarý elbette yazmanýn verdiði þevk ve huzur ile bir de atýl yüreklerde büyümesini beklediðim sevgi aðacýnda bir meyve olmak adýna nadiren de olsa mutluluða doyacaðým ender zamanlarýn hayalini kuruyorum.

Þehrin patikalarýnda yürüyen inatçý bir keçi gibiyim bazen.

Bazen savrulduðum kadar yaprak yaprak.

Ne kinim var beslediðim ne de yüreðim kirli sanýrým budur huzura giden yolda pay ettiðim ve mutluluðu payidar kýlmak adýna kendimle uzlaþmanýn yollarýný aradýðým…

Endamlý yürek sesimle varým ben bu evrende.

Ve kimsesizliðimle ve tüm yoksulluðumla sadece Rabbimden istiyorum aslýnda ne istediðimi ben bile bilemezken þunu biliyorum ki; O, her þeye ve içimizden geçenlere vakýf bu yüzden uçuþan tebessümlerim var benim ve bitimsiz dualarým elbette sevdiklerim için en iyiyi dilediðim kendim için neyin iyi olduðunu sadece O’na býrakmýþken…