Mutluluða posta koyan bir mektup yazmalýyým ve adýmýn baþ harfine gizlenmeliyim: sadece bir harf: ne aldatý ne yanýlsama ne düþ kýrýðý ne de düþünsel bir hýçkýrýk hem rüyalarýmda aðladýðýmý kim söyledi?

Peki, düþ gördüðümü nasýl kanýtlayacaðým? Hem sonra boyumu geçen Kaf daðýnda özlem yüklü bulutlarýmýn nasýl emin olacaðým evrendeki en büyük kalbin bende olduðuna?

Siz ne derseniz deyin, bayanlar baylar ve dilediðiniz kadar da çekiþtirin eteklerini þiirlerimin yetmedi tezahürat yapsýn tüm gerçekler ve asla mani olmayacaksýnýz gözüm açýkken hayal görmeme yoksa nasýl dayanýrdým bunca dayatma ile bir yere varamadýðýmý bile bile yaþamýn bir ayrýcalýk olduðuna dair bir engelleme ile karþý karþýya olduðuma?

Süt liman deðilim iþte hem aðzý süt kokan bir çiçek de deðilim ve çocukluðumun yansýmasý olan bir anda attýðým kahkahalar aslýnda acýlarýn sürtünmesi ile kývýlcýmlarýn eþliðinde bir havai fiþek gösterinde baþkahraman olduðumun da ta kendisidir. Daha da açmak gerekirse…

Buz tutan yüreklerden olmadým, bayanlar baylar hem ayýlýp bayýlmadým da yalanlarýn arkasýna gizlenip rolümü çalanlara da tek laf etmedim çünkü hayat denen senaryonun baþrolündeyim gerçi zaman zaman bir figüran kadar kýsa oluyor repliklerim ama kundaklanmasýna asla izin vermiyorum iç sesimin.

Boyumu aþan çok þey var ve yaralarýmýn yarýlanmadýðý.

Boyum da uzamýyor üstelik birilerine öykündüðümde hele ki hayat boyu öykündüðüm bir Allah’ýn kulu yok iken ve iþte anahtar sözcük:

Mademki bir yaratýyým ve kanlý canlý bir kul elbet kölesi olacaðým doðrularýn ve sevginin asla da kin tutmadým hem ben ve arkamdan söylenenler illa ki kapsama alanýma giriyor.

Beylik hüzünler sýnýfýnda deðilim çünkü hüzün adýmdan sonra gelen ve içine saklandýðým ismimin baþ harfi elbet cüret eden kimse yanýna üç beþ sýfat ekleyen…

Devamý olamaz çünkü gün bitti mi miadý doluyor o 24 saatin ve yeni bir baþlangýç yapýyorum günün ilk dakikasýnda doðum sancýlarý tutuyor kalemin elbet bir de kulaðýma küpe yaptýðým hele ki öðretiler ve öðütler ýþýðýnda düþmüþken yola.

Bazen kaplumbaða adýmlarýyla yürüyüp de aþamadýðým dað tepe.

Bazen bir Anka kuþu olup ölümü dahi sevebilirken en çok da içimdeki yangýn sönmüyor gerçi zaman zaman küle dönüyor ama…

Latife yapmayý çok isterdim bu anlamda lütfedilen ne ise iç cebimde ve dýþ cebimde sadece kalemim var bir de evimin anahtarlarý ve alarmý da kurup çýkýyorum ve arkada kalmýyor gözüm gelin görün ki sýrtýmdaki üçüncü göz ile kolluyorum da sýrtýmý: sanýrým kalp gözünün bir türevi.

Omuzlarým da dik ve apoleti olmayan þiirleri iliþtiriyorum iki yakama da gerçi asla bu iki yaka bir araya gelmiyor ama. Olsun da hele ki öykündüðüm tek gerçek Ýstanbul ile olan benzerliðim iken.

Martýlarýn kanatlarýna doðuyorum kimi zaman ve hangi akla hizmetse þehrin ortasýnda sayýsýz martý var bizim sokaðý mesken tutan yetmedi onlarý beslemenin verdiði mutlulukla Ýstanbul ile cilveleþiyor yüreðimdeki martýlar sanýrým içimdeki çocuðun mutluluðu ve huzuru adýna uçmakla oyalanýyorum hem de trafik lambalarýna aldýrmadan ve görüþ alanýma girerken kocaman sevdalý þehir.

O kadar çok ayrýntý ile içli dýþlýyým ki bu yüzden sefasýný sürüyorum gezgin ruhumun asla da ödün vermeden yaþadýðým hayattan gerçi kimi zaman yakýnmadan da duramýyorum ve tam da pes edeceðim sýrada…

Pas vermiyorum iþte olumsuzluklara ve bunca olumsuzluk süregelirken hüznüme sahip çýkýyorum peþi sýra umut tarhýnda volta atýyorum ve iþte o devasa cennet bahçem hem de þehrin ve bunca gürültü kirliliðinin ve inþaatýn içerisinde kapana kýsýlmýþ olduðuma kani olsam da içimdeki peri ile uçuþuyor saçlarým ve ben hala ismimin ilk harfinde seyyah yüreðimin t/adýný çýkarýyorum.

Okuduðum gazetenin sayfalarýna çevirirken elime bulaþan mürekkebi özlüyorum kimi zaman.

Kimi zaman ebediyete intikal eden onca insaný hele ki kök salmýþken Ýstanbul’a geride kalanlara bakýyorum da ama çýkýþ noktam hâsýl oluyor elbet gökyüzüne dikip gözlerimi ve ruhumu, maneviyatýn doyumsuzluðunda hemhal oluyorum altýncý hissimle.

Ölü topraðý kimi zaman üstüme bulaþan ve kimliðimle sorgulandýðým ya da bana ait bir özelliðin kimi insanlarý rahatsýz edebildiði.

Kolay mý zor mu, siz karar verin en çok da aðlarken kahkahalara boðuluyorum ya da tam tersi sanýrým yazýn ortasýnda yaðan kar gibi ve yapabileceðim baþka bir þey de yok çünkü beyaz olmayý seviyorum ve içtenliðimi kaptýrmýyorum kimselere bu anlamda içim rahat ve iþte yazýnýn baþýnda vurguladýðým üzere: ben mademki bir Allah kuluyum ne münasebet birilerine hesap verip de doðrularýmýn peþinden gitmemek mi payýma düþen üstelik kimse kendini bir diðerinden üstün sanmasýn.

Edebiyatýn güzelliði iþte tam da bu noktada gösteriyor kendini çünkü ayný dilden konuþtuðum sayýsýz insan sayesinde her gün yeniden öðrenci olmanýn keyfini çýkarýyorum ve daha nice çýkarým en güzeli de hissiyat yüklü varlýðýmla adýmlamak iken hidayetin yolunu.

Ýsmimin ilk harfi ve gülümsemenin tadýný çýkarmak hele ki okuduðum herhangi bir yazýda ya da bana yapýlan bir yorumda nokta atýþý yapmanýn da mümkün olduðu elbet sevginin ve paylaþmanýn güzelliði.

Sevebileceðim sayýsýz insan var üstelik tanýmadýðým ve ömrüm ne kadar uzun olursa olsun onlarý tanýmanýn mümkün olamayacaðý ama kalem üstüne düþen görevi fazlasýyla yapýyor ve iþte ben okuyucunun olsun ya da baþka bir yazarýn/þairin yazdýklarýndan çýkýp da yola adeta dünyayý kucaklýyorum üstelik bir önceki hayatýmda kim varsa tekmeleyen ya da umurunda olmadýðým…

Umurumda olan çok þey var ve de sayýsýz insan kimi zaman beni bana düþman kýlan çünkü nefretten beslenen insanlar yüzünden zaman zaman kendime ters düþüyorum ve sevmekle varacaðým bunca istikamet varken kendimle olan sürtüþmemde ve hýrçýnlýðýmla kolaylýkla içimdeki çocuðu incitebiliyorum üstelik yetiþkin kimliðimle binlerce kez incitilmenin verdiði yara ile yamalarken hayallerimi…

Hangi Allah’ýn kulu ise mazhar olmanýn sevgiye eþsiz bir yetenek olduðu inancý çünkü sevmek için sebep bile aramazken sevebilme yetisinin aslýnda doðurgan ve Ýlahi bir güç olduðunu biliyorum artýk ki çocukluðumda keþfettiðim ilk gizem iken yollarýný arýyorum elbette kendimi sevmenin aslýnda ne kadar basit olabileceðini görüyorum lakin öncelikle Allah’a layýk bir kul olmanýn özlemi ile küllerimi de deli gibi savuruyorum.

Ölmek kimi zaman cezbederken kimi zaman korkutucu da olabiliyor hani üstelik kendimi sevmeye bu kadar yaklaþmýþken en azýndan gün bitiminde ölüp yeniden doðmama da vesiledir yazdýklarým ve güç aldýðým en çok da siz, okuyuculardan bana yansýyan ýþýk sayesinde.