Ömrü astým yeniden, kollarýna sarýldýðým aþkýn devasa rahmetine sýðýnýp da gözlerimi diktim mevsime ve üþüyen bulutlara sarýldým ve sundum içimde saklý sevgiyi.

Varlýk denen ne ola ki?

En muhteþem yaratýyýz belki de her birimiz ve dirayetimizin sýnandýðý kimi zaman denk düþtüðümüz o hiçlik.

Künyesi kayýp bulutlarýn ve kýþýn da feri söndü sönecek ve sökün eden bulutlar hani dipsizliðin duvarlarýna çaktýðýmýz birer kafes gibi içine sýkýþtýðýmýz þu tel duvarlar.

Çok zaman oldu firar etmeyeli ve sükûn dilerken acýyla kesiþiyor yolum týpký içimde aðýrladýðým gönlün de derdi tasasý bitmezken oysaki gururla sevdim ben hep ve acýyla tokalaþtým ve asla da helalleþemedim yüreðimle.

Ceplerimi yeni dikti annem ve surlara serili þiirleri silkeleyip geçirdim üstüme ve apoletlerim: ne de olsa düþ menzilinde donanýmlý bir askerim ben týpký dedemin mirasý iken askerlik týpký babamýn da alýn teri iken öðretmenlikle sýnanan kýsa süreli o zaman dilimi oysaki aklý baþýnda bir öðrenciydim ben okuduðum tüm okullarda ve asla da bilgiye ve aþka doymayan.

Aþkýn nakkaþý belki de kalemin susmayý bilmediði.

Hatýralarýn da güzergâhý ne zamanki yolumu kaybetsem yolumun düþtüðü o mezarlýk belki de her gün yazdýklarýmdýr henüz yazmadýðým vasiyetime birer dip not teþkil eden.

Sözcüklerim bukalemun ruhumun da sýrlarýný bir bir ifþa etmekte ve haznemde kaykýldýðým hazinemle s/avunduðum aslýnda sahip olmadýðým her þey için de þükrediyorum çünkü kale’mden ancak firar ediyorum Rapunzel saçlarýma dolanan kelimeler ile teselli bulduðum ve son anda kalemimle geri döndüðüm elbette sözcükler yetmiyor elbet harfler el vermiyor kimi zaman ve yüreðimle pompalýyorum tüm olasý duygularý.

Acýlar sokaðýndan geçiyorum kimi zaman oysaki aydýnlýk ve de çok geniþ bir yol.

Mücbir sebeplerden dolayý gerisin geri de kaçýyorum ve açýlýmý olmayan düþler sokaðýna sapýyorum bu kez.

Neyin neferi isem.

Ve asla sönmeyen fenerim.

Fýtratýma kazýdýklarým bir de ömür boyu azýða aldýðým.

Þapka çýkartýyorum kim ise haklý olan ve bu sefer þapkamdan tavþanlar çýkýp da diþliyor yüreðimi.

Nasýl da mahcubum.

Nasýl da sevdalý.

Nasýl bir meczup isem artýk.

Nasýl da Ýlahi Aþkýn müptelasý bir mümin olma þerefine nail olduðum.

Davlumbazý yok ki yüreðimin ve arka penceresi de yok.

Varsa yoksa akasya aðaçlarý; varsa yoksa düþ perim ve biliyorum da bir peri kýzý olduðumu ve ötüþen bülbüllere sunuyorum deste deste gül elbet gülümseyen mizacým yine Hakkýn sayesinde bir þekilde nail olduðum huzur ne zamanki içimdeki sevgi katlanarak büyüsün.

Buyur ettiðim kim ise.

Ve sýrlarým.

Aslýnda yoksunluðum.

Bazen soruyorlar da:

Hani, neredesin?

Ah, bir de ben bilsem neye denk düþtüðümü ve nerede olduðumu.

Sözcükler cumhuriyetinde kaybolduðum; aþkýn havuzunda boðulduðum; kefen bezimle dönendiðim ve duvaðým çoktan kayýplarda belki de yüzümü göstermem çok ayýp lakin ben firari yüreðim ve kaçkýn mizacýmla gölgeleri yok sayýp da eriyorum hidayete elbette izafi bir yolculuk benimki ve asla da hizaya gelmeyecek çýlgýn ruhum.

Andýkça dünü yarýna özendiðim.

Savdýkça sýramý yeni kuyruklara girdiðim.

Göðün haznesinde deliþmen tayfasý hüznün ve kabrimde doðup ölmeyi m/eziyet bildiðim.

Kaç dozsa þiirlerim ve ne kadar dokunaklý olsa da içimden geçenler lakin asla kötü niyetimin olmadýðý ve sevginin gövdesine açtýðým delikler sayesinde sevgiye kazýk kaktýðým ve tüm öðretiler sayesinde vazifemi askeri bir hüviyetle ifa ettiðim.

Dolumu yüreðin.

Dolunayý karanlýk gecenin.

Ve þiirlere ve aþka doyamadýðým nihayetinde aþka aþina ve âþýk ve de aþikâr olan severek en tepeye dokunduðum.

Mülkiyeti olmayan bir mevsimim madem ve mademki bohçamda bilinmez saklý varsýn cihan dolasýn beni diline ve varsýn ben, beni uzak kýlayým kendime elbette lütuf bildiðim her gecede günü tayin ve de tescil edecek bir muvaffakiyet aþkýn na’þýna serili düþlerin ermeyi umduðu gerçek hidayet ile Ýlahi Aþkýn nazarýnda haiz olduðum o tek zerre sayesinde mevcudiyetimi ve coþkumu sahiplendiðim.