Mevsimin nemli teninde saklý bir dalgayým belki de dalgalý saçlarýmdaki dalgýn nameler fýsýldýyor ruhuma ve çam aðaçlarý arasýnda sekerken kozalaklar bana doðayý ikram ediyor ve þehrin göbeðinde þirin bir meydan olmanýn hayali ile yürekteki kat izini yok sayýp düþüyorum ütülenmiþ gerçeklerin tam da tepesine.

Tamtakýr olmuþ hayaller saklý Çamlýca tepesinde ve çýktýðým yokuþta tepe taklak düþmenin hayalini kuruyorum sanrý dolu göðün makbulü olsa olsa içimdeki sýrça köþk ve iþte saymaya baþlýyorum birden ileri tam da varýyorum ki ikiye kimse ikileten kýzgýnlýkla sonsuzluk duygumu katlettiði için hicap yüklenip ikiden bire seðirtiyorum.

Gün üzgün mü?

Hayýr.

Kývanç yüklü mü peki gökyüzü?

Gerçi Nisan, Nisan olduðundan þüphe ederken bizle insan olmanýn lüksü ile þerh düþüyoruz mevsime ve þerit deðiþtiren güneþe de atýfta bulunuyoruz.

Artýk hayat neye meylediyorsa ve iþte tutuyoruz nabzýný bilinmezin ve yüreðimizin ritmi aralýksýz adýmýzý hicvediyor ve doðasý insanýn: ne de olsa saklý tuttuðumuz sýrlar kadar serlerimiz var yürekte büklüm büklüm bir de yenik düþtüðümüz nefsimize yükleme yapýp nefes tüketiyoruz ve harf ihlali ile nefsimizi nefes biliyoruz belki de nefes alýp nefsimizi ödüllendiriyoruz elbet içimizi kýrbaçlayan bir dalga kýrýntýsýnda bir damladan fazlasý deðilken ve iþte gün baþlýyor gecenin sönük ferinden ve gece yarýsýný henüz birkaç saat geçe.

Müphem duygular var hâsýl olan genelde þivesi olmayan bazen cesaret bulamayýp bir lokmada yuttuðum cümleler var: deðil not almak alt bilincimin bile kayýt altýna almadýðý gelin görün ki bir sonraki yazýmda düþük yapan cümleler ansýzýn can buluyor ne de olsa çýkmadýk cümleden ümit kesilmiyor ve içimi ferahlatan bir gece sporu parmaklarýmla avuçladýðým kâinat adeta beynimden parmaklarýma uzanan bir sözcük akýmý ve iþte mutluluðun hâsýl olduðu gece karanlýðýný gündüz bildiðim kimi zaman günü koyultan hayaletleri taþlayýp da gün ýþýðýnda gözlerimi kýrpýþtýrýp bir dalganýn ritmiyle s/alýndýðým.

Az evvel Oðuz Atay’ýn satýrlarýnda gezinirken rast geldiðim bir cümle yüreðime takýlan sonra da sökülen dikiþleri Tutunamayanlar romanýný hala bitirememenin verdiði utançla kendime yüklendiðim:

‘’O, ömür boyunca hep acele etmiþtir bu yüzden de hep geç kalmýþtýr. Sürekli bir panik vardýr hayatýnda: bir kitap okur, bir komedi seyreder, yorulur. Birileriyle birlikte olur, derdini anlatamaz, telaþlanýr ve incinir. Bu acele içinde ölümden mi kaçýlýyordur yoksa kovalanýyor mudur ölüm, orasý pek belli deðildir. Öyle bir kaçma kovalamaca oyunu iþte…’’

(Alýntý)

Kem küm etmeden geçen ömrün rüzgârýnda yenik düþtüðüm bir aþk iþte elbet edebiyatýn ýþýðýnda karanlýðý boðduðum ve verilen hükümler ömrü böldüðüm satýrlar üstelik takriben yedi yýldýr yazmayý þerh düþtüðüm bir ömür ve öncemi yok sayýp yazarak miladýmda deðiþen bir saltanatýn varlýðý.

Keyifli bir yolculuk bir o kadar eksiklerimi gidermek adýna patinaj yaptýðým zemin ve metin olmakla emin olmak arasýnda gidip geldiðim hele ki karambole geldiðim önceki ömrümü sadece satýr aralarýnda geçiþtirdiðim.

Ölümle yüzleþen bizler ki zamanýnda tanýk olduðumuz acýlar hele ki sevdiklerimizle vedalaþýp kalan herkesi de gözümden sakýndýðýmýz bazen bir ihanet hayata bazen çalým attýðýmýz varlýk aslýnda hiçlikle yoðrulan varlýðýmýza atýfta bulunduðumuz…

Hýzlý yaþayýp genç öldü: sanýrým merhum James Dean için atfedilmiþ bir cümle ve iþte o ayraç:

Geç kalmak…

Acele etmek…

Hicvetmek mi ölümü yoksa geçiþtirmek mi hayatý?

Yoksa kendimize zehretmek mi kimi zaman hele ki iþin içine ‘’deðer’’ denen olgu da girdi mi…

Deðerli addedilen varlýk.

Deðersiz tanýmlanan belki de ömrün belli dönemlerinde kimi insan tarafýnca.

Nihayetinde kendimizi deðersiz hissedip karamsarlýk geliþtirdiðimiz bir de hayatý bol keseden harcayýp da kalan zamanýn asla yetmeyeceðini düþündük mü ve iþte hýzlýca hayatýmýn üzerinden geçtiðim her yeni gün gerçi artýk eskisi kadar dert etmiyorum yapmýþ bulunduðum hatalar adýna gelin görün ki; ziyan ettiðim ömrün arkasýndan gözyaþý dökeceðime kýzgýnlýkla kendime yükleniyorum bazen geçiþtirdiðim ömrün özeti ile hâsýl olana kara bulutlar umut denen sihirli deðneði de yok saymama vesile oluyor.

Her þey çok girift…

Hayýr, hayýr bilakis çok net çünkü üç mefhumla özetini geçmek mümkün hayatýn elbet bir ömür þiar edindiðim ve þimdi gittikçe güçlenen varlýk duyguma da eþlik eden üç adet var oluþ çizelgesine not düþtüðüm.

Sevgi, zaten vazgeçilmez üstelik bunun doðamýzda mevcut olduðunu da hesaba kattýk mý týpký inancýn eþliðinde yaþama kaygýmýzý alt edip varlýðýmýzýn da denk düþtüðü tüm sýrlarý bir bir keþfettik mi elbet varýlan sonuç aslýnda hep var olan tabii ki de inancýn eþliðinde yaþamanýn mucizeleri ve her baktýðýmýzda ruhumuza iþlemiþ bu muazzam duygu ile Rabbimize duyduðumuz büyük aþk ve hidayetin de coþkusu en azýndan adýmladýðýmýz yolda bilmek O’nun rahmetini ve aciz bir kul olmanýn ötesinde inançla da kâinatý kucaklamak.

Umut dünde saklý yarýna uzanan yolun da zaten trafik ýþýðý:

Ne zaman durmamýz gerekiyorsa ve bir çýrpýda geçtiðimiz bazense durup düþündüðümüz.

Deðerle ne ilgisi var demeyin hele ki baþýnýza gelen her ne ise kendinize batýrdýnýz mý çuvaldýzý genelde hâsýl olan bir deðersizlik kavramý: yetemediðiniz oysaki yetinmeyi bilseniz de kimseyi memnun edemediðiniz elbet yüzleþip tüm niteliklerinizle derken niceliðe düþüp de yolunuz hele ki bir kez sýfýr olduðunuza da kanaat getirmiþseniz.

Keþke her þey bir kurgudan ibaret olsa ve de kurmaca hayatlar oysaki aslolan sizin bir beþer olduðunuz ve kaderinizde yazýlý olana da razý gelmeniz.

Kaderci olmak elbet inancýn doðasýnda saklý ve eksik etmeden dualarýnýzý bütünleþtiðiniz kâinat.

Hayat ne çabuk geçmiþ hele ki þu son on yýlýma bir dönüp de baktýðýmda ve verdiðim kayýplar:

Hem manen yaþadýðým çökkünlük özellikle duygusal anlamda hayatýn yükünü sýrtlanmak hiç kolay olmamýþken bir de koruyucu bir aileniz varsa ve ansýzýn ölümle burun buruna gelmiþseniz ve akabinde ailenizin de ölümle randevusunda neredeyse tüm gücünüzü yitirme noktasýna gelip de…

Elbette hayattan umudunuzu kesmiþken ve tüm insanlýktan ne de olsa yalnýzlýk izafi bir rota aslýnda yaþantýnýn ibaresi iken tanýmsýzlýk, yetersizlik bir de kifayetsiz addedilen kiþiliðiniz ve elbette bunda yetiþme tarzýnýzýn da inanýlmaz rolü varken.

Sessizliðinize binaen kimi insan, üstünüze üstünüze gelip de sarf ettiðiniz bir tek olumsuz kelimenin bile baþýnýza aþtýðý iþler.

Yoksa hepsini elimin tersiyle ittim mi?

Hem de ansýzýn hem de tek bir günde hatta tek bir düþünceye kapýlýp da artýk kendinizi suçlamaktan vazgeçtiðiniz…

Belki de tutunamayanlardan biri de benim ne de olsa hayatý kurallarýna göre oynamadým-aslýnda yanlýþ bir tabir ne de olsa alýn yazýsýnýn üstüne ne söz söyler ki insan?

Tutunmaksa hayata ve iþte hayallerimle avunduðum bir ömür.

Ne çok hayal ve ne çok hayali kahraman belki de baþroldeki en büyük hayal kahramaný yine gizlendiðim düþlerin de baþrolünü üstlenmiþken üstelik çocukluðumdan beri…

Yalnýz bir çocuk olmam ve düþlerimdeki arkadaþ… adý dün gibi hatýrýmda:

Yüzlerce çocuðu olan çok güzel bir kadýn ve iþte ismi de tam olarak bu: çok çocuklu bir anne ve her bir çocuk evin perdeleri arkasýna gizlenmiþ ve ben uzanýp da onlarý yakasýndan çekiþtirip ne çok oyun oynamýþýmdýr ta ki…

Ta ki kardeþim doðana deðin çünkü evrenin bana verdiði en canlý oyuncak üstüne üstük oyun arkadaþým…

Hayallerimin peþinden gittim ben bir ömür ve ne ilginçtir ki bu hayalleri meslek yaþantýma uyarladým yetmedi gittim tekrar eðitimini aldým hayallerini kurduðum ek mesleklerimin…

Bir köy öðretmeni olma hayalim.

Zirvede bir bankacý…

Akademisyen olma hayallerimle psikolojide cebelleþtiðim kuramlar ve bölüm hocalarýmla geliþtirdiðim sayýsýz diyalog…

Ucundan bucaðýndan da nasiplendim hani her birinin ve ben sevimli cadý gibi süpürgemle gezindim iþ dünyasýnda sonra amfilerde dirsek çürüttüm kýsaca hayallerimi sevdim ben üstelik gerçekleþme ihtimalini sevdim ve en çok da hayal kurarken mutlu oldum ki an itibari ile deðiþen bir þey yok…

Þimdi hayalim mi?

Sizce?

Yenik düþtüðüm yaþama aþkým ki zaman zaman ölümü sýkça andýðým ama bir anda kanýma giren umut denen sihirle yeniden devam ediyorum koþuma.

Ve bunda payý olan mý?

Edebiyat tutkum akabinde büyüyen devasa bir sevgi içimde infilak eden bir volkan…

Sanýrým kendimi sevmeye doðru yol alýyorum hele ki son zamanlarda üstelik dünyanýn tepesine çöken korona denen kâbusu dahi cümleten alt edeceðimize inanýp elbette Allah’ýn izniyle…

Hayallerim ve ben…

Tutunamadým belki de baþarýlý bir insan olmanýn gereklerini yapmak adýna ama ama…

Ben hayallerimle tutunmalýyým hayata sanýrým tutundum da elbet kendi görüþüm en azýndan mutlu ve umutluyum her hayal kurduðumda ve büyüyen sevgimde ulaþmaksa hidayete…

Elbette en büyük hayalim.