Bir düþ ölüsüydü hayat en çok da ihbar edilesi ve sükûn dilendi rahvan gölgeler aslýnda uyruðu olmayan düþlerin ve acýlarýn tesirindeydi gece ve gecenin tesirinde sözcüklerle kardýðý þeceresi ömrün ve kayýtlý ne varsa dününde günbegün hortlayan elbet sevginin teyakkuzu ile diri kalmayý baþardý acý da gün de ve dünde kaykýlan sözcüklerden ördüðü hüzün hýrkasý ve düðmeleri kopuk kallavi bir isyan belli ki bahþedilen kederin sunumuydu kaderin hayatla iþ birliði yaptýðý ve diþinin kovuðunda kaldý gece ve dünün mizacýna sarýldý zaman ve zamansýz göçen kimse ve her nerede saklý bilinmeyen…

Renklerin istilasýnda gözleri kamaþtý bulutlarýn ve nurunda saklýydý mevsimin hüzün aslýnda bahþedilen bir tebessümdü baþýnda taþýdýðý ve saklý nidalarýn rüzgârýna asýldý kanatlarý ne de olsa ihbar etmesi gereken acýlarý vardý hayatla arasýna nifak sokulan ruhunun da sýðýnacaðý bir koza belki de asla dýþarý çýkmamak adýna.

Renkler sökün etti idare lambasýnda uçuþan saçlarýna kývýlcýmlar kondu resmin ve resim canlandý ansýzýn ne de olsa bir bakýþtý resme kan ve can veren aslýnda bakanýn aksiydi resimde saklý nizam ve hüzün.

Bir resim karesinden ibaretti hayat ve mevsim ve mevsimin kýyýlarýnda güneþlenen sefil bir martý açtý kanatlarýný sonsuzluða aslýnda açtýðý aðzýnda gagalayacaðý susamlarýn sihri ile dolduruþa geldi ve giziyle, iziyle dile geldi mazi.

Bir renk cümbüþü idi madem duygular bazen vurgun yiyen bazen susan ve her susam tanesi bir cümleye denk düþtü denizin coþkusunda s/üzüldü göðün yüzü elbet Tanrý idi sahiplenen ve tek bilen.

Bir kurþun sekti bir kuþun kanadýnda.

Bir kandamlasý idi yere düþen belki de bir kar tanesi derken beyaz ve kýrmýzý karýþtý birbirine ve ay yýldýzlý bayraðýn sancaðýna tutuþtu elleri sözcüklerin ve diri bedenlerin dingin bir ömür arayýþýnda susku giyinen yýldýzlar dile geldi ve hilal sökün etti bayraðýn namusu ve caný ve gururu idi beyaz ve kýrmýzý.

Bir martý uðurladý güneþi ve katýk etti sesini.

Bir düþü küredi gece ve yýldýzlarý devirdi gece.

Devinen neyse ve dalgalanan o coþku aslýnda varlýðýn top yekun tezahüratý ki tebessüm eden tüm yürekler saklý tuttu tiradýný ve tirajý gitgide artan sesler ve coþkun devasa sesiyle çiçekler açtý gökyüzünde ve yer gök birbirine karýþtý.

Rüzgârdý þahý evrenin ve þal gibi örttü kanatlarýný martýnýn gülücükleri ile eþlik eden bir renkti ki beyazýn istilasý ve kan kýrmýzýsý þanlý bayrak ve heceler b/ölündü ve ölen deðildi yere konan aslýnda þehitlerin diri varlýðý ile gökyüzü ç/aðladý ve her ne hikmetse kabardý deniz ve okyanus ve coþkunun utkunda seyyah yürekler serildi bir bir gölgesi kayýp bir acý deðildi bu. Bilakis vatan aþký ve Allah yolunda giden kimse sahip çýkan topraðýna ve coþkuyla büyüdü sesler ve tüm evreni kapladý:

Önce Allah sonra vatan ve yola düþtü herkes çünkü herkes aslýnda tek yürekti ve hiçliðin olmadýðý bir evren çünkü adý, vatan aþkýydý yürekleri kaplayan tüm evreni küreyen ve çaðlayan bulutlar Mevla’sýna sýðýnan yürekler ve sarkacý evrenin.

Renkten çýktý yola evren ve tek rengi þiar edindi ne de olsa alný beyazdý ve pür-ü pak derken damlayan kan ve büyüdükçe büyüdü kan izi ve renk verdi bayraðýna her Türk’ün de tek sevdasý idi memleketi ve Türkiye olmanýn gururu ve mutluluðu ile devrildi heceler ve devindi acýlar ve iþte birlikten doðan güçle þahlandý Türkiye.

Mevsimi ihbar edindi þair ve martý ve martýnýn beyaz kanadýnda dolunay elbet hilaldi aþkýn þiarý ve ay yýldýzlý Türk bayraðý.

Asla korkmadý hiç biri vatan aþkýnýn üstünde ne vardý elbet öncesinde Allah aþký ile dillenen bir ulema idi adeta bulutlarýn firarý ve yere göðe sýðmayan bir coþku ile taþkýnlara mahal verdi evren ve tüm dünya gördü Türk’ün gücünü.

Ne þehitti ölü addedilen ne de umut.

Ne þerit deðiþtirdi iklim ve rüzgâr ne de þerh düþtü ölüme.

Ölümsüzdü nidalar ve coþku ve her Mehmetçik diriydi hep de diri kalacaktý mademki þehit düþmüþtü ve iþte Peygamberine komþuydu ölümsüz ruhu.