Sessizliðin perçeminde saklý soluk sözcükler ve günü büyüten bir mevsim, öncesi yorgun ve kimsesize tek sahip çýkana kavuþma arzusu en çok da nidalar uçuþurken geceye sitem yüklü bir özlemle kavuþmanýn ertesi ve iþte balýk gibi oltaya gelen her sözcükle ruhun firarýna delalet bir þiirin doðum sancýsýnda þairin kayýp öznesine sadece O iken sahip çýkan ve sýra dýþý bir hüznün boyutsuzluðunda kaybolmak gibisi yokken en çok da içmeye doyamadýðý su gibi kýrýk notalarda saklý hayatýn bitimsiz þarkýsý elbet duyulmazlýðýn güftesine sinen bir ko(r)ku gibi…

Bataryasý tükenen solgun yüzünde saklý üç beþ hece:

Ne kýrýk ne kýrýcý

Ne yalan ne isyan yüklü

Serzeniþi olsa olsa kendine

Kayýp zamanýn acýsýný çýkarmak belki

Ýçlendiði ne ki?

Ýçemediði hayatýn neyedir özlemi?

Günü kavuran bir güneþ

Oysaki Þubat’ýn ayazýna denk düþmeliydi

Gülüþü saklý

Sevinci kayýp

Sözcükleri belli belirsiz

Ne çok þey saklý üstelik

Hala anlatamadýðý.

Gün yitik

Gece çoktan kýrdý putlarýný

Ne çiçek yüklü bir sandýk

Ne yalnýzlýðýn sonlandýðý

Devasa bir evrende kabuk tutmayan þiirler

Yüzü gözü açýlmamýþ hangi acýysa

Sabrýyla diktiði yýllarý

Geçiþtiren bir kalemden

Sýzan duman ve týný.

Rahmetin oraðý

Biçmekse mevsimi

Sinmekse bir kuþ gibi

Uçuþan

Benliðin rüzgârý

Çoktan üþütmedi mi mehtabý?

Yýldýza özenen hangi Zühre’dir ki

Bunca sessizliðin içinde sakladýðý zümre;

Ne hicabý sonlanan

Ne hitabý yarýlanan

Aslýnda baþlamadýðý bir masalý

Bir þiire sýðdýrmak adýna

Þevki kýrýlsa da zaman zaman

Madem kýrmamak adýna çýktý yola ansýzýn.

Belki sezileri sýkan ruhunu

Esef yüklü sesi kâbuslarýn

Firar ederken dalamadýðý uyku

Ne nuru yitik güneþin

Ne de nutku tutuldu umudun.

Sancýlý bir eksen devinen

Rengi ne solgun ne kara

Rüyalarý sindiren bir cihanda saklý

Nazý niyazý dinmeyen

Sýzýlarýn tüttüðü o minval ki

Kör bir kurþun gibi

Hedefi tutturan hangi acýysa.