Bilinmezin yükünde semiren imla hatalarý var göðün çizelgesinde not tutan meleklerden yana emin olduðumuz bilumum güzellik ve umut gibi.

Mevsimi muþtulayan bir yanýlgý saklý beyitlerde ve ruhunu unutan nice yeis elbet efkârýn bam telinde derin derin soluyor.

Uluyan yalnýzlýðýn tek muhatabý da Yaratan ve dikenlerin patlattýðý mutluluk balonlarý var aslýnda hepsinin içinde hava týpký hava akýmýna kapýlan mevsim gibi insanlarýn diðer insanlarýn aklýný baþýndan aldýðý.

Aþk gibi kimi zaman bakiyesi özlem olan.

Mevsim gibi hýçkýran öyle ya, kýþý uðurladýk ve bir günde erdik yaza ve rehavete ve yaza yaza acýlarýn da sýkýntýlarýn da yok olacaðýna inandý þair en azýndan her imla hatasýnda baþtan baþladý ve her gürültüde unuttu yazýlanlarý ve yazmaya dair o bekleyiþ sonlanýp da önünü alamadý duygularýn ve gözü kapalý yazdýðý ve sevdiði her mevsimi de þiar edindi içindeki yas’a.

Kuþlar ve kuþ sesleri.

Aþkýn nidalarý gibi ölümden korkan nice fani.

Bir elin nesi vardý madem iki elin de özlemi ve matemi.

Ayraç bildik kimi zaman çaresizliði ve bekledik sadece bekledik yetmedi ekledik nice gözyaþýný ve akýp gitti bulutlardan yere damlayan aslýnda acýlarýn aðlattýðý yaþlarý tek görendi Yaratan.

Bazen bir inilti nüksetti doðan günün de doðum sancýlarý.

Bazen kocaman bir boþluk zihinlerde dolaþan bulut gibi.

Soluksuz kaldýðýmýz nice zaman bir kez bile ah, etmeden.

Sessizliði yuva bilen þair ve saklý niyazý elemin de kök hücresi iken þiir ve saklý duran.

Zemherilerde büyüdü çocuklar ve telaþý annelerin belki de annesizliðin rüþtü idi ispatlanan öyle ya tabiat ana ve nice aðaç nice çiçek evrene sahip çýkan sadece iyi niyet ve Yaratan.

Mühürlü dudaklar b/üzüldü ve aþktý cepkeni solun benizli.

Ya da baþýmýzda bir külah bir türlü önümüze koyamadýðýmýz…

Hatýrý sayýlýr günler gördük ölümü örüp de saçlarýmýzý kestik kökünden belki de bir alýcý kuþ idi kader ve bahþedilen baþýmýz gözümüz üstüne.

Sivri dilli insanlar sevdik sevmeyi bilmeyen.

Sevmeden sevilmeyi dileyen nice hurafe.

Aþkýn bataðýnda düþen bir imge gibi karaladýk yeri göðü ve ihbar ettik içimizdeki kötüyü yine de ele vermedi Yaratan ne de olsa tek baðýþlayýcý idi ve merhametlilerin merhametlisi.

Aþký hibe eden bir yastý yasa addedilen ve þehrin de kubbesi az evvel zeminde acý yüreðinde dolunay, en tepeye konan ardýç kuþu.

Bir vaveyla yüklendik ve küredik dünü günde saklý yarýndý yarýndan sonra kaybolacak her nida ve her ölümlü unutmaya ve unutulmaya mahkûm.

Þiar edilesi isyanlar küflendi ve kof zihinler boþaldý nihayetinde dolandý yer ve gök acýyla ve ölü kadýnlarýn yüzlerindeki o son bakýþ ve ritmi yoktu yüreklerin çünkü sadece bir boþlukta sola yaslý o b/akýþ ve kör nidalar nifak sokan hayata ve umuda elbet dalyalarca hüzün tutanaðý nefesi kokan bir zulüm zalimde esir olan bir nefret donanýmlý bedeller ödedi kimi zaman ve devranýn kýrýk tekerinde hapsolan yas gibi ve yaþlý gözleri þiirlerin þairin de meftun olduðu bir açýlým idi artý parantez sunduðu günün de özeti.

Düþ bekçileri galip geldi ve gerçekler kundaklandý gerekçesi ne de olsa umut ve hayaldi çoðu mazlumun: sevdalý bir iç çekiþte saklý muradý ve sadece Allah katýnda kabul gören sevdalý manzumeler telaþla yazarken þair ve ýsrarla severken yetmedi o çýkmazda hükmeden acýya bile þükreden yaralý kanatlarýnda uçuþan kelebekler gibiydi sevgiye dair yitmeyen umudu sevilmekten yana çaresiz sevgiden yana taviz vermeyen ve kýt kanaat mutluluða dahi sabýrlý.

Yitip giden zamandan arda kalan.

Yarýndan sonra kulaðýna küpe zamanýn.

Kundaklanan her hayalde bile beli bükülmeyen ve dik tutup baþýný, dünün ve kayýplarýn da na’þý saklý iken ufkunda mevsimin, elbet bir kor hece güneþin nefesinde ýsýnan o kuþ yüreðine de musallat olan hüzün gibi…

Nazýna ve niyazýna yenik düþtüðü þiirin de zaferi iken güzelliðe ve umuda atýlan her kulaç elbet þairin dediði teyit edilirken yazýlan her þiirde:

‘’Þiir, kelimelerle güzellikler kurma sanatýdýr.’’

(Cahit Sýtký Tarancý)

Uçuþan imgelerden ve güzelliklerden yana da kaygýsý olmadan þairin, önünü asla alamadýðý o coþku ve sevgi sayesinde kývrýldýðý dizeler gecenin peçesinden hýçkýran her reþit dizeye de eþlik ederken…