Saatler Okuduðum Anda Duruyordu Yerinde, Dünya Duruyordu Ben Yürüyordum

   Gönlümün dehlizlerinde gönül kapýmý hýzlý hýzlý çalarken açtým kapýsýný ben benim, içinde dünde ben saklý olan merhaba nerede kaldýn derken, baþým önce bakýþlarým bu gibi soðuk, kapýldým dünyanýn rüzgârýna diyememenin efkârýyla kenara çekiliyorum ve yazýyorum. Usanmýþ ben, mazinin içinde sessiz kalmaktan usanmýþ ben, oysa ben sessiz kalsýn diye deðil bazý gerçekler acý verir görmesin duymasýn diye kapýsýný kapattým, bilmiyor. Okumak için okula adým attýðýmda, ders okuma öðrenmek için yardýmcý olmayan öðretmenlerin ailemin hýrçýn bakýþlarýndan soðuyarak, kitaplara çizgi romanlara saldým bu ben kendimi, oysa onlar bilmiyorlardý. Bir çarpým tablosunu öðrenemediðim için öðretmenden yediðim dayaklarla daha da yaklaþtým öykülere çizgi romanlara… Öðrettiklerini sanýrken beni kaybediyorlardý, kitaplar vardý dünyamda ben fazlasýyla okuyordum, sorduklarý sorular okuduðum yerden hiç çýkmýyordu nedense!

  Saatler okuduðum anda duruyordu, dünya duruyordu ben yürüyordum. Ýþte böyle bendim, kendimi yendim, yargýlamalarý yenemedim lakin okumaya devam ettim okulu deðil, kitaplarý… Onlar yorulmadan öðretmeye çalýþýrken ben onlarla olmaktan yorulmuþ, kaçmakla kendime ayrý bir dünya kurmuþtum. Onlar bilemezdi bu dünyayý, üstün körü ezberletmeyle öðrenme sürecini unutarak birden öðrenmeyi isteyince, bilmezlerdi, aklýmdaki jeton kutusu dört köþeydi, yuvarlak jetonu almýyordu, onlar zorladýkça bir yerden patlak veriyordu ve sonunda paramparça oldu ben uzaklara gittim, okumadým… Þimdi ki bu günümdeki þevki fark etselerdi, o gün ki okuma aþkýmla yaklaþsalardý profesör olurdum her halde, iþte dündeki ben sana bunlarý anlatmamak anlatýrken acý çekmemen için kapýný açmadým.

  Sen görkemli bir dünya beklerken aradan geçen kýrk yýl sonra yazmakla vardým bu nedenle sen gör istemedim, süreç zorluydu sýkýntýlýydý görmeni istemedim. Þimdi ýsrarlý çalýþýndan ziyade yazmanýn þevki ile açtým gör dedim sen seni yazarken okurken… Bunca yýl seni sessiz býrakmam sessizliðime se olan yazmayý fark ettiðim yazdýðýmdan dolayý sana kapýyý açtým. Oysa sana onlarca mektup yazdým yollayamadým. Okul günlerinde her bir sözcük anlamsýzdý öðretmeye deðil dayatmaya çalýþtýklarýndan dolayý, oysa kelimeler sözler nazikti kýrýlgan seslerle kýrýldýklarýný öðretenler görmezken ayný benim okuma aþkýmla, dayatmalý öðrenmeye karþý olduðum, nazik anlatýmla anlatmayarak kaybettikleri için olsa gerek öðretemediler, sonradan öðrendim lakin sonradan görmüþ gibi hiç olmadým.

  Gözlerimde hikâye roman okuma aþký, dayatmalarla dayakla geçen okul yýllarým ve sancýlarým þimdi son buldu hala devam eden okuma ve yazma aþkýmla buluþunca. Gökyüzünde boþluklarýn içinde kaybolurken kitaplarýmla sözcüklerle kelime ve hecelerle doldurdum çok mutluyum. Ýþte nazarýmda okul yýllarým sancýlý geçti, hikâyeler okumaya aðýrda olsa bir iþ buldum o çocukluk yaþlarýmda çalýþmaya yöneldim, çalýþtýkça daha çok kitap aldým okudum okudukça mutlu oldum.

  Aðlamak anladým ki gülmekle arkadaþtý, biri gelir kalýr gider diðeri gelirdi, olsun ben böylede mutluydum. Þimdi anladým ki o okuma aþkým hayatýma yayýlan bir açýlan kapýydý hala açýk duran, onlarca dost kalemle buluþturan bir kapý… Hiç tanýmadýðýn beni, þimdi sana da tanýtýyorum. Ýçimdeki boþluklarý yazarak dost kalemlerle doldururken sen kapýyý çalmasan da açacaktým, tanýþtýracaktým.

  Ýlkokuldaki güzel seven arkadaþlarým hepsi bir köþeye daðýldý, o gülümsemeleri hala gönlümde sýmsýcak duruyor. Daha sonrasýnda o kadar çýrpýnmam raðmen sadece bir öðretmenimle buluþabildim, beni anlayan insan Bekir Ýlyasoðlu hocamla tanýþtým, ellerinden doyasýya öptüm. Yazdýklarýmý okuyunca sevinmiþti, okumam için üzerime bir baba þefkatiyle yaklaþmýþ belki de baþarmýþtý çabasýyla… Bunu mektup olarak yazmam gerekirdi sana ta yýllar öncesinde tamamlayamadým sana güzel olanlarý biriktirmeden göndermek istemedim ey ben, þimdi geldin sana itiraf ettim ve sende gördün. Orta okulda çalýþkan arkadaþým o zamanlarda kendini daðýn zirvesinde görürken þimdi bendeki hala öðrenme aþkýný görse utanýrdý belki de, nasip kýsmet bu günlerdeymiþ … Neyse artýk baþ baþayýz ey ben gel karþýlýklý çaylarýmýzý yudumlayayým sana þiirlerimi ve eserlerimin sen kokan sayfalarýný açayým.

Mehmet Aluç