Ölü bir mevsimi daha uğurladım bu gün
ve başımda inanılmaz bir uğultu bir de çınlayan kulaklarım.
Sözcüklerim yamalı bu gün ve yüreğim
haddinden fazla üzgün.
Günü b/ölen hangi heceyse
Hangi şiir ve insansa
Hayata tutunduğumun da ispatıdır
hani:
Elbette sevmelerden geçerken yolum
Bir de sonsuzluğa uğurladığım
Ah, nasıl da düştü mutum ve gözyaşım
İçime akıttığım ne ki
Taşkın yüreğin de mezarı iken
sessizlik
İnadına bunca kin ve nefret dolu
cihanın
Daha çok sevebilmenin de garantisi
elbet.
İçimde rüzgâr
Yüreğimde saklı nice naaş
Azgın sularda boğulan bir gemi gibi
Gel gör ki terk etmedim güvertemi.
Kaptan köşkündeyim
Hazan ve hicaz makamı
Sözcüklere soruyorum kimi zaman:
Nedir
bunca insanlığın hoş gördüğü zulüm ve acı
Önce kendime çeki düzen verdiğim
Ah, bir de elimi sevdiklerimden
çekemediğim.
Miadı dolan bir can’ı uğurladım bu
gün
Aşkımın da hüznümün de kâhyası değil
hani rüzgar
Azıcık durgun bir gün
İçimdeki kıyılara vuran bir aymazlık
ki
Göğün de sandukası tıklım tıklım
Elbet göç eden canım komşum
An itibari ile bekletildiği bir
boşluk
Elbet içine konulacağı o ufacık
mezar.
Artık duman tütmeyecek bacasında
Ve bana tek selam veren insan
Mademki konu açıldı komşulardan.
İç içe geçen acı ve hicap
Sevgiyle ördükleri bir dünyada saklı
bir t/uzakmış meğer
Gönül gözüme eşlik eden bunca hüsran
Bir devir daha kapandı işte
Eskilerden de geriye kalmadı hiç
kimse.
Soğuk duvarlara dokunmayacak elleri
Soğuk bedenine nasıl yağacak kim
bilir kar taneleri?
Kuşların asası ve divası
Kuşlarını çok seven o adam
Yangın yeriydi kalan geriye
Hem de uğurlayıp tüm ailesini Ahrete.
Şimdi de sen düştün ya o yola.
Gözümden düşen yaşlar ne ki?
İçim kan ağlarken.
Sözcüklerin de üşüyor elleri
Bense dokunamıyorum bile uzağa
gidenlere
Yarım kaldı yine bir hikâye
Mutluluk düşmedi hem payına
Ama yetinmeyi hep bildin, canım
komşum
Yetmedi pay ettin neyin varsa.
Bu, bir şiir değil belki de
Bu, ben değilim
Kefilim canım komşuma güzel yüreğine
Öncesinde de toprağa vermedik mi onca
insanı?
İyiler hep mi erken gider?
Kötülere ise yok sözüm
Sadece gülen gözlerinde yaşadığını
biliyordum özünün
Ve özrünse iyi bir insan olmak
Küçücük bedeninle ne çok yalnızlığa
ve acıya tutsak.
Üşürdün çok hem de
Hissederdik sıcağını oturduğun evin
Ama asla ısınmazdı bedenin ve yüreğin
Ya, şimdi?
Seni şiirlerle ve rahmetle uğurlamak
istedim
Ah, keşke son kez seni görseydim.
Uğurlar ola, canım komşum
Bil ki hep de saklı kalacaksın
hatırımda
Titrek sesin ve ellerin
Gülümseyen yüzünde açan güllerden
Hep de bize armağan ettin
Benimse sevgim ve duam sana emanetin
Seni ve tüm sevdiklerini ben de
Rabbime emanet ettim.