Düþ taksimlerinde saklý öðretiler ve hüznün düþündürücü nüktesi ve iþte yokluða raðbet eden bir varlýðýn izafi gülüþü ve teessüf edenler belki de hiçliðin kýyýmýnda dolan odaya o sedef yürekli ay ýþýðý.

Bilemezler neyin ne olduðunu hele ay ýþýðýnda þenlenen bir karanlýðýn müdavimi olduðumu da bilemezler.

Parça tesirli bir bomba etkisi yaparken yalnýzlýk ve çýlgýnlýðýn maðduru iken karartýlar.

Renklerin dokusu ve gülüþü ve izahý olmayan soluk ve küf kokan odalar oysaki asýlý kaldýðýmýz bazen bir aþk bazen bir arya bazense izahý olmayan acýlar.

Mantomu saklamýþken kýþlýklarýmýn yanýna ve ben hala yaz modunda iken ve iþte düþler türüyor kükreyen sesleri bastýrýyor sessizlik ve kocaman bir bahçede koþturuyor çocukluðum ve tabanlarým ateþ gibi ter içinde alným ve sýrtým.

Ýçimdeki yalnýzlýðý çimdikleyen bir ateþ böceði yoksa uç uç böceði mi?

Bilemem asla bilemem çünkü tek bildiðim böcek caným kadar sevdiðim kelebek ve kelebek ömürlü oyunlarým düþ taksiminde gerçekleri unuttuðum en çok da acýtan gerçekler…

Tortusu düþlerin ve kocaman bir büfede saklý anýlarým üstünü örttüðüm bir dolap belki de hayatýn peçesi bunca satýrda kaybolan düþlerim ve iþte saðaltýyorum hayatý sonra da parantez açýyorum.

Soyut bir rahle ve somut bir nesne elbet kalemimle can verdiðim dünüm ve tüketmediðim umudum ve hayallerim…

Bazen ucu yanýk mektuplarýn hele ki sahipleri çoktan dünyayý terk etmiþken.

Yalnýzlýðýn da sarkacý ve içinde yüzdüðüm kuyu her nasýlsa boðulmaktan son anda kurtulduðum.

Yeminim var asla bozamam.

Yamalý bir hikâyem var: yaz, yaz bitmeyen.

Yarenlik ettiðim güzel insanlar var tekini deðiþmem dünyaya.

Tükenen bir zaman ve de.

Aþkýn þahikasý iken solan gülüþ ve sözcüklerin rabýtasý iken içine gizlendiðim koza.

Renklerin de bir sesi var ve kokusu en çok sarýda saklýyým ve sarý benizli bir düþü bir gerçeðe dönüþtürmek adýna yana yakýla yürüyorum ve yaz ediyorum dünü ve iþte göðün örtüsü uçuþuyor aslýnda uðultulardan alamýyorum baþýmý ve iþte kýrýyorum zincirlerimi.

Yoksa ben bir penguen miyim yampiri yampiri yürüyen belki de bir Eskimo öyle ya; buzdan kalelerim ve buz daðýnýn görünmeyen kýsmýnda saklý varlýðýmýn devamý ve iþte aramýzdaki buzlarý eritiyorum mutlulukla ve sayacýn iþlevi asla sonlanmýyor.

Ruhum yoksun ve yoksulu dünyanýn.

Dünyalýðým.

Matemim.

Sözcüklerim saklý kefenimde üstelik bir tek Allah ile benim aramda ve baþým düþmezken öne bazen düþe kalka yürüdüðüm dað tepe.

Kesitlerde saklý duygular ve duygular örüyorum.

Ruhun týlsýmý iken sevgi ve aþkýn þiarý iken inanç ve koþuyorum Rabbime.

Tüten dumaný vapurun ve biliyorum ki bu, bir þehir yangýný ve þiir yangýný olmaya gidiyor bense kala kalýyorum olduðum yerde aldýðým bir arpa boyu yol sonra da gelip kuþun biri gagalýyor ve o aldýðým yol da güme gidiyor.

Muhatabým olanlar.

Maruz kaldýklarým.

Öykündüðüm ne ki?

Ve sevgiyi ekip evrene biçtiðim nice duygu.

Aþka kanat takan bir kelebek ve ben kelebekleri hep sevip özenmiþken ve içimde de sayýsýz kelebek elbet uçuþan saçlarým ve kaza eseri düþüp de bir çukura hurra çýkardýklarý.

Yalaným da yok yarýným da belki de kalan yarýmýmý asla bulamayacaðým ki aramýyorum da ama…

Aradýðým bir þey var ki rast geldiðim ansýzýn.

Arz ettiðim çok þey var ki talebi olmayan ve iþte arz talep dengesi deðiþiyor ve deðiþmeyen sadece benim.

Yemenim yok.

Yamuðum da yok.

Yâd ettiklerim yürek dolusu ve yar bildiðim en çok da yalnýzlýðýn rüyasý.

Attýðým her çentik göðe ve öðüdünü tuttuðum büyüklerim ve iþte elini öpmeyi özledim her birinin ve dokunmak ufacýk bir çocuða bir de nazar duasý okumak ama yokum bu gün yoðun muydum sahi bir ömür?

Lacivert bir gökyüzü ve gülüþün örtüsü.

Sabrýn sýnandýðý ve zafiyetlerimi yok saydýðým belki de yok sayýldýðým ama var olmanýn da ta kendisi iken sevmelere doyamadýðým ve þiarý ömrün aslýnda þairi yalnýzlýðýn aslýnda ket vuran acýlara aslýnda þerh düþtüðüm günün her hangi bir vakti…

Þimdi sekiyorum.

Gözüm de seðiriyor üstelik kalp gözüm.

Layýðý ile yaþamak mý? Ki olmasýn da kimsenin þüphesi…

Kandiliniz mübarek olsun…