Düþler biriktir sarnýcýnda, sevgili ve yaðýz delikanlýlar gibi seksin þiirler bir mahzenden bir aydýnlýða ve dik baþlý sevdamýn da sesinde ölsün yalnýzlýk ve göðe her b/aktýðýmda s/üzülen yaþlarýma misafir gelsin yarýnlarýn özleminde bir kuþa öykündüðüm gibi bir de öldürdüðüm diðer yarýmda bir açýp bir solsun þarkýlar ve dinlemede geçen ömrün bu son deminde varsýn aralýksýz sökün etsin sözcükler.

Göðe her konduðumda.

Duvaðý yýrtýk bir tülle kaplý o gecekonduda.

Misali unutsun insanlar acýyý yoksulluðu ve þehirler adasýn evren kýyýda köþede kalan hangi acýysa varsýn yarenlik etsin melekler masum kalan her insanýn da saðdýcý olsun neþeye duyulan özlem.

Rengimle savur beni.

Saçlarýmda dipsiz kuyular.

Ýçimde esen yelinse yok meali.

Elbet þakýdýðým kadar sakladýðým yarýnlar.

Hicabý yoktur içimdeki çocuðun itirazý da yoktur artýk en çok meylettiðim mademki huzur dolu bir aydýnlýk tek ricam mazimden yeter ki düþsün yakamdan…

Gel gör ki borçluyum da dünüme yoksa hala nasýl ak ve masum kalýrdým durduk yere?

Ölmeden doðmadan bir gün gibi gecesi tenha bir düþ gibi.

Varlýðýma atýfta bulunduðum her þiir oysaki hayat/mýþ bir ömür þiirin ta kendisi.

Gölgemle savrulduðum.

Ah, içimdeki kýblede saklý masumluðu savunduðum.

Rengi yok madem günlerin hep mi pembeleþir yanaklarý özlemim?

Bir nida ise dibinde uçurumun bense düþerken dibe yamaçtaki kýrýk dala tutunduðum elbet tutulan dilim ve titreyen sesim nasýl da savruk özneymiþ günbegün daha da çok sevebilmenin ta kendisi elbet sýðýndýðým bir rahmet ki aþkýn da meali her sözcükle hemhal bir düþ gibi baþýmda esen kavak yelleri…

Gönül rotam.

Elbet bir ömürlük fizibilite raporu yüreðimin ve kaskatý kesildiðim dünün de hala saklý iken külfeti ne zamanki þu yokuþu çýktým defalarca öðrendim sabrý da selameti de en çok yaþamayý ve sevmeyi elbet Allah’ýn rýzasý ile.

Peçesi yok/muþ ömrün gel gör ki bir tülün ardýna g/izlendiðim.

Ne nemrut ne uyduruk bir düzen benim kurduðum elbet sirayet eden her hayalin her umudun da nuru ile yerin göðün dolduðu bazense kabýmdan taþýp en çok da sevdalý yüreklere mazhar bir renk uyumu benimki elbet mavi ile pembenin bozgunu ile karanlýklarý aydýnlýða kavuþturan o büyülü nazar.

Mevsimlerden beyitler ördüðüm.

Safça sevip geri püskürtüldüðüm.

Amblemi olmayan düþlerden hayatlar çizdiðim en çok semanýn müdavimi bir kuþ gibi uçtuðum yer gök aþkýn çizdiði kavislerde þerh düþtüðüm özlem ötesi bir hasretle yanýp tutuþtuðum.

Renk körü insanlýk ve de aþk körü.

Sevdanýn namelerinde seken hangi kurþundur söyle, söylemediklerime bir sor bakalým, neden, diye.

Tutarsýz sevdiðim.

Tutanaklara geçtiðim.

O tual ki içinde kaybolduðum.

Titrinde hayatýn tümden gelip yokluða nail olduðum elbet kaderin güftesi iken yazgým her seste sözcüklere ayrý paye verdiðim ve duygularýn kulvarýnda bir nota gibi sektiðim ve gamlý ruhumda ar bildiðim ufkumda þanlý bir soy aðacýna diktiðim bir sözcük gibi künyemde saklý ne varsa aþkýn ve inancýn ve de sevginin hatýrýna varlýðýma namzet hiçliðimin dokunuþuyla vakýfým artýk evrende saklý ruhuma.

Kös kös yaþamadýðým.

Kasmadan sevdiðim ve yazdýðým.

Kazdýðým o kuyu ki kalemin ucuyla.

Ve iþte batmamak üzere doðdu güneþim ne zamanki dokundum içimdeki yetim çocuðun baþýna…

Hem ne ki sevdiklerim ve yazdýklarým elbet aþkýn tutulan nutkunda bir bir sökün etmekte içimdeki sessizliðim nasýl ki nabzýný tutarken hayatýn umutla olan dostluðunda…