Online Üye
Online Ziyaretçi
Anılar..
İçimde yaradır.
Anılar....
Her an, yaralar içimi.
Dokunsan acır,için sızlar.
Bardağı taşıran son damla gibi,
Bu yürek..
Anılara dar..
Değmeyin değmeyin , değmeyin ne olur?
Kabuk bağlasın yaralar.
Yaşam boyu biriktirtirdiğim. Üstüne titrediğim ,anılar.
Anılar....
Kırılmasın diye,
sarıp sarmaladığım .
Dokunamadığım.
Yaralar....
Dokunmayın, dokunmayın, dokunmayın ne olur?
Eskidikçe,
Kalınlaşan kabuklarına, aldırmadığım...
yaralar..
Anılar...
İçimdeki yaralar.
İyisiyle kötüsüyle istiflediğim.
İnce ince özlediğim.
Herkesten, gizlediğim..
Anılar
İçimdeki yaralar!
Ve kabuk bağlamış yaralarımı, kanatan sivri uçlu bir bıçak,
gibiydi,
Hatırlamalar...
Her anımsama bir deprem.
Her hatırlama zelzele yüreğimde.
Her kalkan kabuğun altında, sanki kış uykusundan uyanmış bir canavar gibi baş kaldıran
.
Anılar... Var...
Acıma, acıma, acıma ne olursun.
Bırak, acıma
Kalın yorganlarından kurtulmuş yaralar,
Hoyratça kanasınlar.
Anılar...
İçimdeki yaralar.
Sanki hiç zaman geçememiş gibi.
Acımasızlar.
Yılmaz Tizgöl
24/06/2020